PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Neumayr (1912)

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)
(Utworzył nową stronę „Obrazy meteorytów na ilustracjach z książki Neumayr (1912). <gallery caption="" widths="200px" heights="200px" perrow="3"> File:Hraschina_(Neumayr_1912-rys94).jpg|M...”)
Linia 4: Linia 4:
File:Hraschina_(Neumayr_1912-rys94).jpg|Meteoryt [[Hraschina]] (Rys.&nbsp;94.&nbsp;{{Sparse-b}}Meteoryt Hraszyński{{Sparse-e}}, ważący 39,2&nbsp;''kg'')
File:Hraschina_(Neumayr_1912-rys94).jpg|Meteoryt [[Hraschina]] (Rys.&nbsp;94.&nbsp;{{Sparse-b}}Meteoryt Hraszyński{{Sparse-e}}, ważący 39,2&nbsp;''kg'')
File:Pultusk_(Neumayr_1912-rys95).jpg|Meteoryt [[Pułtusk]] (Rys.&nbsp;95.&nbsp;{{Sparse-b}}Rozmieszczenie i&nbsp;względna wielkość meteorytów{{Sparse-e}}, spadłych pod Pułtuskiem 30 stycznia 1868&nbsp;r.)
File:Pultusk_(Neumayr_1912-rys95).jpg|Meteoryt [[Pułtusk]] (Rys.&nbsp;95.&nbsp;{{Sparse-b}}Rozmieszczenie i&nbsp;względna wielkość meteorytów{{Sparse-e}}, spadłych pod Pułtuskiem 30 stycznia 1868&nbsp;r.)
-
File:Stannern_(Neumayr_1912).jpg|Meteoryt [[Stannern]] (Rys.&nbsp;97.&nbsp;{{Sparse-b}}Meteoryt z&nbsp;deszczu kamiennego pod Stonarowem{{Sparse-e}} (Stannern). Kamień „całkowity“ z&nbsp;wyraźnymi soplami: ''a''—czoło albo przód kamienia; ''b''—widok z&nbsp;boku) (Rys.&nbsp;98.&nbsp;{{Sparse-b}}Meteoryt z&nbsp;deszczu kamiennego pod Stonarowem{{Sparse-e}} (Stannern). Ten sam kamień, co na str.&nbsp;103: ''a''—widok kamienia z&nbsp;tyłu; ''b''—widok z&nbsp;drugiego boku)
+
File:Stannern_(Neumayr_1912).jpg|Meteoryt [[Stannern]] (rysunek z&nbsp;zachowaniem wielkości okazu) (Rys.&nbsp;97.&nbsp;{{Sparse-b}}Meteoryt z&nbsp;deszczu kamiennego pod Stonarowem{{Sparse-e}} (Stannern). Kamień „całkowity“ z&nbsp;wyraźnymi soplami: ''a''—czoło albo przód kamienia; ''b''—widok z&nbsp;boku) (Rys.&nbsp;98.&nbsp;{{Sparse-b}}Meteoryt z&nbsp;deszczu kamiennego pod Stonarowem{{Sparse-e}} (Stannern). Ten sam kamień, co na str.&nbsp;103: ''a''—widok kamienia z&nbsp;tyłu; ''b''—widok z&nbsp;drugiego boku)
-
File:Butsura_(Neumayr_1912-rys99).jpg|Meteoryt Butsura<ref>spadek meteorytu '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/index.php?code=5183 Butsura]''' w&nbsp;1861 roku w&nbsp;Indiach; chondryt zwyczajny H6, TKW 26&nbsp;kg</ref> (Rys.&nbsp;99.&nbsp;{{Sparse-b}}Meteoryt z&nbsp;pod Butsura{{Sparse-e}})
+
File:Butsura_(Neumayr_1912-rys99).jpg|Meteoryt Butsura<ref name="Butsura">spadek meteorytu '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/index.php?code=5183 Butsura]''' w&nbsp;1861 roku w&nbsp;Indiach; chondryt zwyczajny H6, TKW 26&nbsp;kg</ref> (Rys.&nbsp;99.&nbsp;{{Sparse-b}}Meteoryt z&nbsp;pod Butsura{{Sparse-e}})
File:Widmanstatten_(Neumayr_1912-rys101).jpg|(Rys.&nbsp;101.&nbsp;{{Sparse-b}}Figury Widmanstättena{{Sparse-e}} na żelazie meteorycznem)
File:Widmanstatten_(Neumayr_1912-rys101).jpg|(Rys.&nbsp;101.&nbsp;{{Sparse-b}}Figury Widmanstättena{{Sparse-e}} na żelazie meteorycznem)
File:Cape_York_(Neumayr_1912-rys104).jpg|Meteoryt Cape York<ref name="Cape York">meteoryt żelazny '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/metbull.php?code=5262 Cape York]''' znaleziony w&nbsp;1818 roku na Grenlandii; typ IIIAB, TKW 58,2&nbsp;tony</ref> (Rys.&nbsp;104.&nbsp;{{Sparse-b}}Bryły żelazne w&nbsp;Ovifak{{Sparse-e}}. (Według {{Sparse-b}}Nathorsta{{Sparse-e}})
File:Cape_York_(Neumayr_1912-rys104).jpg|Meteoryt Cape York<ref name="Cape York">meteoryt żelazny '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/metbull.php?code=5262 Cape York]''' znaleziony w&nbsp;1818 roku na Grenlandii; typ IIIAB, TKW 58,2&nbsp;tony</ref> (Rys.&nbsp;104.&nbsp;{{Sparse-b}}Bryły żelazne w&nbsp;Ovifak{{Sparse-e}}. (Według {{Sparse-b}}Nathorsta{{Sparse-e}})
</gallery>
</gallery>
 +
 +
<br clear="all"/>
 +
 +
== {{Sparse-b}}Ciekawostki{{Sparse-e}} ==
 +
 +
W książce znajduje się wiele ciekawych i trafnych spostrzeżeń na temat meteorytów. Między innymi hipoteza pochodzenia dźwięków (huków) towarzyszących spadkom. Opis procesów powstawania okazów orientowanych. Interesujące hipotezy powstawania regmagliptów (w oryginale '''piezogliptów''', niem. ''Näpfchen'', czarka).
 +
 +
O meteorycie [[Pułtusk]], że: ''w muzeum w Paryżu znajduje się 950 całkowitych okazów meteorytu [[Pułtusk]]''!
 +
 +
O meteorycie [[Hraschina]]:
 +
{{AQuote-begin |max-width=800px}}
 +
{{Wielokropek}}&nbsp;We wspomnianym dniu o&nbsp;6&nbsp;ej wieczorem zauważono błyszczący meteor, który ciągnął ze wschodu; meteor rozpękł się ze strasznym hukiem, poczem jeszcze rozległy się grzmoty i&nbsp;turkot; na ziemię spadły dwa kamienie; droga, którą przebiegł meteor, zaznaczała się jeszcze czas jakiś na niebie smugą dymu. Większy ze spadłych kamieni zarył się „na trzy łokcie głęboko“ w&nbsp;świeżo zaoranem polu. Oba kamienie zostały wysłane do Wiednia; mniejszy gdzieś się zapodział, większy zaś do dziś dnia przechowuje się w&nbsp;znakomitej kolekcyi meteorytów w&nbsp;gabinecie mineralogicznym w&nbsp;Wiedniu.&nbsp;{{Wielokropek}}
 +
{{AQuote-end}}
 +
 +
 +
{{AQuote-begin |max-width=800px}}
 +
{{Wielokropek}} Deszcz kamienny pod {{Sparse-b}}Schleusingen{{Sparse-e}} w Turyngii, 19 maja 1552, wytłukł dużo okien i zabił konia księciu Schwarzburg-Rudolfstadzkiemu. 4 września 1511 r. padł rażony meteorytem ksiądz w {{Sparse-b}}Cremie{{Sparse-e}} nad Addą. {{Wielokropek}}
 +
{{AQuote-end}}
 +
:W Meteoritical Bulletin Database nie odnotowano pod tymi datami żadnych spadków.
 +
 +
 +
{{AQuote-begin |max-width=800px}}
 +
{{Wielokropek}} W r. 1790 spadł meteoryt pod {{Sparse-b}}Juillac{{Sparse-e}} w Gaskonii<ref name=" Barbotan">spadek meteorytu '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/index.php?code=4942 Barbotan]''' 24 lipca 1790 roku we Francji; chondryt zwyczajny H5, TKW 6,4&nbsp;kg</ref>; władza gminna złożyła chlubny dowód rozsądku przez spisanie szczegółowego protokółu, opatrzonego 300 podpisami świadków naocznych. Akademia Paryska uznała jednak spisanie dokumentu oficyalnego w sprawie takiej niedorzeczności za rzecz wielce zabawną.
 +
{{AQuote-end}}
 +
 +
 +
{{AQuote-begin |max-width=800px}}
 +
{{Wielokropek}} Tak samo po spadku meteorytów pod {{Sparse-b}}Batsura{{Sparse-e}}<ref name="Butsura"></ref> w Indyach Wschodnich, 12 maja 1861 r., znaleziono w odległości 2-ch mil angielskich trzy odłamki dokładnie przystające do siebie ([[:Image:Butsura_(Neumayr_1912-rys99).jpg|rys. 99]]). {{Wielokropek}}
 +
{{AQuote-end}}
 +
 +
<br clear="all"/>
== [[Bibliografia]] ==
== [[Bibliografia]] ==

Wersja z 22:00, 30 wrz 2015

Obrazy meteorytów na ilustracjach z książki Neumayr (1912).

Meteoryt Hraschina (Rys. 94. Meteoryt Hraszyński, ważący 39,2 kg)

Meteoryt Pułtusk (Rys. 95. Rozmieszczenie i względna wielkość meteorytów, spadłych pod Pułtuskiem 30 stycznia 1868 r.)

Meteoryt Stannern (rysunek z zachowaniem wielkości okazu) (Rys. 97. Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem (Stannern). Kamień „całkowity“ z wyraźnymi soplami: a—czoło albo przód kamienia; b—widok z boku) (Rys. 98. Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem (Stannern). Ten sam kamień, co na str. 103: a—widok kamienia z tyłu; b—widok z drugiego boku)

Meteoryt Butsura[1] (Rys. 99. Meteoryt z pod Butsura)

(Rys. 101. Figury Widmanstättena na żelazie meteorycznem)

Cape York (Neumayr 1912-rys104).jpg

Meteoryt Cape York[2] (Rys. 104. Bryły żelazne w Ovifak. (Według Nathorsta)


Ciekawostki

W książce znajduje się wiele ciekawych i trafnych spostrzeżeń na temat meteorytów. Między innymi hipoteza pochodzenia dźwięków (huków) towarzyszących spadkom. Opis procesów powstawania okazów orientowanych. Interesujące hipotezy powstawania regmagliptów (w oryginale piezogliptów, niem. Näpfchen, czarka).

O meteorycie Pułtusk, że: w muzeum w Paryżu znajduje się 950 całkowitych okazów meteorytu Pułtusk!

O meteorycie Hraschina:

«

(…) We wspomnianym dniu o 6 ej wieczorem zauważono błyszczący meteor, który ciągnął ze wschodu; meteor rozpękł się ze strasznym hukiem, poczem jeszcze rozległy się grzmoty i turkot; na ziemię spadły dwa kamienie; droga, którą przebiegł meteor, zaznaczała się jeszcze czas jakiś na niebie smugą dymu. Większy ze spadłych kamieni zarył się „na trzy łokcie głęboko“ w świeżo zaoranem polu. Oba kamienie zostały wysłane do Wiednia; mniejszy gdzieś się zapodział, większy zaś do dziś dnia przechowuje się w znakomitej kolekcyi meteorytów w gabinecie mineralogicznym w Wiedniu. (…)

»


«

(…) Deszcz kamienny pod Schleusingen w Turyngii, 19 maja 1552, wytłukł dużo okien i zabił konia księciu Schwarzburg-Rudolfstadzkiemu. 4 września 1511 r. padł rażony meteorytem ksiądz w Cremie nad Addą. (…)

»
W Meteoritical Bulletin Database nie odnotowano pod tymi datami żadnych spadków.


«

(…) W r. 1790 spadł meteoryt pod Juillac w Gaskonii[3]; władza gminna złożyła chlubny dowód rozsądku przez spisanie szczegółowego protokółu, opatrzonego 300 podpisami świadków naocznych. Akademia Paryska uznała jednak spisanie dokumentu oficyalnego w sprawie takiej niedorzeczności za rzecz wielce zabawną.

»


«

(…) Tak samo po spadku meteorytów pod Batsura[1] w Indyach Wschodnich, 12 maja 1861 r., znaleziono w odległości 2-ch mil angielskich trzy odłamki dokładnie przystające do siebie (rys. 99). (…)

»



Bibliografia

  • Neumayr Melchior, (1912), Dzieje Ziemi (tytuł oryg. Erdgeschichte), t. 1, Geologia ogólna, Warszawa 1912, s. 96-118 (ilustracje).[4] Plik DjVu.[5]

Przypisy

  1. ^ a b spadek meteorytu Butsura w 1861 roku w Indiach; chondryt zwyczajny H6, TKW 26 kg
  2. ^ meteoryt żelazny Cape York znaleziony w 1818 roku na Grenlandii; typ IIIAB, TKW 58,2 tony
  3. ^ spadek meteorytu Barbotan 24 lipca 1790 roku we Francji; chondryt zwyczajny H5, TKW 6,4 kg
  4. ^ opis spadków meteorytów: Knyahinya, Pułtusk, Stannern; ilustracje oraz wiele ciekawych informacji i hipotez
  5. ^ wersja cyfrowa wydania z 1906 roku
Źródło „http://wiki.meteoritica.pl/index.php5/Neumayr_(1912)”
Osobiste