PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Hraschina

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)
Linia 23: Linia 23:
{{!Iron IID |met-name=Hraschina}}
{{!Iron IID |met-name=Hraschina}}
 +
 +
== Lokalizacja ==
 +
 +
{{GEFrame-begin}}
 +
{{GEMap
 +
| htmlFileMap = wiki-Krizevci.htm
 +
| kml1 = http://wiki.meteoritica.pl/meteoritica/GoogleMaps/wiki-Bolidy.kml
 +
| kml2 = http://wiki.meteoritica.pl/meteoritica/GoogleMaps/wiki-Croatia-MM.kml
 +
| kmlfit = http://wiki.meteoritica.pl/meteoritica/GoogleMaps/wiki-Krizevci-fit.kml
 +
| lat = 46.12
 +
| lon = 16.544
 +
| zoom = 10
 +
| type = terrain
 +
}}
 +
{{GEIcon-PointRed}}
 +
(H) Hraschina
 +
 +
{{GEFrame-end}}
 +
 +
<br clear="all"/>
== [[Hraschina/Galerie]] ==
== [[Hraschina/Galerie]] ==
Linia 32: Linia 52:
File:Schreibers_1820_(Tab-i).jpg
File:Schreibers_1820_(Tab-i).jpg
File:Meteoreisens_(Haidinger_1855).jpg
File:Meteoreisens_(Haidinger_1855).jpg
 +
File:Berwerth_1913_(Taf._XXI).jpg
File:Tschermak_(1864_p1).jpg
File:Tschermak_(1864_p1).jpg
File:Tschermak_(1864_p3).jpg
File:Tschermak_(1864_p3).jpg
Linia 44: Linia 65:
* {{Buchwald (1975)|page=664-668}}
* {{Buchwald (1975)|page=664-668}}
 +
 +
* {{Chladni (1794)}}
* {{Clark (1852)}}
* {{Clark (1852)}}
Linia 52: Linia 75:
* {{Haidinger (1855)}}
* {{Haidinger (1855)}}
 +
 +
* Haidinger Wilhelm Ritter von, (1859), '''Der Meteoreisenfall von [[Hraschina]] bei Agram am 26. Mai 1751''', ''{{!Sitzber.Wien}}'', 35, 1859, s. 361-388.<ref name="Hraschina">spadek meteorytu [[Hraschina]]</ref><ref>{{Txt2Img|Hraschina_(Haidinger_1859).jpg|plansza}} z bolidem</ref> Plik {{Link-BHL|item=30212}}.
 +
 +
* Haidinger Wilhelm Ritter von, (1860), '''Eine dritte Urkunde über den Meteorsteinfall von [[Hraschina]] bei Agram''', ''{{!Sitzber.Wien}}'', 39, 1860, s. 519-525.<ref name="Hraschina"></ref> Plik {{Link-BHL|item=108198}}.
* {{Neumayr (1912)}}
* {{Neumayr (1912)}}
Linia 80: Linia 107:
* {{ViennaNHM}}
* {{ViennaNHM}}
 +
 +
* Wikipedia (EN) – [https://en.wikipedia.org/wiki/Hraschina_meteorite Hraschina meteorite]
 +
* Wikipedia (HR) – [https://hr.wikipedia.org/wiki/Hrašćinski_meteorit Hrašćinski meteorit]
* woreczko.pl – [http://www.woreczko.pl/meteorites/features/glossary-Widmanstatten.htm Figury, struktury Widmanstättena (''Widmanstätten pattern'')] {{SeparatorBull}} [http://www.woreczko.pl/meteorites/features/glossary-IronMeteorites.htm Meteoryty żelazne – klasyfikacja w obrazach (''Iron meteorites – classification in pictures'')]
* woreczko.pl – [http://www.woreczko.pl/meteorites/features/glossary-Widmanstatten.htm Figury, struktury Widmanstättena (''Widmanstätten pattern'')] {{SeparatorBull}} [http://www.woreczko.pl/meteorites/features/glossary-IronMeteorites.htm Meteoryty żelazne – klasyfikacja w obrazach (''Iron meteorites – classification in pictures'')]

Wersja z 23:52, 4 cze 2022

0
Under construction icon-orange.svg
 Strona w budowie (Site under construction)
Jeszcze to chwilę potrwa (It will take a while)
Hraschina →
Hraschina (NHM Vienna)-TJ21-1.jpg
Meteoryt Hraschina (Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu; fot. Tomasz Jakubowski)
Spadek
Lokalizacja Chorwacja
Położenie[1] 46°06'N, 16°20'E
Data 26 maja 1751, 18:00 (środa)
Charakterystyka
Typ żelazny IID (Om)[2]
Masa ~49 kg
Liczba okazów 2 okazy
Meteoritical Bulletin Database
Synonimy →
w NHM Cat: Agram, Hrascina, Hrasina, Zagrab, Zagreb, Zagrebacko zeljezo

Spadek dwóch okazów meteorytu żelaznego. Spadły dwie bryły 71 i 16 funtów (funty austriackie 560 g), tj. masy około 39,7 i 9 kg.


Rzadki typ IID

Położenie meteorytów grupy IID na wykresie pary gal i kobalt (Woźniak 2021)

Meteoryt Hraschina należy do rzadkiego typu meteorytów żelaznych IID. W bazie Meteoritical Bulletin Database jest zarejestrowanych tylko 26 meteorytów tego typu (stan: luty 2021 r.).[3]

Na Europę przypada ich aż 6: dwa spadki – Elbogen (Czechy) i Hraschina (Chorwacja) oraz znaleziska – Vicenice, Alt Bela (oba też z Czech!) oraz Cheder[4] (Rosja/Azja) i Orlov Dol (Bułgaria). Więc aż 3 meteoryty typu IID przypadają na niewielkie Czechy! Na terenie dużo większych Stanów Zjednoczonych[5] znaleziono ich tylko 7, a spośród dziesiątków tysięcy meteorytów znalezionych na Antarktydzie tylko 2 są tego typu (m.in. meteoryt Miller Butte 03002[6]).

Trzy czeskie meteoryty typu IID mają (podejrzanie?!) bardzo podobny skład. Są one również od siebie „nieodległe” – miejsca spadku/znalezienia meteorytów Elbogen i Vicenice leżą od miejsca znalezienia okazu Alt Bela odpowiednio o: 398 i 166 km!


Pierwiastki śladowe (ang. trace elements) w meteorytach grupy IID (za Koblitz MetBase oraz Meteoritical Bulletin Database; kompilacja wyników z różnych publikacji):

Meteoryt Ni
[mg/g] 		Ga
[μg/g] 		Ge
[μg/g] 		Ir
[μg/g] 		Co
[mg/g] 		Au
[ng/g] 		P
[mg/g] 		bandwidth
[mm]
Vicenice (Czechy, znalezisko 1911 rok, 4,65 kg) 97,7 74,8 87,4 12,7 6,8 773 2,7 0,63-0,80
Elbogen (Czechy, spadek ~1400 rok, ~107 kg) 102 75 87 14 6,4 – 2,2 0,75
Alt Bela (Czechy, znalezisko 1898 rok, ~4 kg) 100,4 75 84 16 – – – 0,70
oraz
Cheder[4] (Rosja/Azja, znalezisko 2003 rok, 5,39 kg) 72,4 – – 16,9 4,4 500 – 1,0-1,5
Hraschina (Chorwacja, spadek 1751 rok, ~49 kg) 106 75 89 13 – – – 0,70
Orlov Dol (Bułgaria, znalezisko 2018 rok, 151 kg) 98,7 70,5 – 18,9 6,66 602 – 0,83±0,21


Grupa IID (Woźniak 2021)

Jest to stosunkowo mało liczna grupa meteorytów, ale rozrzut wartości zawartości pierwiastków śladowych wewnątrz niej jest większy, niż dla tych trzech meteorytów żelaznych z Czech!

Okazy meteorytów Alt Bela, Elbogen i Vicenice są do siebie bardzo podobne w formie – są to „kartoflaste” bryły bez regmagliptów – oraz mają podobny stopień i charakter zwietrzenia. Również wszystkie one są oktaedrytami średnioziarnistymi (Om – medium octahedrite)!


Ciekawostka: Do tego rzadkiego typu należy również meteoryt anomalny IID-an Los Vientos 189, polskie znalezisko na pustyni Atakama w Chile! Znalazcami był team Magda Skirzewska i Łukasz Smuła (Art&Met).

Meteoryty żelazne typu IID

O meteorytach żelaznych typu IID (Woźniak 2021):

«

Grupa IID

Grupa IID – okazy meteorytów tej grupy to oktaedryty średnio- i drobnoziarniste (Om i Of) (z wyjątkiem anomalnego ataksytu Arltunga (IID-an)). Meteoryty w tej grupie mają jedną z największych zawartości galu spośród wszystkich meteorytów żelaznych, jego średnia wartość wynosi ok. 75 μg/g i ustępują tylko meteorytom typu IA (rys. 4 oraz Załącznik 2). Tempo stygnięcia ich ciał macierzystych wynosiło zaledwie ok. 1-2 stopnie na milion lat (1-2ºC/My).

Schreibersyt jest w nich popularny, jego obfitość rośnie ze wzrostem zawartości niklu. Zawartość troilitu jest podobna do zawartości w grupie IIC, ale jest mniejsza niż w grupie IIIAB. Nodule troilitowe większe niż 1 cm są rzadkie. Brak cohenitu, ale występuje haxonit w polach plessytowych. Tylko jeden meteoryt tej grupy, Elbogen zawiera grafit, ale występowanie martensytowych obszarów w innych meteorytach grupy IID sugeruje, że grafit jest dość popularny w tej grupie. Stwierdzono małe ziarna krystobalitu w meteorycie Carbo, jako małe 0,5 mm zielone szkliste krople w jego nodulach troilitowych. Nie zaobserwowano występowania carlsbergitu, natomiast inkluzje krzemianowe są bardzo rzadkie. W grupie są tylko trzy[7] meteoryty anomalne: Arltunga (ATAX), Los Vientos 189 (Om, polskie znalezisko!) i NEA 002 (Of). W meteorycie Arltunga (ATAX) belki kamacytu są bardzo wąskie, ~0,005 mm, 100 razy mniejsze niż w oktaedrytach drobnoziarnistych, ale pierwiastki śladowe lokują go w obszarze nisko-niklowych IID (Scott et al. 1975; Wasson et al. 2006)!

W 1808 roku podczas trawienia dwóch meteorytów z tej właśnie grupy – Hraschiny i Elbogen – austriacki drukarz i naukowiec Count Alois von Beckh Widmanstätten zaobserwował po raz pierwszy słynne figury.

Najpopularniejsze meteoryty tej grupy to: Elbogen (Om), Hraschina (Om), Arltunga (IID-an, ATAX), Carbo (Om) oraz Alt Bela (Om) [oraz Rodeo[8]; w meteorycie typu IID Needles Buchwald (1975) opisuje lamele Breziny].

»



Lokalizacja

Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
© Jan Woreczko & Wadi

(H) Hraschina

* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki


Hraschina/Galerie

Hraschina (Haidinger 1859).jpg
Hraschina (Neumayr 1912-rys94).jpg
Hraschina (NHM Vienna)-TJ21-2.jpg
Schreibers 1820 (Tab-i).jpg
Meteoreisens (Haidinger 1855).jpg
Berwerth 1913 (Taf. XXI).jpg
Tschermak (1864 p1).jpg
Tschermak (1864 p3).jpg
Hraschina cast (Woreczko Collection).jpg

Bibliografia

  • Berwerth Friedrich M., (1913), Übereinstimmendes in den Formen der Meteoriten (Mit 2 Tafeln), Annalen des K.K. Naturhistorischen Hofmuseum, Bd. XXVII, Wien 1913, s. 460-464 (ilustracje).[9] Plik DjVu.
  • Brandstätter Franz, Ferrière Ludovic, Köberl Christian, (2013), Meteorites: Witnesses of the Origin of the Solar System (Meteoriten: Zeitzeugen der Entstehung des Sonnensystems), Edition Lammerhuber, 2013, ss. 272.[10] ISBN 978-3901753435.
  • Buchwald Vagn Fabritius, (1975), Handbook of Iron Meteorites. Their History, Distribution, Composition, and Structure, University of California Press, Berkeley 1975, (s. 664-668). ISBN 0-520-02934-8.[11] Pliki PDF.
  • Chladni Ernst F.F., (1794), Ueber den Ursprung der von Pallas gefundenen und anderer ihr ähnlicher Eisenmassen und über einige damit in Verbindung stehende Naturerscheinungen (O pochodzeniu znalezionej przez Pallasa i o innych podobnych masach żelaznych oraz o pewnych z tym związanych zjawiskach natury), Lipsk i Ryga 1794, ss. 63.[12][13] Plik DjVu; plik GoogleBooks.
  • Clark Smith William, (1852), On Metallic Meteorites. An Inaugural Dissertation…, Göttingen 1852, ss. 112 (ilustracje).[14] Plik PDF.
  • Döll Eduard, (1903), Über die Beobachtung des Falles von Meteoriten und das Aufsammeln derselben, Wien 1903, ss. 58.[15] Plik DjVu.
  • Haidinger Wilhelm Ritter von, (1845), Handbuch der bestimmenden Mineralogie, enthaltend die Terminologie, Systematik, Nomenklatur und Charakteristik der Naturgeschichte des Mineralreiches, Wien 1845, ss. 630.[16] Plik DjVu; plik PDF.
  • Haidinger Wilhelm Ritter von, (1855), Bemerkungen über die zuweilen im geschmeidigen Eisen entstandene krystallinische Struktur, verglichen mit jener des Meteoreisens, Sitzungsberichte der mathematisch-naturwissenschaftliche Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, 15, 1855, s. 354-360.[17] Plik PDF; plik DjVu.
  • Haidinger Wilhelm Ritter von, (1859), Der Meteoreisenfall von Hraschina bei Agram am 26. Mai 1751, Sitzungsberichte der mathematisch-naturwissenschaftliche Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, 35, 1859, s. 361-388.[18][19] Plik DjVu.
  • Haidinger Wilhelm Ritter von, (1860), Eine dritte Urkunde über den Meteorsteinfall von Hraschina bei Agram, Sitzungsberichte der mathematisch-naturwissenschaftliche Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, 39, 1860, s. 519-525.[18] Plik DjVu.
  • Neumayr Melchior, (1912), Dzieje Ziemi (tytuł oryg. Erdgeschichte), t. 1, Geologia ogólna, Warszawa 1912, s. 96-118 (ilustracje).[20] Plik DjVu.[21]
  • Pötzsch Christian Gottlieb, (1804), Kurze Darstellung der Geschichte über das Vorkommen des gediegenen Eisens, sowohl des mineralischen als auch des problematisch-meteorischen, und anderer darauf Bezug habenden Aerolithen, mit eigenen Wahrnehmungen…, Dresden 1804, ss. 120.[22] Plik PDF.
  • Schreibers Karl Franz von, (1820), Beyträge zur Geschichte und Kenntriss meteorischer Stein- und Metall-Massen, und der Erscheinungen, welche deren Niederfallen zu begleiten pflegen, Wien 1820 (ilustracje).[23] Plik DjVu; plik doi.
  • Stütz (Stitz) Abbé O. (Andreas Anton), (1790), Über einige vorgeblich vom Himmel gefallene Steine, Bergbaukunde, Zweyter Band, Leipzig 1790, s. 398-409.[24] Plik GoogleBooks.
  • Tschermak Gustav, (1864), Die Meteoriten, Waldheims Illustrirte Zeitung, Heft 16, 1864, s. 125-127.[25] Plik PDF.
  • Woźniak Marek, (2021), Meteoryty żelazne – klasyfikacja w obrazach (Iron meteorites – classification in pictures), Acta Soc. Metheor. Polon., 12, 2021, s. 149-216 (abstrakt).[26] Plik ASMP; Książka abstraktów.

Przypisy

  1. ^ jeśli nie zaznaczono inaczej, podano współrzędne przyjęte w oficjalnej bazie meteorytów Meteoritical Bulletin Database
  2. ^ Om – oktaedryt średnioziarnisty (medium octahedrite)
  3. ^ oraz 3 meteoryty typu IID-an
  4. ^ a b meteoryt żelazny Cheder (Чедер (Тува)), znalezisko z 2003 roku w Rosji, typ IID, TKW 5,39 kg
  5. ^ powierzchnia USA jest niemal 125 razy większa od powierzchni Czech!
  6. ^ meteoryt żelazny Miller Butte 03002, znalezisko z 2003 roku na Antarktydzie; typ IID, TKW 82,7 g
  7. ^ stan na kwiecień 2021 r.
  8. ^ meteoryt żelazny Rodeo, znalezisko z 1852 roku w Meksyku; typ IID, TKW 44 kg; patrz → Lamele Breziny i Reichenbacha
  9. ^ zawiera dwie plansze z rysunkami meteorytów: Agram (Hraschina), Cabin Creek, Mocs, Quesa, Sarepta
  10. ^ bogato ilustrowany album poświęcony kolekcji meteorytów w Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu
  11. ^ trzytomowe opracowanie (ponad 1400 stron), „biblia” meteorytów żelaznych (patrz → Woźniak (2021, ASMP)), znajduje się w zbiorach W&W
  12. ^ przełomowa publikacja Ernsta Chladniego – hipoteza o kosmicznym pochodzeniu kamieni spadających z nieba
  13. ^ meteoryt żelazno-kamienny Krasnojarsk (Красноярск, „żelazo Pallasa”, ang. Pallas iron, niem. Pallas-Eisen, ros. Палласово железо), znalezisko z 1749 roku w Rosji; pallasyt PMG-an, TKW 700 kg; patrz → Pallas (1776)
  14. ^ w swej pracy dyplomowej poświęconej meteorytom żelaznym opisuje Clark m.in. meteoryty: Bohumilitz, Brahin, Braunau, Elbogen, Hraschina, Lenarto, Magura, Seeläsgen, Schwetz, Steinbach; tam też kilka litografii przedstawiających przekroje meteorytów
  15. ^ o meteorytach: Blansko, Braunau, Hraschina, Jelica, Knyahinya, Mocs, Stannern, Wessely
  16. ^ zawiera planszę (s. 323) z odbitkami przekrojów meteorytów żelaznych: Bohumilitz, Elbogen, Hraschina (syn. Agram), Lenarto, Magura, Rancho de la Pila (1882) (syn. Durango), Steinbach, Toluca
  17. ^ plansza z rysunkami struktur meteorytów żelaznych, m.in. Bohumilitz, Braunau, Elbogen, Hraschina (Agram), Lenarto; prawdopodobnie są to odciski prawdziwych płytek meteorytów, a nie rysunki (litografie)?
  18. ^ a b spadek meteorytu Hraschina
  19. ^ plansza z bolidem
  20. ^ opis spadków meteorytów: Knyahinya, Pułtusk, Stannern; ilustracje oraz wiele ciekawych informacji i hipotez
  21. ^ wersja cyfrowa wydania z 1906 roku
  22. ^ m.in. o meteorytach: Hraschina, Steinbach
  23. ^ o meteorytach: Benares (a), Charsonville, Eichstädt, Elbogen, Hraschina, Lenarto, Lissa, L'Aigle, Salles, Siena, Stannern, Tabor, Timochin; zawiera liczne plansze z rysunkami meteorytów oraz mapę spadku meteorytu Stannern (oryginalna mapa i wykaz znalezionych okazów) (strona tytułowa, detal)
  24. ^ za Biała (2003): «O Żelazie Pallasa, a także meteorytach Eichstädt, Tabor i Hraschina, Chladni przeczytał w pracy „Uber einige vorgeblich vom Himmel gefallene Steine” („O kilku kamieniach, które prawdopodobnie spadły z nieba”) wydanej w Wiedniu w roku 1790. Jej autor ksiądz kanonik Andreas Anton Stütz (1747-1806) był mineralogiem oraz kuratorem, a następnie dyrektorem cesarsko-królewskiego nadwornego zbioru minerałów w Wiedniu (obecnie Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu). Praca Stütza była pierwszą, w której wspólne pochodzenie przypisano zarówno bryłom materii, których spadek zaobserwowano jak i znalezionym. Jednak Stütz uważał, że bryły te powstały w wyniku uderzeń piorunów i był to pogląd w owym czasie w pełni uprawniony.
     Chladni bardzo obszernie cytował dzieło Stütza, szczególnie opisy meteorytów oraz okoliczności ich spadku. Jednocześnie kategorycznie odrzucał hipotezę o ziemskim pochodzeniu meteorytów opowiadając się za ich kosmicznym rodowodem.»
  25. ^ ilustrowany artykuł m.in. o meteorytach: Elbogen, Hraschina, Stannern
  26. ^ więcej → woreczko.pl – Meteoryty żelazne – klasyfikacja w obrazach (Iron meteorites – classification in pictures)

Zobacz również

Linki zewnętrzne

  • Portal Meteorite Picture of the Day – Hraschina
Źródło „http://wiki.meteoritica.pl/index.php5/Hraschina”
Osobiste