Piotrków Trybunalski 1877

Meteor, o którym donosiły pisma warszawskie i prowincyjonalne, widzianym był i u nas^[2] w dniu 29 sierpnia^[3] o god. 9 m. 26. (Mała różnica czasu wyniknąć mogła z nieregularnego biegu zegarków). Ukazał się w stronie południowo-wschodniej, nieopodal Marsa i przebiegł ku północo-zachodowi poniżéj Wielkiéj Niedźwiedzicy. Postać miał kuli ognistéj o świetle do potężnego magnezyjowego ognia podobném. Na chwilę przed zniknieniem, rozdzielił się na dwie części, z których wschodnia nakształt olbrzymiéj rakiety, rozprysła się na tysiące iskier wydających różno-kolorowe światło, z tych karmazynowe było najdłużej stosunkowo widzialne i najpiękniejsze, druga zaś część wyraźnie wyszczebiona jak księżyc na kwadrze, z niezmienionem jasno-srebrnym blaskiem utonęła w przestworzu.

= Prześliczne zjawisko niebieskie obserwowano wczoraj wieczorem^[4] nad Warszawą…
Meteor w kształcie świetlnej kuli, który ukazał się nagle w południowo-zachodniej stronie widnokręgu, rzucił na miasto żywym blaskiem, oślepiająco silnym i podobnym do światła elektrycznego.
Blask tego światła zaćmił światło księżyca…^[5]
Zjawisko obserwowaliśmy na placu Świętego Aleksandra.^[6]
Kula ognista, która ukazała się jakby od strony ulicy Wiejskiej zatoczyła na niebie łuk w kierunku ku ulicy Brackiej.
Cudowny ten widok trwał najwyżej dwie do trzech sekund.
Meteor znikł, rozprysnąwszy się na mnóstwo drobnych różnobarwnych iskier.
Żadnego huku przytem niesłyszano.
Fenomen ten widziany był o godzinie 9-tej minut 37.