(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Hirschfelde 1885
Z Wiki.Meteoritica.pl
Linia 1: | Linia 1: | ||
- | Domniemany spadek meteorytów 14 lutego 1885 roku w Hirschfelde pod Zittau (pol. ''Żytawa'') na Śląsku. Informacja w | + | Domniemany spadek meteorytów 14 lutego 1885 roku w Hirschfelde pod Zittau (pol. ''Żytawa'') na Śląsku. |
+ | |||
+ | Informacja w gazecie ''Wszechświat'' nr 15 z 1885 roku (podana za ''Chem. Ztg.'', 1885, p. 415) (''pisownia oryginalna'')<ref name="OCR">tekst odczytany OCR może zawierać błędy</ref>: | ||
+ | {{AQuote-begin|max-width = 640px}} | ||
+ | {{Sparse-b}}Niezwykły meteoryt{{Sparse-e}}. W dniu 14 Lutego b. r. w Hirschfelde pod Zittau na Szląsku, jak informuje Dr. Th. Schuchardt z Görlitz, spadł pomiędzy 7¼ i 7½ godziną wieczorem meteoryt, z którego znaleziono trzy większe odłamki, Cały ważył około 1 ''kg'' i znajduje się z wyjątkiem drobnych odpadków w posiadaniu p. Dr. Th. Schuchardta. Aerolit ten różni się swym składem chemicznym od wszystkich dotychczas badanych. Przedwstępne jakościowe poszukiwanie wykazało, że przeważnie składa się on z Fe S<sub>2</sub> i nie zawiera niklu. Przy rozpuszczaniu w kwasie azotnym wydziela się siarka i pozostają drobne części węglowe. Ze świeżéj substancyi woda wyługowywa siarczan żelaza. Krzemianów, alkalijów i żelaza metalicznego dotychczas nie wykryto. Główna masa meteorytu jest czarna, nieprzezroczysta, krucha i wewnątrz dziurkowata. W niektórych kawałkach rozpoznać można wyraźne oktaedry pirytu i zbite części o połyku i barwie pirytom właściwych. Wszystkie prawie kawałki pokryte są wykwitem bezbarwnym lub żółtawym, widocznie będącym siarczanem żelaza. Na niektórych kawałkach zauważyć można pewnego rodzaju skorupę z polewy. Według tych danych aerolit, o którym mowa, byłby unikatem. Nasamprzód jego powierzchowność różni się w zupełności od innych dotychczas spotykanych, tak dalece, iż wątpićby należało o jego kosmicznéj naturze, gdyby nie wiarogodne świadectwo jego spadnięcia;powtóre, nie spotkano dotychczas aerolitu zawierającgo dwusiarek żelaza. (Chem. Ztg. 1885 p. 415). | ||
+ | |||
+ | ::''St. Pr.'' | ||
+ | {{AQuote-end}} | ||
+ | |||
+ | |||
Później prasa (''Wszechświat'' 1886) relacjonowała proces sądowy, którego bohaterem był ten domniemany meteoryt. Prawdopodobnie była to bryła węgla brunatnego - wg relacji ''"węglem brunatnym skamieniałym, na którym z łatwością rospoznać się dały rombiczne kryształy iskrzyku"''. | Później prasa (''Wszechświat'' 1886) relacjonowała proces sądowy, którego bohaterem był ten domniemany meteoryt. Prawdopodobnie była to bryła węgla brunatnego - wg relacji ''"węglem brunatnym skamieniałym, na którym z łatwością rospoznać się dały rombiczne kryształy iskrzyku"''. | ||
Linia 5: | Linia 14: | ||
== [[Bibliografia]] == | == [[Bibliografia]] == | ||
- | * St. Pr., (1885), '''Niezwykły meteoryt | + | * St. Pr., (1885), '''Niezwykły meteoryt''', ''Wszechświat'', nr 15, tom IV, 1885, s. 239-240. Plik [http://bc.mbpradom.pl/dlibra/docmetadata?id=10003 DjVu]. |
- | * St. Pr., (1886), '''Proces o meteoryt | + | * St. Pr., (1886), '''Proces o meteoryt''', ''Wszechświat'', nr 11, tom V, 1885, s. 175. Plik [http://bc.mbpradom.pl/dlibra/docmetadata?id=10926 DjVu]. |
+ | |||
+ | {{Przypisy}} | ||
[[Category:Doniesienia]] | [[Category:Doniesienia]] | ||
[[Category:Pseudometeoryty]] | [[Category:Pseudometeoryty]] |
Wersja z 11:03, 19 sty 2014
Domniemany spadek meteorytów 14 lutego 1885 roku w Hirschfelde pod Zittau (pol. Żytawa) na Śląsku.
Informacja w gazecie Wszechświat nr 15 z 1885 roku (podana za Chem. Ztg., 1885, p. 415) (pisownia oryginalna)[1]:
Niezwykły meteoryt. W dniu 14 Lutego b. r. w Hirschfelde pod Zittau na Szląsku, jak informuje Dr. Th. Schuchardt z Görlitz, spadł pomiędzy 7¼ i 7½ godziną wieczorem meteoryt, z którego znaleziono trzy większe odłamki, Cały ważył około 1 kg i znajduje się z wyjątkiem drobnych odpadków w posiadaniu p. Dr. Th. Schuchardta. Aerolit ten różni się swym składem chemicznym od wszystkich dotychczas badanych. Przedwstępne jakościowe poszukiwanie wykazało, że przeważnie składa się on z Fe S2 i nie zawiera niklu. Przy rozpuszczaniu w kwasie azotnym wydziela się siarka i pozostają drobne części węglowe. Ze świeżéj substancyi woda wyługowywa siarczan żelaza. Krzemianów, alkalijów i żelaza metalicznego dotychczas nie wykryto. Główna masa meteorytu jest czarna, nieprzezroczysta, krucha i wewnątrz dziurkowata. W niektórych kawałkach rozpoznać można wyraźne oktaedry pirytu i zbite części o połyku i barwie pirytom właściwych. Wszystkie prawie kawałki pokryte są wykwitem bezbarwnym lub żółtawym, widocznie będącym siarczanem żelaza. Na niektórych kawałkach zauważyć można pewnego rodzaju skorupę z polewy. Według tych danych aerolit, o którym mowa, byłby unikatem. Nasamprzód jego powierzchowność różni się w zupełności od innych dotychczas spotykanych, tak dalece, iż wątpićby należało o jego kosmicznéj naturze, gdyby nie wiarogodne świadectwo jego spadnięcia;powtóre, nie spotkano dotychczas aerolitu zawierającgo dwusiarek żelaza. (Chem. Ztg. 1885 p. 415).
- St. Pr.
Później prasa (Wszechświat 1886) relacjonowała proces sądowy, którego bohaterem był ten domniemany meteoryt. Prawdopodobnie była to bryła węgla brunatnego - wg relacji "węglem brunatnym skamieniałym, na którym z łatwością rospoznać się dały rombiczne kryształy iskrzyku".
Bibliografia
- St. Pr., (1885), Niezwykły meteoryt, Wszechświat, nr 15, tom IV, 1885, s. 239-240. Plik DjVu.
- St. Pr., (1886), Proces o meteoryt, Wszechświat, nr 11, tom V, 1885, s. 175. Plik DjVu.