(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Konin
Z Wiki.Meteoritica.pl
(Różnice między wersjami)
(→Bibliografia) |
m (→Bibliografia) |
||
| (Nie pokazano 32 wersji pomiędzy niniejszymi.) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | [[Grafika:Pseudometeoryt Konin.jpg| | + | __NOTOC__ |
| + | {{VerifyLevel |level=0i}} | ||
| + | == Domniemany meteoryt – bryła żelaza ze zbiorów Muzeum Okręgowego w Koninie == | ||
| + | [[Grafika:Pseudometeoryt Konin.jpg|240px|thumb|Pseudometeoryt Konin (fot. Krzysztof Socha)]] | ||
| + | Znany polski poszukiwacz meteorytów Krzysztof Socha na podstawie informacji otrzymanych w Instytucie Geologii UAM w Poznaniu odwiedził Muzeum Okręgowe w Koninie, w którego zbiorach znajduje się duża bryła żelaza – domniemany meteoryt (Socha 2011). Oględziny okazu i zebrane od pracowników Muzeum informacje jednoznacznie zdementowały opinie o kosmicznym pochodzeniu okazu. Okazało się, że '''jest to odpad hutniczy'''. Wcześniej domniemany meteoryt badali także geolodzy: Michał Sachanbiński, Tadeusz Przylibski i Paweł Zagożdżan.<ref>nie wiadomo czy ukazała się o tym publikacja</ref> | ||
| - | + | Historia odnalezienia bryły (Bednarek 2007, za portalem ppwb.org.pl): | |
| + | {{BQuote-begin |width=640px}} | ||
| + | {{Wielokropek}} Meteoryt żelazny został znaleziony w węgli odkrywki „Adamów” (sierpień 1996 r.) wyrwany został ze złoża koparką łańcuchową Rs-400 i zakleszczył łańcuch czerpakowy przy rynnie wyprowadzającej na koparkę. Początkowo myślano, że to jakiś złom, ale po wydobyciu i odciągnięciu na bok uznano go za coś niecodziennego i wywieziono na plac przed oddziałem. Meteoryt ten miał długość 1,8 m, a wymiary poprzeczne różne – największy 0,5 m; miał kształt klinowaty i ciężar ok. 300 kg. Odcięty kawałek (palnikiem gazowym) o wadze 3,65 kg został zatrzymany w naszych zbiorach pamiątkowych oraz w celu ustalenia jego ciężaru właściwego. Dalsza część meteorytu została przewieziona do muzeum w Koninie. | ||
| + | {{BQuote-end}} | ||
| - | + | W artykule również kilka ciekawych dla kolekcjonerów meteorytów informacji! | |
| + | <!-- | ||
| + | Ewaryst Bednarek | ||
| + | O eksponatach wykopaliskowych KWB "Adamów" SA pisze pasjonat tych zbiorów emerytowany pracownik adamowskiej spółki | ||
| + | |||
| + | METEORYTY ZNALEZIONE NA TERENIE KWB "ADAMÓW" | ||
| + | |||
| + | Meteoryty jako eksponaty w muzeach są materiałem raczej rzadko spotykanym, ale w zbiorach KWB "Adamów" SA dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności posiadamy akurat wszystkie trzy ich odmiany, tzn. meteoryty kamienne, żelazo-kamienne i żelazne. Taki podział meteorytów przewiduje polska encyklopedia PWN i potwierdza go również niemiecki zbieracz i znawca meteorytów Walter Zeitschel. | ||
| + | |||
| + | Według obserwacji naukowców w przestrzeni kosmicznej wokół słońca krąży bardzo dużo ciał niebieskich o małych rozmiarach tzn. od pyłów do kilkumetrowych. Na ziemię spada najwięcej tych najdrobniejszych z pyłami kosmicznymi włącznie; te o większych rozmiarach spadają rzadziej i są tylko czasem zauważalne. | ||
| + | |||
| + | W meteorytach występują te same pierwiastki chemiczne, które są znane na ziemi, również skład izotopowy tych pierwiastków jest taki sam, co świadczy o wspólnym pochodzeniu materii Układu Słonecznego. | ||
| + | |||
| + | Wszystkie zgromadzone w muzeum meteoryty zostały znalezione na terenie kopalni. Najczęściej we wkopie lub zwałach napotyka się meteoryty kamienne, znalezienie meteorytu żelazo-kamiennego lub żelaznego należy do wyjątków. Każdy z meteorytów wg Waltera Zeitschela w czasie przelotu przez atmosferę ziemską spada po łuku i w wyniku tarcia o powietrze rozgrzewa się do tego stopnia, że jego zewnętrzna powierzchnia topi się; meteoryt jasno świeci, a odpadające od niego stopniowe fragmenty zostają za nim i świecą tzw. warkoczem. Zjawisko to bardzo dokładnie widoczne jest w nocy. W gęstym powietrzu bliżej ziemi meteoryt przestaje świecić, ponieważ zaczyna się schładzać. Po spadnięciu na ziemię nie jest w stanie spowodować pożaru spadając na materiały łatwopalne, takie jak słoma czy siano. Meteoryt żelazny po uderzeniu młotkiem dzwoni metalicznie i jest stosunkowo ciężki. Jego kształt może być bardzo różny, na powierzchni ma mniejsze i większe wgłębienia. Jest zwykle koloru rdzawo-brunatnego. | ||
| + | |||
| + | Meteoryt żelazny został znaleziony w węgli odkrywki "Adamów" (sierpień 1996 r.) wyrwany został ze złoża koparką łańcuchową Rs-400 i zakleszczył łańcuch czerpakowy przy rynnie wyprowadzającej na koparkę. Początkowo myślano, że to jakiś złom, ale po wydobyciu i odciągnięciu na bok uznano go za coś niecodziennego i wywieziono na plac przed oddziałem. Meteoryt ten miał długość 1,8 m, a wymiary poprzeczne różne - największy 0,5 m; miał kształt klinowaty i ciężar ok. 300 kg. Odcięty kawałek (palnikiem gazowym) o wadze 3,65 kg został zatrzymany w naszych zbiorach pamiątkowych oraz w celu ustalenia jego ciężaru właściwego. Dalsza część meteorytu została przewieziona do muzeum w Koninie. | ||
| + | |||
| + | Meteoryt żelazo-kamienny wg W. Zeitschela swoimi własnościami podobny jest do meteorytu żelaznego - obok żelaza głównym minerałem w jego składzie jest oliwin. Taki meteoryt został znaleziony na zwałowisku odkrywki "Bogdałów" w ile warwowym. Najogólniej meteoryty kamienne można rozpoznać po ich wyglądzie i kształcie. Są one pokryte biało-szarawym nalotem (tlenki metali). Mają różny ciężar właściwy. Struktura wewnętrzna jest bezpostaciowa, gdy się patrzy gołym okiem - widać to wyraźnie na płaszczyznach przełupania. | ||
| + | --> | ||
| + | |||
| + | Pseudometeoryt „Konin” badał również prof. Łukasz Karwowski z Uniwersytetu Śląskiego (''informacja ustna''): „'''wiele lat temu to badałem i stwierdziłem, że jest to fragment z dna kadzi na żużel'''”. | ||
| - | |||
== [[Bibliografia]] == | == [[Bibliografia]] == | ||
| - | * | + | * +Bednarek Ewaryst, (2007), '''O eksponatach wykopaliskowych KWB "Adamów" SA''', ''Węgiel Brunatny. Kwartalny Biuletyn Informacyjny'', nr 3(60), 2007. [http://www.ppwb.org.pl/wb/60/5.php Artykuł]. |
| - | * Socha Krzysztof, (2011), '''Złudne nadzieje | + | * Socha Krzysztof, (2011), '''Złudne nadzieje (''False hope'')''', ''Acta Soc. Metheor. Polon.'', 2, 2011, s. 125-126.<ref>o pseudometeorytach „[[Konin]]” i [[Głucha Puszcza]]</ref> Plik {{Link-ASMP|bwmeta1.element.psjd-ec9cd06c-19e5-4c69-96cc-eec9e85594dc}}. |
| - | + | {{Przypisy}} | |
| - | + | == Zobacz również == | |
| + | |||
| + | * pseudometeoryt [[Głucha Puszcza]] | ||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
| - | * | + | * [http://www.muzeum.com.pl/ Muzeum Okręgowe w Koninie] |
| - | * | + | |
| + | * ppwb.org.pl – [http://www.ppwb.org.pl/wb/60/5.php O eksponatach wykopaliskowych KWB „Adamów” SA] | ||
[[Category:Pseudometeoryty]] | [[Category:Pseudometeoryty]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:16, 23 gru 2024
0i
Domniemany meteoryt – bryła żelaza ze zbiorów Muzeum Okręgowego w Koninie
Znany polski poszukiwacz meteorytów Krzysztof Socha na podstawie informacji otrzymanych w Instytucie Geologii UAM w Poznaniu odwiedził Muzeum Okręgowe w Koninie, w którego zbiorach znajduje się duża bryła żelaza – domniemany meteoryt (Socha 2011). Oględziny okazu i zebrane od pracowników Muzeum informacje jednoznacznie zdementowały opinie o kosmicznym pochodzeniu okazu. Okazało się, że jest to odpad hutniczy. Wcześniej domniemany meteoryt badali także geolodzy: Michał Sachanbiński, Tadeusz Przylibski i Paweł Zagożdżan.[1]
Historia odnalezienia bryły (Bednarek 2007, za portalem ppwb.org.pl):
(…) Meteoryt żelazny został znaleziony w węgli odkrywki „Adamów” (sierpień 1996 r.) wyrwany został ze złoża koparką łańcuchową Rs-400 i zakleszczył łańcuch czerpakowy przy rynnie wyprowadzającej na koparkę. Początkowo myślano, że to jakiś złom, ale po wydobyciu i odciągnięciu na bok uznano go za coś niecodziennego i wywieziono na plac przed oddziałem. Meteoryt ten miał długość 1,8 m, a wymiary poprzeczne różne – największy 0,5 m; miał kształt klinowaty i ciężar ok. 300 kg. Odcięty kawałek (palnikiem gazowym) o wadze 3,65 kg został zatrzymany w naszych zbiorach pamiątkowych oraz w celu ustalenia jego ciężaru właściwego. Dalsza część meteorytu została przewieziona do muzeum w Koninie.
W artykule również kilka ciekawych dla kolekcjonerów meteorytów informacji!
Pseudometeoryt „Konin” badał również prof. Łukasz Karwowski z Uniwersytetu Śląskiego (informacja ustna): „wiele lat temu to badałem i stwierdziłem, że jest to fragment z dna kadzi na żużel”.
Bibliografia
- +Bednarek Ewaryst, (2007), O eksponatach wykopaliskowych KWB "Adamów" SA, Węgiel Brunatny. Kwartalny Biuletyn Informacyjny, nr 3(60), 2007. Artykuł.
- Socha Krzysztof, (2011), Złudne nadzieje (False hope), Acta Soc. Metheor. Polon., 2, 2011, s. 125-126.[2] Plik ASMP.
Przypisy
Zobacz również
- pseudometeoryt Głucha Puszcza
Linki zewnętrzne
- ppwb.org.pl – O eksponatach wykopaliskowych KWB „Adamów” SA
