Freiburg 1843

Z  Freiburga, dnia 13. Stycznia.
Donoszą, że podczas burzy zaszłéj dnia 10. Stycznia, w króréj piorun uderzył w wieżą monasteru, spadły także kamienie meteoryczne. Niektórzy twiérdzą, że widzieli nie piorun uderzający w wieżą, ale raczéj spadającą kulę ognistą, że kiedy z jednéj strony piorun mocnym płomieniem się walił, z drugiéj strony toczyła się kula ognista aż do pobliskiego odwachu. Żołnierz, który się zbliżył do miejsca, gdzie też kula zgasła, znalazł kamień; chciał go podnieść, ale sparzywszy się mocno, rzucił go. Oficer dowodzący strażą zachował go potém.

Według doniesień z dnia 14. b. m. jest to prawdziwy kamień meteoryczny, wielkości 2", bardzo ciężki i brunatnego koloru z białemi metallicznemi kropkami, twardy, pokazuje ślady oxydowanego żelaza na stronie spłaszczonéj, w środku nabity i koloru oliwnego. – Późniéj znaleziono takich kamieni jeszcze 40-50, różnéj wielkości, ważące 1 kwintlę^[2] aż do 5½ łóta, wszystkie razem 1⅞ funta. – Kamień znaleziony przez żołnierza zdaje się być cząstką środkową rozpękłéj kuli, która pozbywszy się części ulotnych, przeszła w stan żelaza meteorycznego.

Niemcy.
Z  Freiburga, dnia 14. Stycznia.
Co tu ostatniemi czasy o uderzeniu pioruna połączonéj z spadnięciem aerolitu opowiadano, zapewne na błędzie polega. Słyszeliśmy bowiem od ludzi rzeczy świadomych, że wszystkie na placu katedralnym zebrane niby to aerolity są li tylko przypadkiem przez transport porozrzucane kawałki żelaza. Uderzenie pioruna wraz z spadnięciem meteoru byłoby nadzwyczajném zjawiskiem, dla tego poczytaliśmy rzecz stósowną, podanie dawniejsze odwołać.