(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Mezö-Madaras
Z Wiki.Meteoritica.pl
m (→Kolekcje) |
m (→Galerie) |
||
Linia 158: | Linia 158: | ||
File:Mezo-Madaras_(MHN_Budapeszt).jpg|Meteoryty ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Budapeszcie. Kompletny okaz meteorytu '''Mezö-Madaras''' (1,068 kg) (fot. {{Txt2Img|Budapeszt_(Wadi).jpg|Wadi}} & {{Txt2Img|Budapeszt_(JW).jpg|Jan Woreczko}}) | File:Mezo-Madaras_(MHN_Budapeszt).jpg|Meteoryty ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Budapeszcie. Kompletny okaz meteorytu '''Mezö-Madaras''' (1,068 kg) (fot. {{Txt2Img|Budapeszt_(Wadi).jpg|Wadi}} & {{Txt2Img|Budapeszt_(JW).jpg|Jan Woreczko}}) | ||
File:Mezo-Madaras_(University_of_Tartu).jpg|Fragment 48,0 g meteorytu Mezö-Madaras ze zbiorów Uniwersytetu w Tartu (źródło: Geoscience collections of Estonia) | File:Mezo-Madaras_(University_of_Tartu).jpg|Fragment 48,0 g meteorytu Mezö-Madaras ze zbiorów Uniwersytetu w Tartu (źródło: Geoscience collections of Estonia) | ||
+ | File:Mezo-Madaras_(GSI_Calcutta).jpg|Płytka meteorytu Mezö-Madaras (446,05 g, najdłuższy rozmiar 10,1 cm) z kolekcji Geological Survey of India, Calcutta | ||
</gallery> | </gallery> | ||
Wersja z 12:15, 11 cze 2018
Mezö-Madaras → | |
Spadek | |
Lokalizacja | Mădăraş, region Mureş, Rumunia |
Położenie[2] | 46°30'N, 25°44'E[1] |
Data | 4 września 1852 roku, 16:30 (sobota) |
Charakterystyka | |
Typ | chondryt zwyczajny L3.7 |
Masa | 22,7 kg[3], największy okaz 10,1 kg[4] |
Liczba okazów | deszcz meteorytów |
Meteoritical Bulletin Database | |
Synonimy → | |
w NHM Cat: Fekete, Madaras, Maros, Mezoe-Madaras, Mezö-Madarasz, Weiler; po węgiersku: Mădăraş (Mezőmadaras) |
Spadek deszczu meteorytów 4 września 1852 roku (sobota) w okolicy miejscowości Mădăraş w Rumunii (chondryt zwyczajny, rzadki typ L3.7, TKW 22,7 kg[3]).
W katalogu meteorytów Grady (2000) podano błędnie lokalizację (46°30'N, 25°44'E) wskazującą na miasto Mădăraș (dawn. Mezö-Madaras) w regionie Harghita. Rzeczywisty rejon spadku znajdował się na północ od miasta o tej samej nazwie, ale leżącego w regionie Mureş na Równinie Transylwańskiej (węg. Mezőség). W relacji Knöpfler (1854) podano bliższe prawdzie współrzędne jako: 46°57'N, 41°59' O.L.v.F.[5], co odpowiada współczesnemu: 46°57'N, 24°19'E. Obszar spadku rozciągał się w kierunku SW-NE wokół jeziora Lacul Culpiu (określanego dawniej jako Isten-tó – Boskie jezioro).[6]
Okoliczności spadku meteorytu Mezö-Madaras według Török (1882b) (tłumaczenie Piotr Antypiuk; więcej szczegółów → patrz Meteoryty imperium węgierskiego):
Trzecim w węgierskiej kolekcji meteorytów zawierających drobinki żelaza jest kamień, który został nazwany mezőmadarasi[7]. W tym przypadku nie ma mowy o spadku jednego czy dwóch kamieni, a o całej ich gromadzie. 4. września 1852 roku, między 4. a 5. godziną po południu przez Transylwanię przeszła prawdziwa burza meteorytów. Spadały one w obrębie długiej na półtorej mili [~10 km] i szerokiej na pół mili [~4 km][8] elipsy na terenie Równiny Transylwańskiej, w okolicach gminy Mező-Madaras, w miejscu, gdzie znajduje się długie na 500 kroków, szerokie na 250 kroków i głębokie na 2 sążnie [~4 m] jezioro zwane Boskim (Istentó). W pobliżu owego jeziora znajdowało się tzw. Czarne gospodarstwo. Liczni chłopi pracujący na polach i łąkach gospodarstwa widzieli na własne oczy meteorytową burzę, zebrali także część czarnych kamieni, które spadły z nieba. Okoliczności spadku szczegółowo opisał Dr Vilmos Knöpfler**. Przy zupełnie bezwietrznej pogodzie, na całkowicie czystym, niezachmurzonym niebie pojawiła się kula ognia poruszająca się z południowego-zachodu na północny-wschód. Po wypaleniu się kuli na terenie od Károlyvár'u [Alba Iulia] i Nagy-Enyed [Aiud] po miejscowości Torada [Turda] i Kolozsvár [Cluj-Napoca], w kierunku północno-wschodnim zaś aż po Maros-vásárhely [Târgu Mureş] i Szász-Régen [Reghin] dało się słyszeć huk zbliżony do tego towarzyszącemu burzy czy też grzmot powstający na skutek wystrzałów z odległych armat, dział. Po tym huku chłopi, obserwując spadające kolejno kamienie, słyszeli jeszcze powtarzające się, świszczące dźwięki. Kilku wieśniaków, jako że stali w pobliżu jeziora Boskiego, widziało także, jak w taflę wody uderza jeden ze spadających kamieni, wzbijając tym samym wodę na wysokość jednego sążnia [~2 m] i powodując duże zafalowanie jeziora. Co istotne, na południowy-zachód od jeziora Boskiego – czyli kierunek, z którego meteoryt wyruszył, pojawił się – spadały mniejsze kamienie. Na północ od jeziora z kolei znajdowano okazy wielkości pięści, zaś w odległości na pół godziny marszu od zbiornika wodnego natrafiono na okaz ważący 18 funtów [10,1 kg], który był wbity w ziemię do tego stopnia, że widać było tylko jego krawędzie. Ten znakomity egzemplarz trafił do muzeum wiedeńskiego i stanowi prawdziwy skarb w jego zbiorach. W kolekcji muzeum są zaledwie dwa meteoryty większe od tego, tj. okahabai[9] i knyahinyai[10] – oba pochodzą z Węgier. Łączną masę meteorytów z tego spadku można ocenić na cetnar [50-60 kg].
Meteoryty z Mező-Madaras są czarne, na nierównych skorupach znać liczne zagłębienia zbliżone kształtem do palców u dłoni. Kształt kamienia jest kolejno: zaokrąglony, bulwiasty, spłaszczony. Część właściwa jest szara z brudnobiałymi plamami, pokryta wieloma mieniącymi się na biało lub żółtawo, żelaznymi przebarwieniami. Szczyty pęknięć połyskują stalą. Ciężar właściwy 3,50.
Pál Partsch, ówczesny dyrektor Wiedeńskiego Muzeum Mineralnego poprosił o poddanie analizie meteorytów mezőmadarasi wykładowcę z Getyngi, Wöhlera, który parał się tym już od wielu lat. Wöhlera przeprowadził analizę we współpracy z angielskim chemikiem, Atkinsonem. W jego opinii – uśredniając – 19,06% składu meteorytów stanowi żelazo, 7,4% nikiel, 0,25% natomiast kobalt i fosfor. W masie właściwej poza oczkami żelaza zauważalne są także drobne plamki siarczanu żelaza i dwa rodzaje krzemianów, z których jeden po rozpuszczeniu w kwasie solnym przyjmuje postać galaretowatą, drugi zaś jest nierozpuszczalny. Krzemiany te są mieszanką oliwinów, augitów i labradorytów.
__________
- ** Sitzungsberichte d. math. naturwissenschaftlichen Klasse der kais. Akademie der Wissenschaften. XI. köt. 676. s köv. lapjain.[11]
Tak to wydarzenie opisał Orbán Balázs (1868):
A népnek e tóhoz kötött vallásos kegyeletét még egy korlátolt felfogása előtt csudaszerünek tetsző esemény is emelte, mert 1852-ben sept. 4-én délutáni 5 és 6 óra között felhőtlen derült égnél egy iszonyú menydörgés hallatszott, mit szakadozott csattanások követtek, s a feketei biró (a bándi Vaszilui Tyifor), ki éppen a tavon csónakkal halászott, egy nagy tüzes tömeget látott a tóba oly rohamos sebességgel zuhanni, hogy annak vize ölnyire felcsapott, sőt az egész tó felülete hullámzásba jött; ugyanekkor a tó körül is több ily tüzes tömeg hullott le. A biró és a közel levő nép a végitéletet hivén eljöttnek, rémülten menekült, de midőn a tudományok néhány embere, s köztük orvostudor zarándi Knöpfler Vilmos megmagyarázta, hogy nincsen miért félni, sőt jutalmat is igért a lebkő darabjait egybegyüjtőknek, nevezett feketei biró, s mások is felkutatták azokat, ugy hogy 1 négyszög mfd területen, vagy 60 darab lebkövet gyüjtöttek egybe. A legnagyobb minden esetre az volt, mely a tóba esett, s melyet megtalálni nem tudtak; de mégis meglelték azon 17 font 26½ latot[12] nyomó darabot, mely a bécsi muzeumba küldetett, s mező-madarasi név alatt a világ ismert lebköveinek legnevezetesebbike*. Másik kisebb, de azért nem kevésbé nevezetes példány a pesti muzeumba jutott; három példány Knöpfler birtokában van**. (…)
__________
- * Ezt a nevezett feketei biró találta; a madarasi járás hivatal a találónak 500 ft jutalmat adva, kezéhez vette, s ugy került Bécsbe.
- ** Ezen példányok is igen szépek, a legnagyobb 818/32 font, a második 426/32, a harmadik 32/32 font.
Znaleziono ponad 60 okazów meteorytu. Największy o wadze 17 funtów 26½ łutów (latot[12]) tzn. 9,984 kg, został wysłany do muzeum w Wiedniu, zapłacono za niego znalazcy 500 ówczesnych forintów. Mniejsze okazy trafiły do muzeum w Budapeszcie. W posiadaniu Knöpflera zostały trzy duże okazy o wagach: 818/32, 426/32 i 32/32 funtów[13] (odpowiednio: 4,795, 2,695 i 1,155 kg).
W publikacji Knöpfler (1855) podano wagi znalezionych okazów (55 sztuk; stan na 1 luty 1855 roku) i kolekcje, do których one trafiły. Według tego wykazu największy okaz ważył 17 Pf. 26 Lth. 1 Qu. 0 Gr., tzn. 17 funtów[13] 26 łutów 1 quentchen[14], co daje 9,979 kg[15]. Trochę mniej niż się oficjalnie podaje – 17 funtów 26½ łutów.
Brak informacji o ewentualnych późniejszych znaleziskach okazów z tego spadku.
Kolekcje
Okazy i fragmenty meteorytu Mezö-Madaras w największych kolekcjach:
Zbiór waga okazów
(Koblitz MetBase)uwagi Vienna, Naturhist. Mus. 8,96 kg (main mass)[4], fotografia przekroju w Brandstätter (2013) Berlin, Mus. Naturk., Humboldt Univ. 2,72 kg Budapest, Nat. Mus. 1813 g jeden z okazów Tübingen, Min.-Petrogr. Inst. 1642 g London, Nat. Hist. Mus. 700 g Moscow, Acad. Sci. 612 g Tempe, Arizona State Univ. 555 g Calcutta, Mus. Geol. Surv. India 538 g 37,86, 54,63 i 446,05 g (Sen Gupta et al. 1982) Budapest, Eötvös Lorand Univ. 435 g (…) Cluj, Min. Mus. Univ. 224 g Tallinn, Geol. Inst. Acad. Sci. 48 g 48,0 g fragment ze skorupą (Tiirmaa 1996) (Geoscience collections of Estonia: record) (…)
Brak okazów tego meteorytu w polskich kolekcjach instytucjonalnych.
Źródła
Kesselmeyer (1861) (s. 372, 438)
11. 1852 4. Sept. Fekete und Istento, 1 M. W. von Mezo-Madaras, im bergischen Haidlande Mezöség.[16] – Sp.-Gew.: 3,50[17] Siebenbürgen[18] 48°37'N. 24°19'O. WA. 11. 1853. 674.[11] P.91. 1854.627.[19] W. 1860. S. 1860.
609. 11 1852. 4. Sept. Fekete und Teich Istento[20], 1 M. W. von Mezo-Madaras, im bergigen Haidlande Mezöség.[16] Siebenbürgen 46°37'N
24°19'O.P. 91. 1854. 627.[19] WA. 11. 1853. 674[11] Aus einer Feuerkugel unter starkem Donner und Getöse viele Steine, daren grösster etwa 18 ℔.[4]
Buchner (1861) (s. 60-61)
Mezo-Madaras, Siebenbürgen[18] 1852, Sept. 4.
Vrh. d. siebenbürgen Vereins 1852, 153.[21] 1853, 19.[22] 1858, 165.[23] Corr. Bl. d. Regensb. Vereins 1852, 128.[24] 1853, 16.[25] WAB. 11, 674.[11] Wöhler ebd. 17, 284.[26] AChPh. 96, 251. EJ. 68, 357. PhCtr 1854, 203. 1855, 777. PA. 91, 627.[19] Inst. 1856, 187. SJ. (2) 22, 272. PhilM. (4) 11, 141. J. 1853, 934. GuH. 7, 77. Br. 100, 103. PA. 111. 355, 366.
- Rozwinięcia skrótów → patrz Bibliografia/Buchner Otto
Lokalizacja
(A) Aiud, Alba Iulia, (B) Band, (M) Mădăraş, (R) Reghin, (T) Târgu Mureș, Turda
Jezioro Lacul Culpiu (dawn. Isten-tó)
Współrzędne wg innych autorów
Na północnym zachodzie miejsce spadku meteorytu Mocs
* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki
Aiud (węg. Nagyenyed), Alba Iulia (węg. Gyulafehérvá), Band (węg. Mezőbánd), Mădăraș, Reghin (węg. Régen), Târgu Mureș (dawn. Tîrgu Mureş, węg. Marosvásárhely), Turda. Jezioro Lacul Culpiu (Jezioro Boskie) (dawn. Isten-tó, Istentó, Isten-Tó).
Bolid poruszał się w kierunku SW-NE. Towarzyszyły mu wybuchy i dudniące grzmoty (słyszane były w miejscowościach od Alba Iulia, Aiud, Turda, Cluj-Napoca do Târgu Mureş, Reghin). Deszcz meteorytów spadł w eliptycznym obszarze o długości ~10 km i ~4 km szerokości. Świadkowie pracujący w pobliżu jeziora Isten (Isten-tó), słyszeli świst i widzieli kamienie spadające do południowej części jeziora. Wielkość znajdowanych okazów w terenie rosła z kierunku SW na NE. Za Török (1882b): (…) na południowy-zachód od jeziora Boskiego – czyli kierunek, z którego meteoryt wyruszył, pojawił się – spadały mniejsze kamienie. Na północ od jeziora z kolei znajdowano okazy wielkości pięści, zaś w odległości na pół godziny marszu od zbiornika wodnego natrafiono na okaz ważący 18 funtów, który był wbity w ziemię do tego stopnia, że widać było tylko jego krawędzie. (…)
Według relacji spadło dużo więcej meteorytów (ok. 50-60 kg) niż zebrano. Zdarzenie miało miejsce ponad 150 lat temu, ale chyba warto szukać nadal?
Mapy
Mapa rejon spadku, miejscowości: Mezö-Madaras, Mezö-Bánd. Współrzędne na mapie są w starym układzie odniesienia Ferro[5] (źródło: Mapy austro-węgierskie, 1880-1912) |
Galerie
Mezo-Madaras (MHN Budapeszt).jpg
Meteoryty ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Budapeszcie. Kompletny okaz meteorytu Mezö-Madaras (1,068 kg) (fot. Wadi & Jan Woreczko) |
Mezo-Madaras (University of Tartu).jpg
Fragment 48,0 g meteorytu Mezö-Madaras ze zbiorów Uniwersytetu w Tartu (źródło: Geoscience collections of Estonia) |
Mezo-Madaras (GSI Calcutta).jpg
Płytka meteorytu Mezö-Madaras (446,05 g, najdłuższy rozmiar 10,1 cm) z kolekcji Geological Survey of India, Calcutta |
Połowa okazu (31,9 g) meteorytu Mezö-Madaras z kolekcji Zsolta Kereszty (fot. Zsolt Kereszty, za zgodą)
Bibliografia
- +Balázs Orbán, (1868), A Székelyföld leírása, Pest 1868. Plik HTML.
- Brandstätter Franz, Ferrière Ludovic, Köberl Christian, (2013), Meteorites: Witnesses of the Origin of the Solar System (Meteoriten: Zeitzeugen der Entstehung des Sonnensystems), Edition Lammerhuber, 2013, ss. 272, (s. 105).[27] ISBN 978-3901753435.
- Buchner Otto, (1861), Versuch eines Quellenverzeichnisses zur Literatur über Meteoriten, w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 455-482, (s. 60-61). Plik PDF; plik DjVu.
- Correspondenz-Blatt des zoologisch-mineralogischen Vereines in Regensburg, (1853), Näheres über den höchst merkwurdigen Aërolithen-Fall bei Mezö-Madaras am 4. Sept. 1852, 7, 1853, s. 16.[28] Plik GoogleBooks; plik DjVu.
- Grady Monica M., (2000), Catalogue of Meteorites. 5th Ed., Natural History Museum, Cambridge University Press, London, UK, 2000. ISBN 978-0521663038. Plik NHM Data Portal; plik PDF.
- Kesselmeyer Paul August, (1861), Ueber den Ursprung der Meteorsteine. Tafel XII-XIV., w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 313-454, (s. 372, 438). Plik PDF; plik DjVu.
- Knöpfler Wilhelm, (1852), Bericht über den am 4 September d J. bei Mezö-Madaras stattgefundenen Aerolithenfall, Verhandlungen und Mitteilungen des Siebenbürgischen Vereins für Naturwissenschaften zu Hermannstadt, 3, 1852, s. 153-154. Plik PDF; plik DjVu.
- Knöpfler Wilhelm, (1853), Bericht über den am 4. September 1852 bei Mezö-Madaros in Siebenbürgen statt gehabten Meteoriten-Fall nach ämtlichen Erhebungen, Verhandlungen und Mitteilungen des Siebenbürgischen Vereins für Naturwissenschaften zu Hermannstadt, 4, 1853, s. 19-24. Plik PDF; plik DjVu.
- Knöpfler Wilhelm, Partsch Paul Maria, (1854), Anszug aus dem ämtlichen Berichte über den am 4. September 1852 bei Mezö-Madaras in Siebenbürgen stattgehaben Meteoriten-Fall, w: Über den Meteorstein-Niederfall unweit Mezö-Madaras in Siebenbürgen am 4. September 1852, Sitzungsberichte der Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, 11, 1854, s. 675-681. Plik DjVu.
- Knöpfler Wilhelm, (1855), Verzeichniss aller bisher aufgefundenen und bekannt gewordenen Stücke der. am 4. September 1862 bei Mezö-Madaras gefallenen Aerolithen, Verhandlungen und Mitteilungen des Siebenbürgischen Vereins für Naturwissenschaften zu Hermannstadt, 6, 1855, s. 87-88.[29] Plik PDF; plik DjVu.
- Koblitz Jörn, MetBase. Meteorite Data Retrieval Software, Version 7.3 (CD-ROM), Ritterhude, Germany 1994-2012. MetBase.
- Neugeboren Johann Ludwig, (1858), Analysen der Meteorstelne von Mezö-Madaras und von Ohaba, Verhandlungen und Mitteilungen des Siebenbürgischen Vereins für Naturwissenschaften zu Hermannstadt, 9, 1858, s. 165-168.[30] Plik PDF, plik DjVu.
- Partsch Paul Maria, (1854), Über den Meteorstein-Niederfall unweit Mezö-Madaras in Siebenbürgen am 4. September 1852, Sitzungsberichte der mathematisch-naturwissenschaftliche Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, 11, 1854, s. 674-675. Plik DjVu.
- Partsch Paul Maria, (1854), Meteorsteinfall unweit Mezö-Madaras in Siebenbürgen, Annalen der Physik, 91, Bd. 167, 1854, s. 627-628. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Tiirmaa Reet (Тийрмаа Р.Т.), (1983), Каталог метеоритов коллекции Института геологии АН ЭССР на октября 1981 г. (The catalog of meteorites from the collection of the Geological Institute of the Estonian Academy of Sciences on October 1, 1981), Метеоритика (Meteoritika), vol. 42, 1983, s. 170-182.[31]
- Tokody László, Dudichné Vendl Mária, (1951), Magyarország meteoritgyűjteményei (Meteorite collections in Hungary), Akadémiai Kiadó, Budapest 1951, ss. 102, (s. 39). Plik
GIF.
- Török József, (1882a), A Magyar Birodalom meteoritjei (I. rész), Természettudományi Közlöny, XIV (159), 1882, s. 433-442. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl; plik PDF.
- Török József, (1882b), A Magyar Birodalom meteoritjei (II. rész), Természettudományi Közlöny, XIV (160), 1882, s. 497-514. Plik PDF.
- Woreczko Jan, (2015), Doniesienia z Wiki. Egzotyczna nazwa, egzotyczny „typ”, Meteoryt, 1, 2015, s. 12-13. Plik PDF; plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Wöhler Friedrich, (1855), Analyse der Meteorsteine von Mezö-Madaras in Siebenbürgen, Sitzungsberichte der mathematisch-naturwissenschaftliche Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, 17, 1855, s. 284-287. Plik DjVu.
- Zipser D., (1852), Ein Aerolithenfall, Correspondenz-Blatt des zoologisch-mineralogischen Vereines in Regensburg, 6, 1852, s. 128. Plik PDF; plik DjVu.
Przypisy
Zobacz również
- meteoryt Mocs
- Meteoryty imperium węgierskiego
Linki zewnętrzne
- Meteoritical Bulletin Database (MBD) – meteoryt Mezö-Madaras
- Encyclopedia of Meteorites (EoM) – meteoryt Mezö-Madaras
- Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu (Natural History Museum Vienna; Vienna, Naturhist. Mus.) – Naturhistorisches Museum Wien ● Die Meteoritensammlung ● Mineralogy & Petrography ● [katalogi → Partsch (1843); Brezina (1885); Brezina (1895); Brezina (1896); Berwerth (1903)]
- Muzeum Historii Naturalnej w Budapeszcie (Hungarian Natural History Museum, Budapest; Budapest, Nat. Mus.) – Magyar Természettudományi Múzeum Budapest ●
Katalog Tokody (1951) ● Meteorites in the Carpatian Basin (english); Kárpát-medencei meteoritok (hungarian)● [katalog → Ravasz (1969)] - Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Babeș-Bolyai w Cluj-Napoca, Rumunia (Museum of Mineralogy, Babeș-Bolyai University, Cluj-Napoca; Cluj, Min. Mus. Univ.) – Muzeul de Mineralogie Universitatea Babeș-Bolyai din Cluj ● Colectia de meteoriti ● fotogaleria: Dan Uza ● [katalogi → Koch (1885); Bedelean (1979)]
- Vernadsky Institute of Geochemistry and Analytical Chemistry of Russian Academу of Sciences (The Laboratory of Meteoritics; Moscow, Vernadsky Inst. Geochem.) – Институт геохимии и аналитической химии им. В.И. Вернадского Российской академии наук (Лаборатория метеоритики), ГЕОХИ РАН ● Mezo-Madaras ● [katalog → Явнель (1986)]
- Uniwersytet w Tartu, Estonia (University of Tartu, Estonia; Tallinn, Geol. Inst. Acad. Sci.) – Tartu Ülikool, Eesti ● Tartu Ülikooli loodusmuuseum ja botaanikaaed – Natural History Museum and Botanical Garden ● Geoscience collections of Estonia (search meteorite) ● [katalogi → Levinson-Lessing (1897); Tiirmaa (1983); Tiirmaa (1994)]
- Meteoryt Mezö-Madaras w kolekcjach polskich – Wadi & Jan Woreczko Collection
- woreczko.pl – Elipsa rozrzutu (strewn field, strewnfield, distribution ellipse)
- Wikipedia (DE) – Alte Maße und Gewichte (Österreich)
- Wikipedia (HU) – Mezőmadarasi meteorit ● Mezőség (Równina Transylwańska)
- portal erdelykincsei.com – Marosszéki-Mezőség – Történelmi tükör: települések, templomok – hetedik rész: Istentó
- Portal Meteorite Picture of the Day – Mezö-Madaras