PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Bibliografia/Buchner Otto

Z Wiki.Meteoritica.pl

Bibliografia: Buchner Otto

  • Buchner Otto, (1859), Die Feuermeteore, insbesondere die Meteoriten historisch und naturwissenschaftlich betrachtet, Gießen 1859, ss. 192. Plik iDjVu; plik doi; plik DjVu.
  • Buchner Otto, (1861), Versuch eines Quellenverzeichnisses zur Literatur über Meteoriten, w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 455-482. Plik PDF; plik DjVu.
  • Buchner Otto, (1863), Die Meteoriten in Sammlungen, ihre Geschichte, mineralogische und chemische Beschaffenheit, Leipzig 1863, ss. 202.[1][2][3] Plik hPDF; plik DjVu.
  • Buchner Otto, (1864), Die Meteoriten in Sammlungen. Annalen der Physik, 122, Bd. 198, 1864, s. 317-331. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    ; plik PDF.


Cytowana przez Buchnera (1861) literatura (fragment):

Skrót rozwinięcie źródło
AdCh.
(AdChim.) 		Annales de Chemie. Paris -
Arago
(Ar. 4.) 		Astronomie populaire B. 4. Arago François, Barral J.A., (1865), Astronomie populaire, T. 4 (quatrième), Paris 1865, s. 181-322 (Livre XXVI, Météores cosmiques) (i wydania późniejsze). Plik PDF.
BdM. Bigot de Morogues Mem. historique. 1812. -
Br. Buchner Feuermeteore. 1859. Buchner Otto, (1859), Die Feuermeteore, insbesondere die Meteoriten historisch und naturwissenschaftlich betrachtet, Gießen 1859, ss. 192. Plik iDjVu; plik doi; plik DjVu.
Brz. JB. Berzelius Jahresbericht. -
CFM. Chladni Feuermeteore. 1819. Chladni Ernst F.F., (1819), Ueber Feuer-Meteore, und über die mit denselben herabgefallenen Massen (O ognistych meteorach i o masach spadających z nimi) (Nebst zehn Steindrucktafeln und deren Erklärung von Carl von Schreibers), Wien 1819, ss. 434.[4][5] Plik PDF[6]; plik GoogleBooks; plik doi.
CP. Chladni Pallaseisen. 1794. Chladni Ernst F.F., (1794), Ueber den Ursprung der von Pallas gefundenen und anderer ihr ähnlicher Eisenmassen und über einige damit in Verbindung stehende Naturerscheinungen (O pochodzeniu znalezionej przez Pallasa i o innych podobnych masach żelaznych oraz o pewnych z tym związanych zjawiskach natury), Lipsk i Ryga 1794, ss. 63.[7][8] Plik DjVu; plik GoogleBooks.
E. J. Erdmann Journ. f. praktische Chemie.
Froriep N [N]—otizen aus der Natur- und Heilkunde.
GA. Gilberts Annalen. Glibert; pliki → Annalen der Physik
Ha. Harris Meteorites. 1859
Inst. l'Institut, Journal universel. Paris
JbM.
(IbM.) 		Jahrbuch für Mineralogie, Geographie u. s. w. von Leonhard u. Bronn.
Jb. Schles. G Jahrbuch d. schlesischen Gesellschaft.
K 3 Kämtz Meteorologie. Bd. 3. Kämtz Ludwig Friedrich, (1836), Lehrbuch der Meteorologie. Dritter Band, Halle, 1836. O bolidach. Plik PDF.
MCh. Rammelsberg Mineralchemie.
Pa. Partsch Meteoriten. 1843
PA.
PAErgb. 		Poggendorffs Annalen. Poggendorff; pliki → Annalen der Physik
PhCtr. Pharmaceutisches Centralblatt.
PhilM. Lond. u. Edinb. Philosophical Magazine
RbH. Rammelsberg Handwörterbuch der Mineralogie
Schw. J. Schweigger Journal f Chemie u. Physik. Schweigger's Journal für Chemie und Physik; pliki → HathiTrust Digital Library
SJ. Silliman American Journal of Science a. Arts.
vE. von Ende Massen und Steine. 1804. -
V.Mag. Voigt Magazin. -
WAB Wiener Academischer Bericht.

Przypisy

  1. ^ bardzo szczegółowy katalog: kolekcje, historia, analizy chemiczne i mineralogiczne meteorytów; wyprzedzający o wiele lat słynny XIX-wieczny katalog kolekcji meteorytów Wülfinga (1897); zobacz również → Światowe kolekcje meteorytów
  2. ^ według Buchnera największymi muzealnymi kolekcjami meteorytów były wówczas zbiory w: Wiedniu, Londynie i Berlinie, zawierające odpowiednio: 194, 190 i 153 meteorytów; natomiast posiadaczami największych prywatnych kolekcji byli: R.P. Greg (Manczester, Wlk. Brytania), v. Reichenbach (Wiedeń, Austria) i Ch.U. Shepard (New Haven, USA), na które składało się odpowiednio: 191, 176 i 151 meteorytów
  3. ^ w katalogu są wymienione dwie „polskie” kolekcje: „Krakau, Universität (durch Herrn Professor Ritter v. Zepharovich)” zawierającą dwa meteoryty: Magura (162 g) i Elbogen (100 g) oraz kolekcję „Breslau, schles. Gesellsch.” w skład której wchodziły m.in. meteoryty: Grüneberg (160 g), Magura (172 g), Seeläsgen (1,812 kg); więcej o kolekcji wrocławskiej wg Buchnera przed 1863 rokiem, patrz → Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego
  4. ^ zawiera dodatek (katalog kolekcji w Wiedniu): Schreibers Karl Franz von, Anhang. Verzeichniss der Sammlung von Meteor-Massen, welche sich im k. k. Hof-Mineralien-Cabinette in Wien befindet. Vom Director von Schreibers, s. 425-434
  5. ^ cytowane w tytule 10 tablic (zehn Steindrucktafeln) to powołanie na: Schreibers Karl Franz von, (1820), Beyträge zur Geschichte und Kenntriss meteorischer…
  6. ^ na kopii egzemplarza z biblioteki Harvard University na końcu znajdują się odręczne notatki nieznanego autora!?
  7. ^ przełomowa publikacja Ernsta Chladniego – hipoteza o kosmicznym pochodzeniu kamieni spadających z nieba
  8. ^ meteoryt żelazno-kamienny Krasnojarsk (Красноярск, „żelazo Pallasa”, ang. Pallas iron, niem. Pallas-Eisen, ros. Палласово железо), znalezisko z 1749 roku w Rosji; pallasyt PMG-an, TKW 700 kg; patrz → Pallas (1776)
Źródło „http://wiki.meteoritica.pl/index.php5/Bibliografia/Buchner_Otto”
Osobiste