(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Neumayr (1912)
Z Wiki.Meteoritica.pl
(Utworzył nową stronę „Obrazy meteorytów na ilustracjach z książki Neumayr (1912). <gallery caption="" widths="200px" heights="200px" perrow="3"> File:Hraschina_(Neumayr_1912-rys94).jpg|M...”) |
|||
Linia 4: | Linia 4: | ||
File:Hraschina_(Neumayr_1912-rys94).jpg|Meteoryt [[Hraschina]] (Rys. 94. {{Sparse-b}}Meteoryt Hraszyński{{Sparse-e}}, ważący 39,2 ''kg'') | File:Hraschina_(Neumayr_1912-rys94).jpg|Meteoryt [[Hraschina]] (Rys. 94. {{Sparse-b}}Meteoryt Hraszyński{{Sparse-e}}, ważący 39,2 ''kg'') | ||
File:Pultusk_(Neumayr_1912-rys95).jpg|Meteoryt [[Pułtusk]] (Rys. 95. {{Sparse-b}}Rozmieszczenie i względna wielkość meteorytów{{Sparse-e}}, spadłych pod Pułtuskiem 30 stycznia 1868 r.) | File:Pultusk_(Neumayr_1912-rys95).jpg|Meteoryt [[Pułtusk]] (Rys. 95. {{Sparse-b}}Rozmieszczenie i względna wielkość meteorytów{{Sparse-e}}, spadłych pod Pułtuskiem 30 stycznia 1868 r.) | ||
- | File:Stannern_(Neumayr_1912).jpg|Meteoryt [[Stannern]] (Rys. 97. {{Sparse-b}}Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem{{Sparse-e}} (Stannern). Kamień „całkowity“ z wyraźnymi soplami: ''a''—czoło albo przód kamienia; ''b''—widok z boku) (Rys. 98. {{Sparse-b}}Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem{{Sparse-e}} (Stannern). Ten sam kamień, co na str. 103: ''a''—widok kamienia z tyłu; ''b''—widok z drugiego boku) | + | File:Stannern_(Neumayr_1912).jpg|Meteoryt [[Stannern]] (rysunek z zachowaniem wielkości okazu) (Rys. 97. {{Sparse-b}}Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem{{Sparse-e}} (Stannern). Kamień „całkowity“ z wyraźnymi soplami: ''a''—czoło albo przód kamienia; ''b''—widok z boku) (Rys. 98. {{Sparse-b}}Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem{{Sparse-e}} (Stannern). Ten sam kamień, co na str. 103: ''a''—widok kamienia z tyłu; ''b''—widok z drugiego boku) |
- | File:Butsura_(Neumayr_1912-rys99).jpg|Meteoryt Butsura<ref>spadek meteorytu '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/index.php?code=5183 Butsura]''' w 1861 roku w Indiach; chondryt zwyczajny H6, TKW 26 kg</ref> (Rys. 99. {{Sparse-b}}Meteoryt z pod Butsura{{Sparse-e}}) | + | File:Butsura_(Neumayr_1912-rys99).jpg|Meteoryt Butsura<ref name="Butsura">spadek meteorytu '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/index.php?code=5183 Butsura]''' w 1861 roku w Indiach; chondryt zwyczajny H6, TKW 26 kg</ref> (Rys. 99. {{Sparse-b}}Meteoryt z pod Butsura{{Sparse-e}}) |
File:Widmanstatten_(Neumayr_1912-rys101).jpg|(Rys. 101. {{Sparse-b}}Figury Widmanstättena{{Sparse-e}} na żelazie meteorycznem) | File:Widmanstatten_(Neumayr_1912-rys101).jpg|(Rys. 101. {{Sparse-b}}Figury Widmanstättena{{Sparse-e}} na żelazie meteorycznem) | ||
File:Cape_York_(Neumayr_1912-rys104).jpg|Meteoryt Cape York<ref name="Cape York">meteoryt żelazny '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/metbull.php?code=5262 Cape York]''' znaleziony w 1818 roku na Grenlandii; typ IIIAB, TKW 58,2 tony</ref> (Rys. 104. {{Sparse-b}}Bryły żelazne w Ovifak{{Sparse-e}}. (Według {{Sparse-b}}Nathorsta{{Sparse-e}}) | File:Cape_York_(Neumayr_1912-rys104).jpg|Meteoryt Cape York<ref name="Cape York">meteoryt żelazny '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/metbull.php?code=5262 Cape York]''' znaleziony w 1818 roku na Grenlandii; typ IIIAB, TKW 58,2 tony</ref> (Rys. 104. {{Sparse-b}}Bryły żelazne w Ovifak{{Sparse-e}}. (Według {{Sparse-b}}Nathorsta{{Sparse-e}}) | ||
</gallery> | </gallery> | ||
+ | |||
+ | <br clear="all"/> | ||
+ | |||
+ | == {{Sparse-b}}Ciekawostki{{Sparse-e}} == | ||
+ | |||
+ | W książce znajduje się wiele ciekawych i trafnych spostrzeżeń na temat meteorytów. Między innymi hipoteza pochodzenia dźwięków (huków) towarzyszących spadkom. Opis procesów powstawania okazów orientowanych. Interesujące hipotezy powstawania regmagliptów (w oryginale '''piezogliptów''', niem. ''Näpfchen'', czarka). | ||
+ | |||
+ | O meteorycie [[Pułtusk]], że: ''w muzeum w Paryżu znajduje się 950 całkowitych okazów meteorytu [[Pułtusk]]''! | ||
+ | |||
+ | O meteorycie [[Hraschina]]: | ||
+ | {{AQuote-begin |max-width=800px}} | ||
+ | {{Wielokropek}} We wspomnianym dniu o 6 ej wieczorem zauważono błyszczący meteor, który ciągnął ze wschodu; meteor rozpękł się ze strasznym hukiem, poczem jeszcze rozległy się grzmoty i turkot; na ziemię spadły dwa kamienie; droga, którą przebiegł meteor, zaznaczała się jeszcze czas jakiś na niebie smugą dymu. Większy ze spadłych kamieni zarył się „na trzy łokcie głęboko“ w świeżo zaoranem polu. Oba kamienie zostały wysłane do Wiednia; mniejszy gdzieś się zapodział, większy zaś do dziś dnia przechowuje się w znakomitej kolekcyi meteorytów w gabinecie mineralogicznym w Wiedniu. {{Wielokropek}} | ||
+ | {{AQuote-end}} | ||
+ | |||
+ | |||
+ | {{AQuote-begin |max-width=800px}} | ||
+ | {{Wielokropek}} Deszcz kamienny pod {{Sparse-b}}Schleusingen{{Sparse-e}} w Turyngii, 19 maja 1552, wytłukł dużo okien i zabił konia księciu Schwarzburg-Rudolfstadzkiemu. 4 września 1511 r. padł rażony meteorytem ksiądz w {{Sparse-b}}Cremie{{Sparse-e}} nad Addą. {{Wielokropek}} | ||
+ | {{AQuote-end}} | ||
+ | :W Meteoritical Bulletin Database nie odnotowano pod tymi datami żadnych spadków. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | {{AQuote-begin |max-width=800px}} | ||
+ | {{Wielokropek}} W r. 1790 spadł meteoryt pod {{Sparse-b}}Juillac{{Sparse-e}} w Gaskonii<ref name=" Barbotan">spadek meteorytu '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/index.php?code=4942 Barbotan]''' 24 lipca 1790 roku we Francji; chondryt zwyczajny H5, TKW 6,4 kg</ref>; władza gminna złożyła chlubny dowód rozsądku przez spisanie szczegółowego protokółu, opatrzonego 300 podpisami świadków naocznych. Akademia Paryska uznała jednak spisanie dokumentu oficyalnego w sprawie takiej niedorzeczności za rzecz wielce zabawną. | ||
+ | {{AQuote-end}} | ||
+ | |||
+ | |||
+ | {{AQuote-begin |max-width=800px}} | ||
+ | {{Wielokropek}} Tak samo po spadku meteorytów pod {{Sparse-b}}Batsura{{Sparse-e}}<ref name="Butsura"></ref> w Indyach Wschodnich, 12 maja 1861 r., znaleziono w odległości 2-ch mil angielskich trzy odłamki dokładnie przystające do siebie ([[:Image:Butsura_(Neumayr_1912-rys99).jpg|rys. 99]]). {{Wielokropek}} | ||
+ | {{AQuote-end}} | ||
+ | |||
+ | <br clear="all"/> | ||
== [[Bibliografia]] == | == [[Bibliografia]] == |
Wersja z 22:00, 30 wrz 2015
Obrazy meteorytów na ilustracjach z książki Neumayr (1912).
Meteoryt Hraschina (Rys. 94. Meteoryt Hraszyński, ważący 39,2 kg) |
Meteoryt Pułtusk (Rys. 95. Rozmieszczenie i względna wielkość meteorytów, spadłych pod Pułtuskiem 30 stycznia 1868 r.) |
Meteoryt Stannern (rysunek z zachowaniem wielkości okazu) (Rys. 97. Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem (Stannern). Kamień „całkowity“ z wyraźnymi soplami: a—czoło albo przód kamienia; b—widok z boku) (Rys. 98. Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem (Stannern). Ten sam kamień, co na str. 103: a—widok kamienia z tyłu; b—widok z drugiego boku) |
Meteoryt Butsura[1] (Rys. 99. Meteoryt z pod Butsura) |
Cape York (Neumayr 1912-rys104).jpg
Meteoryt Cape York[2] (Rys. 104. Bryły żelazne w Ovifak. (Według Nathorsta) |
Ciekawostki
W książce znajduje się wiele ciekawych i trafnych spostrzeżeń na temat meteorytów. Między innymi hipoteza pochodzenia dźwięków (huków) towarzyszących spadkom. Opis procesów powstawania okazów orientowanych. Interesujące hipotezy powstawania regmagliptów (w oryginale piezogliptów, niem. Näpfchen, czarka).
O meteorycie Pułtusk, że: w muzeum w Paryżu znajduje się 950 całkowitych okazów meteorytu Pułtusk!
O meteorycie Hraschina:
(…) We wspomnianym dniu o 6 ej wieczorem zauważono błyszczący meteor, który ciągnął ze wschodu; meteor rozpękł się ze strasznym hukiem, poczem jeszcze rozległy się grzmoty i turkot; na ziemię spadły dwa kamienie; droga, którą przebiegł meteor, zaznaczała się jeszcze czas jakiś na niebie smugą dymu. Większy ze spadłych kamieni zarył się „na trzy łokcie głęboko“ w świeżo zaoranem polu. Oba kamienie zostały wysłane do Wiednia; mniejszy gdzieś się zapodział, większy zaś do dziś dnia przechowuje się w znakomitej kolekcyi meteorytów w gabinecie mineralogicznym w Wiedniu. (…)
(…) Deszcz kamienny pod Schleusingen w Turyngii, 19 maja 1552, wytłukł dużo okien i zabił konia księciu Schwarzburg-Rudolfstadzkiemu. 4 września 1511 r. padł rażony meteorytem ksiądz w Cremie nad Addą. (…)
- W Meteoritical Bulletin Database nie odnotowano pod tymi datami żadnych spadków.
(…) W r. 1790 spadł meteoryt pod Juillac w Gaskonii[3]; władza gminna złożyła chlubny dowód rozsądku przez spisanie szczegółowego protokółu, opatrzonego 300 podpisami świadków naocznych. Akademia Paryska uznała jednak spisanie dokumentu oficyalnego w sprawie takiej niedorzeczności za rzecz wielce zabawną.
(…) Tak samo po spadku meteorytów pod Batsura[1] w Indyach Wschodnich, 12 maja 1861 r., znaleziono w odległości 2-ch mil angielskich trzy odłamki dokładnie przystające do siebie (rys. 99). (…)
Bibliografia
- Neumayr Melchior, (1912), Dzieje Ziemi (tytuł oryg. Erdgeschichte), t. 1, Geologia ogólna, Warszawa 1912, s. 96-118 (ilustracje).[4] Plik DjVu.[5]