O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

---

Z Wiki.Meteoritica.pl

Nie masz uprawnień do edytowania tej strony, z następującego powodu:

Tekst źródłowy strony można podejrzeć i skopiować.

__NOTOC__ {{VerifyLevel|level=0i}} Wybrane fragmenty katalogu Pokrzywnickiego (1964) dotyczące znajdowanych okazów i zawartości kolekcji przed 1964 rokiem:{{OCR-mistake}} {{PJQuote-begin |align=left |source=| max-width=1000px}} {{Wielokropek}}<br /> Teren rozsiania meteorytów widzimy na dołączonej mapce ({{Txt2Img|Łowicz_(Różycki_et_al._1936).jpg|fig.&nbsp;3}}). Teren ten obejmuje 9,2&nbsp;km² ma kształt jakby języka o&nbsp;wąskiej podstawie, rozszerzonego na końcu, skierowanego ze wschodu na zachód²¹<ref>większość powołań w tym fragmencie tekstu odnosi się do publikacji: Różycki et al. [[Łowicz/Wszechświat, nr 5, 1935|1935]], [[Łowicz/Zabytki Przyrody Nieożywionej, zeszyt 3, 1936|1936]]; [[Łowicz/Archiwum_Mineralogiczne,_vol._XIV,_1938|Kobyłecki 1938]]</ref>. Długa oś tego języka wynosi około 10 km, zaś szerokość od 800&nbsp;m we wsi Seligów do prawie 2 km pod wsią Krępa. Jak widzimy, nie ma on kształtu elipsy. Czy zatem kształt jego jest naturalny czy też wynika z&nbsp;niepełnego wyzbierania okazów od północy i&nbsp;południa terenów wsi Reczyca, Wrzeczko, Kuczków, Ługów i&nbsp;Seligów lub też może wynika z&nbsp;nienaniesienia na plan niektórych okazów, co do których brak wiadomości na temat miejsca ich znalezienia? Zagadnienie to pozostaje na razie nierozstrzygnięte. Być może, nieco uzupełnień wniesie opracowanie materiałów znajdujących się w&nbsp;Krakowie. Na SW od Łowicza rozciąga się pas moreny czołowej domaniewickiej, a&nbsp;na wschód od tego pasma — moreny dennej, pociętej strumieniami, prawie bezleśny, gęsto zaludniony²². Tereny rozsiania meteorytów zajmowały mniej więcej w&nbsp;86% pola uprawne, w&nbsp;8% pastwiska i&nbsp;łąki i&nbsp;w około 5% tereny wsi. Nadto między Reczycą a&nbsp;Krępą kilka hektarów zajmowały małe zagajniki i&nbsp;na zachód od Łagowa — stawy. Prawie cały wspomniany obszar był więc łatwy do poszukiwań²³, „ponieważ zaś w&nbsp;ciągu ostatnich dni marca i&nbsp;na początku kwietnia znaczna część pól była zaorywana przez włościan, pilnie zwracających uwagę na meteoryty, reszta zaś pól — starannie przejrzana, trzeba uznać, że cały ten obszar jest względnie dobrze przeszukany. Pastwiska również przejrzano piędź po piędzi. Na teren stawów, spuszczonych w&nbsp;tym czasie, też wkroczyli zapaleni poszukiwacze meteorytów”²⁴. Jak wynika dalej z&nbsp;pracy Różyckiego i&nbsp;Kobyleckiego²⁵, historia pierwszych poszukiwań była następująca. :Przeszukanie terenu pól Krępy nie dało pierwotnie wyników. Poprzednio znaleziony przez Barbuchę na tym terenie okaz nie dał możności zorientowania się co do kierunku rozrzutu. Kierunek ten został ustalony dopiero z&nbsp;chwilą znalezienia okazów we wsi Wrzeczko, po czym poszukiwaniami objęto teren tej wsi i&nbsp;wsie na wschód od niej położone. Pas rozsiania okazał się za duży dla poszukiwań indywidualnych. „Najlepiej nadawała się do tego ludność miejscowa, doskonale znająca pola i&nbsp;od razu zwracająca uwagę na większe „nowe kamienie”, Drobna stosunkowo nagroda za znalezione okazy była zachętą, która od razu postawiła na nogi nie tylko wszystkie dzieci, ale nawet i&nbsp;większość dorosłych. :Pierwszą zbiorową wyprawę{{Kropek}} podjęto na terenie wsi Wrzeczko w&nbsp;niedzielę. Rezultat kilkugodzinnych poszukiwań{{Kropek}} był pokaźny, gdyż znaleziono tego dnia B okazów, w&nbsp;tym 3 wagi po pół kg bez mała. Znaleziska te wskazywały więc, że Wrzeczko leży już w&nbsp;strefie spadku znacznie drobniejszych meteorytów niż Krępa” ''(o.c.)''. :„Wobec osiągniętych rezultatów postanowiliśmy” — jak piszą Różycki i&nbsp;Kobyłecki — „obszar poszukiwań rozciągnąć dalej na wschód”. Znaleziono wkrótce po jednym małym okazie we wsi Łagów i&nbsp;Seligów. :Zachęcona dokonanymi znaleziskami ludność, zorientowawszy się, że „szukanie kamieni” może być źródłem dochodu, energicznie zabrała się do przeszukiwania pól. Rataje z&nbsp;uwagą orali swe pola oglądając z&nbsp;zainteresowaniem napotykane kamienie ''(o.c.)''. „Brakowało tylko znalezisk z&nbsp;terenu wsi Reczyca{{Kropek}} Ale inicjatywa mieszkańców wsi Wrzeczko i&nbsp;tu zrobiła swoje”. Wkrótce i&nbsp;tu „znaleziono kilka pięknych okazów od jednego do trzech prawie kilogramów wagi”. „Meteorytowa gorączka”, która ogarnęła mieszkańców wsi, wpłynęła na wzrost cen meteorytów, tym bardziej że w&nbsp;tym czasie przyjechali w&nbsp;celach poszukiwań i&nbsp;nabycia okazów wspomniani delegaci z&nbsp;Krakowa, dysponujący dość dużą sumą przeznaczoną na wykupienie meteorytów. Połów ich był bardzo obfity. Jednocześnie pojawili się i&nbsp;miejscowi przedsiębiorcy, z&nbsp;których najwięcej okazów (10 sztuk) nabył J. Pujdak z&nbsp;Łyszkowic ''(o.c.)''. :„Przy kupnie meteorytów zaczęły wywiązywać się długie targi, szczególnie uporczywe, gdy chodziło o&nbsp;większe i&nbsp;piękniejsze okazy. Część meteorytów w&nbsp;tajemnicy powędrowała do kufrów w&nbsp;komorze{{Kropek}}”, gdzie być może pewna ich ilość leży tam jeszcze dotychczas. Według cytowanych autorów wynikiem: całej akcji poszukiwawczej i&nbsp;wykupu było zebranie sześćdziesięciu kilku okazów, przeważnie w&nbsp;całkowitej i&nbsp;nieuszkodzonej postaci. Pewna jednak ilość okazów została rozbita i&nbsp;powędrowała do różnych rąk. :1. Pierwszy meteoryt został podjęty nazajutrz po spadku we wsi Krępa-Podgóry na polu S.&nbsp;Barbuchy. Jeden z&nbsp;jego sąsiadów J.&nbsp;Bryszewski zauważył, że przy drodze leży jakiś duży kamień, którego tam poprzednio nie widział. Kamień był mocno „wrośnięty” w&nbsp;ziemię. Następnego dnia Barbucha wykopał ów kamień z&nbsp;zagłębienia do 15&nbsp;cm; według innych danych” zarył się on na dwadzieści kilka cm w&nbsp;piaszczysty, niezamarznięty grunt, dając dołek o&nbsp;średnicy 25&nbsp;cm. Była to bryła dwudziestokilkucentymetrowa o&nbsp;wadze około 10&nbsp;kg, pokryta cienką, obtopioną korą.{{!Okaz Barbuchy|}} :Wykopany okaz związano oczywiście zaraz ze zdumiewającymi zjawiskami ubiegłej nocy. Obejrzało go starannie grono gospodarzy z&nbsp;Krępy. Niektórzy widzieli w&nbsp;nim uosobienie jakichś sił nadprzyrodzonych, inni bardziej realnie ujmując rzeczywistość, zainteresowali się dużym ciężarem kamienia (złoto?) i&nbsp;przystąpili na własną rękę do szczegółowego „zbadania” przedziwnego kamienia. Przede wszystkim rozbito go z&nbsp;wielkim trudem na kilka części. Zobaczywszy w&nbsp;środku połyskujące skupienia metaliczne i&nbsp;sądząc, że jest to jakiś cenny metal, wydłubano je, aby sprawdzić ich kowalność, topliwość, twardość itp. „Kamień” okazał się jednak dość odporny na tego rodzaju badanie. Istotnym wynikiem tych prób — oczywiście negatywnym — było rozdrobnienie tego największego meteorytu ze spadku łowickiego i&nbsp;rozebranie go „na pamiątkę” lub „na szczęście” przez kilkudziesięciu mieszkańców wsi Krępy i&nbsp;Domaniewic, „którzy następnie rozdarowywali i&nbsp;sprzedawali je wojskowym z&nbsp;Łowicza, znajomym z&nbsp;sąsiednich wiosek i&nbsp;każdemu, kto chciał mieć kawałek „kamienia z&nbsp;nieba”²⁷<ref>inne dane podają ponad 10&nbsp;kg ([[Łowicz/Ilustrowany_Kuryer_Codzienny|''Ilustrowany Kurier Codzienny'', '''88''', 1935]])</ref>. :Jakie były dalsze losy odłamków meteorytu Barbuchy? Trzy odłamki wagi około 2&nbsp;kg dostarczono do Obserwatorium Astronomicznego w&nbsp;Warszawie. Jeden z&nbsp;nich został ofiarowany przez Obserwatorium prezydentowi R.&nbsp;P.&nbsp;Mościckiemu, a&nbsp;ten z&nbsp;kolei przekazał go do Muzeum Przemysłu i&nbsp;Techniki w&nbsp;Warszawie, gdzie zaginął podczas pożaru tego gmachu w&nbsp;powstaniu warszawskim. Drugi odłamek został ofiarowany marszałkowi Piłsudskiemu. Ten okaz, a&nbsp;także trzeci należy uznać za zaginione²⁸. Kilka drobnych odłamków przeznaczonych do badań znajdowało się w&nbsp;Zakładzie Mineralogii Uniwersytetu Warszawskiego. Nadto liczne okruchy z&nbsp;okazu Barbuchy i&nbsp;przypuszczalnie inne okazy pozostały w&nbsp;rękach gospodarzy ze wsi okolicznych oraz inteligencji i&nbsp;wojskowych z&nbsp;Łowicza²⁹<ref>w tym czasie w&nbsp;okolicy stacjonowało wojsko</ref>. :2—3. Z dostarczonych do Obserwatorium Warszawskiego, odłam wagi 3,9&nbsp;kg po pożarze obserwatorium odnaleziony został w&nbsp;gruzach z&nbsp;wielkim trudem staraniem dra J.&nbsp;Gadomskiego i&nbsp;pracownika obserwatorium Józefa Grudkowskiego. Okaz ten jest niecałkowity ({{Txt2Img|Pokrzywnicki_(1964)_tablica-III_Łowicz_Morasko.jpg|tabl.&nbsp;III, fig.&nbsp;1, 2}}), drugi 1-kilogramowy okaz (niewiadomego pochodzenia) zaginął w&nbsp;gruzach podpalonego przez Niemców w&nbsp;czasie powstania obserwatorium. :4. Okaz wagi około 125,3&nbsp;g, znaleziony przez Andrzeja Strugińskiego na podwórku jego zagrody we wsi Wrzeczko, wybił dołek 0,5&nbsp;cm głębokości w&nbsp;zamarzniętej ziemi i&nbsp;dał odprysk ziemi w&nbsp;kierunku południowo-wschodnim”. Okaz ten był prawdopodobnie jednym z&nbsp;okazów, które służyły do badań Jaskólskiemu³¹. :5. Odłamek ± 20&nbsp;g znaleziony we wsi Łagów na terenie zagrody J.&nbsp;Jabłońskiego. :6. Okaz < 10&nbsp;g ze wsi Seligów. :7. Okaz Grabowicza wagi 8-8,5&nbsp;kg znaleziono we wsi Krępa. Wyorał on dołek 15&nbsp;cm, pękł na 3 części i&nbsp;dając drobne odpryski utworzył zagłębienie po południowo-wschodniej stronie. Los jego nie jest znany. W&nbsp;zbiorach okaz podobnej wagi nigdzie nie figuruje, chyba że znajduje się w&nbsp;odłamkach. :8. Okaz (drugi) podjęty przez Strugińskiego na jego podwórku we wsi Wrzeczko ważył 108,6&nbsp;g. :9—13. Pięć okazów ze wsi Wrzeczko, wagi: 53,06&nbsp;g; 83,5&nbsp;g; 92,3&nbsp;g; 92,8&nbsp;g i&nbsp;445,3&nbsp;g. :14. Okaz nieznanej wagi znaleziony na terenie zagrody J. Jabłońskiego z&nbsp;Seligowa. Okaz ten — jak się przypuszcza — znalazł i&nbsp;przechował jego brat. :15—17. Okazy znalezione w&nbsp;Reczycy wagi: 1 — 2725,75&nbsp;g, 2—3 — oba okazy 1&nbsp;kg. Okaz&nbsp;1 został przepiłowany i&nbsp;służył do badań Jaskólskiemu³². Znajduje się w&nbsp;Muzeom Ziemi w&nbsp;Warszawie. :18—27 — Dziesięć okazów: 1,5&nbsp;kg; 1,1&nbsp;kg (rozbity); ok. 0,3&nbsp;kg; 0,075&nbsp;kg; trzy okazy średnich rozmiarów (jeden kilkugramowy i&nbsp;drugi wagi <&nbsp;1&nbsp;g) kupił Józef Pujdak, pomocnik weterynarza z&nbsp;Łyszkowic”. Los ich nie jest znany. :28. Okaz znaleziony przez Stanisława Białka z&nbsp;Reczycy wagi 5,67&nbsp;kg wyorał dołek 30&nbsp;cm głębokości. Znajduje się w&nbsp;Krakowie. :29. Okaz znaleziony przez Kamińskiego z&nbsp;Wrzeczka, o&nbsp;wadze 0,5&nbsp;kg. Wokół tego okazu zaobserwowano spalone listki oziminy. :30. Podobno jeden z&nbsp;gospodarzy znalazł, a&nbsp;następnie zaorał okaz wagi około paru&nbsp;kg we wsi Krępa. :31. „Piękny” prawie kulisty okaz znaleziony na wzgórzach moreny czołowej był całkowicie zagłębiony w&nbsp;piasku do głębokości 30&nbsp;cm. Szkoda, że nie zanotowano jego wagi oraz dokładnego miejsca znalezienia. :32—34 — Trzy odłamki (być może z&nbsp;okazu Barbuchy) ogólnej wagi około 0,6&nbsp;kg dostarczone wkrótce po spadku prof. Zielińskiemu przez jego uczniów. Znajdowały się w&nbsp;szkole w&nbsp;Łowiczu, lecz zaginęły podczas wojny wskutek zniszczenia gmachu szkoły przez bomby. :35 — Do badań przez Kołaczkowską użyty został oszlifowany okaz wagi 981&nbsp;g. Los jego nie jest znany. :36—41 — Jaskólski do badań użył oprócz dużego okazu, o&nbsp;którym była mowa, także okazu wagi 125&nbsp;g (patrz wyżej), a&nbsp;ponadto 6&nbsp;okruchów, każdy wagi około kilkunastu gramów. :42 — Piękny okaz wagi „na oko” około 400&nbsp;g całkowicie gładko obtopiony, z&nbsp;ciemną otoczką znajdował się w&nbsp;rękach prywatnych. Niestety zaginął. Nadto znane mi są następujące okazy przechowywane w&nbsp;Krakowie, których pochodzenie i&nbsp;miejsce znalezienia są określone: :43 — Okaz nabyty przez dra Gawła od Ignacego Pawełkiewicza, wagi 2,65&nbsp;kg. :44 — Okaz znaleziony przez Stefana Szkupa przy stawie Kuczkowskim, wagi 193&nbsp;g. :45 — Okaz od Godosa z&nbsp;Lagowa, wagi 175,9&nbsp;g. :46 — Okaz znaleziony przez Stefana Szkupa, Łagów, koło południowego stawu, wagi 365.5&nbsp;g. :47 — Okaz od Gędka, Łagów, wagi 211,95&nbsp;g. :48 — Okaz od Pawełkiewicza, wagi 156&nbsp;g. :49 — Okaz od Kostrzewy, Reczyca, wagi 246,85&nbsp;g. :50 — Okaz od Teofila Strugińskiego znaleziony przez Józefę Strugińską-Kędzierską na polach zakulskich przy stawie Zakulskim, około 100&nbsp;m na E od stawu, wagi 57,5&nbsp;g (waga według metryczki 83,10&nbsp;g). Innych okazów znajdujących się w&nbsp;Krakowie nie wyliczam, ponieważ niektóre z&nbsp;nich mogą należeć do już wymienionych. Ogólny obraz rozkładu meteorytów na terenie rozsiania jest następujący: :„W Krępie znaleziono największe okazy (Barbucha 10&nbsp;kg, Grabowicz ok. 8&nbsp;kg); w&nbsp;miarę posuwania się na wschód rozmiary ich szybko maleją. Na wysokości Reczycy okazy przeciętnie ważą 1,5&nbsp;kg, koło wsi Wrzeczko mają już średnio niecałe 250&nbsp;g, w&nbsp;Łagowie 70&nbsp;g i&nbsp;w Seligowie ok. 15&nbsp;g. Równolegle z&nbsp;wielkością osobników maleje waga meteorytów przypadających na jednostkę powierzchni („nasilenie”). Koło Krępy na 1&nbsp;km kwadratowy przypada prawie 40&nbsp;kg meteorytów, w&nbsp;Reczycy 12&nbsp;kg, we Wrzeczku 6&nbsp;kg, w&nbsp;Łagowie ok. 2&nbsp;kg i&nbsp;w Seligowie już poniżej 1&nbsp;kilograma. :Odwrotnie do wielkości meteorytów i&nbsp;ich „nasilenia” zachowuje się „zagęszczenie” meteorytów. W&nbsp;Krępie jeden meteoryt przypada na kilkanaście hektarów, na wschód od Reczycy nieco więcej niż na 10&nbsp;ha, koło Wrzeczka — przeciętnie na 3 do 5&nbsp;ha, a&nbsp;w Seligowie prawie na 2&nbsp;ha. :Zagęszczenie meteorytów w&nbsp;ogóle nie było duże. Na najdokładniej przeszukanym odcinku koło Wrzeczka, na powierzchni około 1&nbsp;km2 zebrano 28 meteorytów o&nbsp;łącznej wadze 6,5&nbsp;kg. Jeśli z&nbsp;tego obszaru wyodrębnić przestrzeń największego zagęszczenia meteorytów w&nbsp;południowej części wsi, to i&nbsp;w tym przypadku na 13,5&nbsp;ha przypada tylko 10 okazów, czyli niespełna 1 okaz na 1&nbsp;hektar. Drobne meteoryty padały również rzadko nie tworząc skupień. Potwierdza ten pogląd do pewnego stopnia fakt, że w&nbsp;dokładnie przejrzanych rynnach kilkunastu blaszanych dachów w&nbsp;Łagowie i&nbsp;Seligowie w&nbsp;pasie drogi meteoru nie udało się znaleźć ani jednego okazu, Najbliżej znalezione meteoryty (we Wrzeczku) leżały od siebie w&nbsp;odległości około 20&nbsp;m”³⁴. :Najmniejszy okaz z&nbsp;Seligowa ważył 9,9&nbsp;g. Luki w&nbsp;rozkładzie meteorytów można tłumaczyć niedokładnym wyzbieraniem na niedostępnych miejscach w&nbsp;rodzaju stawów lub też wbiciem się okazów w&nbsp;rozmarzłą rolę. Możliwe jest zresztą i&nbsp;takie tłumaczenie, że poszczególne skupienia terenowe meteorytów powstały wskutek wybuchu&nbsp;{{Wielokropek}} {{Wielokropek}} Co się tyczy ilości podjętych okazów, to oceniam je na ponad 100&nbsp;sztuk okazów „naturalnych”, tj. powstałych w&nbsp;atmosferze, nie licząc odłamków okazów pokruszonych przez znalazców. Okazy całkowite: {| | Okaz Barbuchy || 1 |- | w Muzeum Ziemi było || 35 |- | w Krakowie jest || 29&nbsp;(było&nbsp;30) |- | w Warszawie jest w zbiorach PAN (przeniesionych z&nbsp;Poznania) || 3 |- | w Warszawie (Obserw. Astr.) było || 2³⁷<ref>w [[Obserwatorium Astronomiczne UW|Obserwatorium Astronomicznym w Warszawie]] były oprócz 3,9&nbsp;kg okazu jeszcze {{txt2Img|Łowicz_(Uranja_1_1936).jpg|3&nbsp;odłamy}} (''Urania''), w&nbsp;tym 2&nbsp;„naturalne”</ref> |- | u prof. Rybki jest || 1 |- | Pujdak nabył || 10³⁸<ref>być może z&nbsp;tego źródła pochodzą okazy z&nbsp;Poznania, obecnie przechowywane w&nbsp;Warszawie w&nbsp;zbiorach PAN. Czy wszystkie te okazy były całkowita, brak jest danych</ref> |- | znany mi zaginiony okaz w&nbsp;rękach prywatnych || 1 |- | [''w sumie''] || 82 (83) |} Do powyższego wykazu mogłyby ewentualnie dojść 2&nbsp;okazy przechowywane podobno przed wojną w&nbsp;Zakładzie Mineralogii i&nbsp;Petrografii Uniw. Warsz. (zaginęły) i&nbsp;3&nbsp;okazy przechowywane w&nbsp;szkole w&nbsp;Łowiczu (zaginęły). Czy były to okazy naturalne, czy też sztuczne odłamki, stwierdzić już dziś nie podobna. {{Wielokropek}} Największym znalezionym okazem meteorytu łowickiego był okaz wagi około 10&nbsp;kg znaleziony przez Stanisława Barbuchę. Jak wiemy, został on rozbity. Okaz Grabowicza miał ważyć około 8—8,5&nbsp;kg, jednak rozpadł się na 3 części i&nbsp;odłamki. Gdzie się one znajdują — brak danych. Całkowite 2 największe okazy znajdują się w&nbsp;Obs. Astron. w&nbsp;Krakowie. Waga ich wynosi: 1 — 5,65&nbsp;kg; 2 — 5,67&nbsp;kg⁴¹<ref>okaz ten znajduje się w&nbsp;Obserwatorium Astronomicznych w&nbsp;Krakowie (zakupiony przez Chrobaka), trzymany w&nbsp;rękach prawdopodobnie {{Txt2Img|Lowicz_(Zaleska_1944).jpg|figuruje na rycinie}} w&nbsp;pracy M.&nbsp;Zaleskiej: „W&nbsp;poszukiwaniu skarbów Ziemi”, 1944, Kraków, rozdz. XVII</ref>. Nadto w Obs. Astron. w&nbsp;Warszawie znajduje się odłam większej bryły, wagi 3,9&nbsp;kg. Sądząc z&nbsp;rozłamu, pierwotny okaz ten mógł mieć wagę 4,5—5&nbsp;kg.{{!Okaz Barbuchy|}} Oprócz tego w&nbsp;Muzeum Ziemi znajduje się przepiłowany okaz z&nbsp;Reczycy wagi 2725,25&nbsp;g, który był badany i&nbsp;opisany przez Jaskólskiego. Najmniejsze — jak się zdaje — 2&nbsp;okazy wagi około 10&nbsp;g każdy przechowywane były w&nbsp;Muzeum Ziemi. Meteoryty łowickie znajdują się w następujących zbiorach: {| | [[Szablon:BerlinMNHU|Berlin U.]] || — 173,9 g⁴²<ref>odstąpione w&nbsp;zamian za parę gramów met. [[Białystok]] i&nbsp;płytkę met. [[Świecie]] (Wiad. Muz. Ziemi, nr&nbsp;1—2, 1939, s.&nbsp;60.)</ref> |- | [[Obserwatorium Astronomiczne UJ|Kraków O.]] || — 29 okazów (w tym 26 całkowitych), ogólnej wagi 11314&nbsp;g + 3 g&nbsp;okruchów |- | [[Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych UJ|Kraków G.]] || — 12 okazów (w tym 2 całkowite) ogólnej wagi 9881&nbsp;g, |- | [[Pokrzywnicki (1964)/Kolekcje|Warszawa A.]] || — 2 okazy całkowite ogólnej wagi około 41&nbsp;g, |- | [[Obserwatorium Astronomiczne UW|Warszawa O.]] || — 1 okaz nadbity 3900&nbsp;g ({{Txt2Img|Pokrzywnicki_(1964)_tablica-III_Łowicz_Morasko.jpg|tabl. III, fig. 1, 2}}), |- | [[PAN Muzeum Ziemi w Warszawie|Warszawa M.Z.]] || — 50 okazów (w tym 35 całkowitych) ogólnej wagi około 17&nbsp;kg⁴³<ref>dane z&nbsp;1938&nbsp;r. Masa ta została — jak się zdaje — tylko nieznacznie uszczuplona wskutek wypadków wojennych.{{Wielokropek}}</ref>, |- | [[Szablon:WashingtonNMNH-SI|Washington M.]] || — 82 g, |- | [[Szablon:LondonNHM|Londyn B.M.]] || — 61,4 g. |} Z powyższego zestawienia wynikałoby, że ogólna waga meteorytów przechowywanych w zbiorach wynosi około 42,5&nbsp;kg, a&nbsp;ilość okazów (całkowitych i&nbsp;odłamkowych) — 96 (w&nbsp;Polsce), plus okazy zagraniczne.&nbsp;{{Wielokropek}} {{PJQuote-end}} <br clear="all"/> == [[Bibliografia]] == * {{Pokrzywnicki (1964)}} {{Przypisy}}

Wróć do strony Pokrzywnicki (1964)/Łowicz (okazy).