PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)


Grüneberg (Wilkanówko)

Z Wiki.Meteoritica.pl

Synonimy

Wilkanówko

Grünberg (In NHM Cat)

Heinrichau (In NHM Cat)

Schloin (In NHM Cat)

Seifersdorf (In NHM Cat)

Seifersholz (In NHM Cat)

Wilkanowko (In NHM Cat)

Zielena Gora (In NHM Cat)

Zielona Gora (In NHM Cat)


W katalogu Kleina[1] jest informacja o spadku
1841 März 22; 3h 50m nachm.; Seiferholz und Heinrichsau bei Grünberg, Schlesien


22 marca 2002 roku z inicjatywy Klubu Pod Wieżą w Wilkanowie postawiono głaz narzutowy, na którym odsłonięto tablicę upamiętnijącą spadek meteorytu Wiklanówko. Podobna inicjatywa tablicy upamietniającej meteoryt miała miejsce w Świeciu na cześć meteorytu Schwetz.

Największy fragment meteorytu Wilkanówko o wadze 757,5 g[2] (masa główna) znajduje się w zbiorach Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie. W Polsce jest jedynie w zbiorach Uniwersytety Wrocławskiego - 63,48 g[2].


Wg PSM
WILKANÓWKO - spadł 22 marca 1841r. o godz.15,30 w okolicy miejscowości Wilkanówko w pobliżu Zielonej Góry. Spadły dwa odłamy o łącznej wadze około 1 kg, świadkami zjawiska byli miejscowi rolnicy pracujący w polu. Usłyszeli oni trzy silne grzmoty podobne do wystrzałów armatnich, bezpośrednio potem dał się słyszeć głośny, narastający gwizd i coś ciężkiego upadło na ziemię. Mieszkańcy wsi idąc w kierunku źródła dźwięku odnaleźli miejsce spadku - na głębokości pół stopy spoczywał meteoryt. Dźwięki towarzyszące upadkowi meteorytu było słychać również w okolicznych miejscowościach - Żaganiu, Sulechowie, Nowej Soli. Główna masa meteorytu znajduje się obecnie w Berlinie. W Polsce meteoryt ten można zobaczyć we Wrocławiu w Muzeum Mineralogicznym. Wilkanówko to meteoryt kamienny chondryt H4. - "Meteoryty Polski" J.Pokrzywnicki.
wg WYSTAWY
Wilkanówko – o godz. 15.30
22 marca 1841 r. w okolicy miejscowości Wilkanówko w pobliżu Zielonej Góry spadły dwa fragmenty o łącznej wadze około 1 kg. Świadkami zjawiska byli rolnicy pracujący w polu. Usłyszeli oni trzy silne grzmoty podobne do wystrzałów armatnich, bezpośrednio potem dał się słyszeć głośny, narastający gwizd i coś ciężkiego upadło na ziemię.Główna masa (ponad 700 g) znajduje się w Berlinie. W Polsce Wilkanówko zobaczymy w Muzeum Mineralogicznym we Wrocławiu.

Bibliografia

  • Klein Hermann J., (1904), Jahrbuch der Astronomie und Geophysik. Enthaltend die wichtigsten Fortschritte auf den Gebieten der Astrophysik, Meteorologie und physikalischen Erdkunde. XIV. Jahrgang 1903. Eduard Heinrich Mayer, Leipzig 1904.
  • Pokrzywnicki Jerzy, (1964), I. Meteoryty Polski. II. Katalog meteorytów w zbiorach polskich. Studia Geologica Polonica, vol. XV, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1964, s. 115-117.
  • Weimann C.G., (1841), Niederfall eines Meteorites. Ann. d. Phys., t. 53, 1841, s. 172-178. Szczegółowy opis spadku[2].

Przypisy

  1. ^ Klein 1904
  2. ^ a b c Pokrzywnicki 1964

Linki zewnętrzne

Osobiste