PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)


Drelów

Z Wiki.Meteoritica.pl

0i

Osobisty sukces Mateusza Żmii!

SN20250218
SN20250218 (517g Wiktor Hajwos)-fb0.jpg
Znalazca okazu 517 g [5] Wiktor Hajwos z ojcem Marcinem
Radość i duma! Clou poszukiwań!!
Spadek
Lokalizacja Wólka Łózecka, powiat bialski, Polska
Położenie[1] 51°51'17"N, 22°49'57"E
Data 18 lutego 2025, 18:04 local (wtorek)
Uwagi 42 okazy (stan: 5 marca 2025 r.))
Charakterystyka
Typ chondryt zwyczajny (?)
Masa ~3269 g
Liczba okazów deszcz meteorytów (?)
Synonimy
Drelów, SN20250218

Zaledwie po kilku miesiącach funkcjonowania sieci bolidowej Skytinel, której twórcą jest Mateusz Żmija, jest pierwszy sukces!! Z bolidu obserwowanego 18 lutego 2025 roku znaleziono pierwsze okazy! Wcześniejszym sukcesem sieci była rejestracja bolidu z którego spadł meteoryt Haag. Ostatni spadek w Polsce to meteoryt Antonin sprzed blisko czterech lat.


NOWY POLSKI METEORYT! Maksymilian Jakubczak znalazł pierwszy okaz z bolidu obserwowanego 18 lutego 2025 r.!

Znaleziska

Poszukiwania trwają (informacje z fb postów MADEINSPACE.pl, cosmoartel.pl, WGabinecieAstronoma); na filmach na YouTube można obejrzeć część okazów na żywo:

[#] Waga [g] data (2025 r.) znalazca(y) (zespoły) uwagi
Spadek meteoroid 18 lutego, 18:04 sieć Skytinel
deorbitacja 19 lutego, ~04:40 szczątki rakiety Falcon 9 spadły w woj. wielkopolskim 😊
[1] 93,4 22 lutego, 10:10 Maksymilian Jakubczak pierwsze znalezisko; w elipsie policzonej przez Tomasza Walesiaka, w pobliżu wyliczonych mas 20 g; po wysuszeniu 92,8 g
[2] 257,4 22 lutego, 12:30 Krzysztof Oleszczuk okaz trafił do NCBJ do badań na radionuklidów[2]
[3] 48,02 22 lutego Wojciech Burzyński[3] (operator stacji SN17) znaleziony w elipsie policzonej przez Skytinel; w pobliżu wyliczonych przez Tomasza Walesiaka mas 10 g
patrz → SN20250218/Galerie
[4] 293,2 23 lutego, 09:20 Daria Klimek i Mariusz Krall Raport nr 2
[5] 517,07 23 lutego, 12:30 zespół: Wiktor Hajwos (znalazca), Marcin Hajwos, Artur Jaśkiewicz, Dariusz Skierski, Mateusz Żmija masa główna; okaz trafił do NCBJ do badań na radionuklidów[2]; Raport nr 2
[6] ~103 23 lutego Piotr Poćwierz połówka okazu!
[7] 25,59 23 lutego, 15:55 zespół: Gabriela Najman (znalazczyni}, Marcin Hajwos, Wiktor Hajwos, Maksymilian Jakubczak, Dariusz Skierski, Mateusz Żmija
[8] 44,5 23 lutego Marcin Żywczak (znalazca) i Tomasz 'Aurora' Żywczak
[9] 23 24 lutego zespół: Paweł Walczak (znalazca) z synem, Mateusz Żmija okaz trafił do badań na Politechnikę w Rzeszowie[2]
[10] ~28 24 lutego, 15:00 Filip Nikodem z zespołem okaz kompletny z ładnymi krakami na skorupie; Miss Lubelszczyzny 😋; Raport nr 3
[11] 26,5 24 lutego Tomasz 'Aurora' Żywczak (znalazca) i Marcin Żywczak
[12] 77 24 lutego Kryspin Kmieciak (znalazca) i Miguel Gomez fragmenty (23,73 g) tego okazu trafiły do badań na UŚl w Katowicach[2]
[13] 115 25 lutego Jarosław Morys okaz kompletny, z fragmentami skorupy 2 stopnia; okaz trafił do IFJ PAN w Krakowie[2]; Raport nr 3
[14] 179 25 lutego Zoltán Balla (znalazca), Zsófia Biró, Gábor Kővágó fragment pasuje do znaleziska [21,22,23]
[15] 32 26 lutego Arek Bingoraj okaz kompletny
[16] 62 26 lutego Jarosław Morys okaz kompletny; okaz trafił do IFJ PAN w Krakowie[2]; Raport nr 3
[17] 33,75 26 lutego, 14:09 Szymon Kozłowski, Rafał Mąka (stacja SN35) okaz niekompletny
patrz → SN20250218/Galerie
[18] 47 27 lutego Leon Thann okaz kompletny; poprzedni okaz [18] został "anulowany" - powielone to samo znalezisko
[19] 18 26 lutego Andrzej Owczarzak (znalazca), Filip Nikodem, Michał Nebelski fragment
[20] 66,6 26 lutego Michał N. (znalazca), Andrzej Owczarzak, Filip Nikodem okaz kompletny
[21,22,23] 290 26 lutego Kryspin Kmieciak 3 fragmenty tego okazu idealnie pasują do okazu węgierskiego [14] Balla Zoltan
[24] 58 26 lutego Filip Nikodem (znalazca), Andrzej Owczarzak, Michał N. okaz kompletny, lekko orientowany; Raport nr 3
[25] 17 27 lutego Daria Klimek i Mariusz Krall fragment okazu
[26] 105 27 lutego Marcin Pietryszyk fragment okazu
[27] 18,9 28 lutego Paweł Zaręba
[28] 23 28 lutego Martyna Motylska (znalazczyni), Olek Błasiak okaz kompletny; Raport nr 4
[29] 18 1 marca Filip Nikodem (znalazca), Andrzej Owczarzak, Michał N. okaz niekompletny
[30] 462 25 lutego Sylwester Wojda okaz niekompletny
[31] 16 2 marca Marek Nikodem okaz kompletny
patrz → SN20250218/Galerie
[32] 10 3 marca Andrzej Owczarzak (znalazca), Filip Nikodem, Michał N. okaz niekompletny
[33] 22 3 marca Leon Thann okaz niekompletny
[34] 3 3 marca Filip Nikodem (znalazca), Andrzej Owczarzak, Leon Thann, Ola Matysiewicz fragment pasujący do okazu [35, 36]
[35,36] 43 3 marca Andrzej Owczarzak (znalazca), Leon Thann, Filip Nikodem, Ola Matysiewicz dwa pasujące do siebie fragmenty, pasuje do nich fragment [34], okaz niekompletny
[37] 10 4 marca Jarosław Morys okaz kompletny; Jarosław Morys znalazł w sumie 3 okazy (13 dni poszukiwań, 110 godzin w terenie, dystans 340 km)
[38] 8,7 4 marca Andrzej Owczarzak okaz kompletny
[39] 14,12 4 marca Aleksander Błasiak okaz kompletny; Raport nr 4
[40] 3,65 5 marca, 07:20 Mateusz Żmija okaz kompletny
[41] 35 27 lutego Wojciech Jachymek okaz kompletny; Raport nr 4
[42] 40,92 5 marca Patryk Kosałka (znalazca), Oliwia Winnik fragment okazu; Raport nr 4
[43] 40 5 marca, 10:05 Tomasz Aurora okaz kompletny; zespół: Marcin Żywczak i Tomasz 'Aurora' Żywczak znalazł w sumie 3 okazy
patrz → SN20250218/Galerie
[a01] 1,1 6 marca, 10:30 Gabriela Najman fragment ze skorupą; para: Gabriela Najman, Maksymilian Jakubczak znalazła w sumie 3 okazy
[a02] ? 6 marca Andrzej Owczarzak
[a03] 93 6 marca Filip Nikodem okaz niekompletny; pasuje do okazu [42] dając kompletny okaz!
[a04] 31 7 marca Michał N.
[a05] 14,4 8 marca na Dzień Kobiet; znalazczyni Adrianna Hajwos żona Marcina!
poszukiwania trwają (…);
Patrz → SN20250218/Galerie



Pierwsze oględziny znalezionych okazów wskazują, że jest to chondryt zwyczajny typu L (Kozłowski YouTube) lub nawet LL (Pilski FB), czyli o małej zawartości żelaza metalicznego – okazy są „duże”, jak na swoją wagę. Na przełamach nie widać chondr, więc zapewne jest on typu petrograficznego 6 – L6 lub LL6 (Pilski FB). Widać też żyłki szokowe. Okazy w całości są pokryte czarnąbrązową, matową skorupą obtopieniową. Widać też regmaglipty. Na okazie Maksymiliana Jakubczaka jest mały odsłonięty fragment powierzchni pokryty skorupą drugiego rzędu (może to trzeciego rzędu?). Na okazie tym widać też ślady uderzenia w twarde podłoże. Okazy są „kanciaste”, co sugeruje, że ulegały fragmentacji jeszcze na małych wysokościach, ale dobrze uformowana skorupa świadczy, że było to jeszcze w fazie jasnej przelotu bolidu. Jest bardzo prawdopodobne, że spadło więcej okazów.

Okazy zostały znalezione mniej niż cztery dni po spadku. Nie widać na nich oznak wietrzenia, gdyż w rejonie spadku nie było w tym okresie opadów, a temperatura była ujemna.

Teraz pierwsze okazy powinny trafić do laboratoriów w celu pomiaru zawartości radionuklidów kosmogenicznych (Tymiński et al. 2024). Fragmenty meteorytu Sołtmany w kilka dni po spadku trafiły do Laboratori Nazionali del Gran Sasso we Włoszech. Masa główna z bolidu SN20250218, za sprawą Zbigniewa Tymińskiego, trafi na badania do Narodowego Centrum Badań Jądrowych (NCBJ) (inf. Mateusz Żmija).

Sukces poszukiwań jest konsekwencją przyjętej przez koordynatora sieci Skytinel Mateusza Żmii zasady szybkiego upubliczniania danych dotyczących ewentualnych spadków po obserwowanych jasnych bolidach. Podobną zasadę, od jakiegoś czasu, stosuje czeska sieć bolidowa European Fireball Network (EN). Szybki dostęp do tych danych skutkuje większą szansą znajdowania okazów z ewentualnych spadków.


Spis treści

Badania

Za postem MADEINSPACE.pl: Badania meteorytu Drelów (nazwa tymczasowa).

Rozpoczął się proces zmierzający do oficjalnego sklasyfikowania nowego, polskiego meteorytu z obserwowanego spadku, z 18 lutego 2025 roku.

Badania prowadzi zespół naukowców z Uniwersytet Śląski w Katowicach, na Wydziale Nauk Przyrodniczych (prof. UŚ dr hab. Krzysztof Szopa i mgr Agnieszka Mirek). Fragment meteorytu do badań podarował Kryspin Kmieciak (część okazu nr [12], o wadze 77 g)

Poza badaniem klasyfikacyjnym, badania prowadzone są, lub wkrótce się rozpoczną, w następujących jednostkach badawczych:

  • Narodowe Centrum Badań Jądrowych w Otwocku: okaz nr [2] (257 g, znalazca Krzysztof Oleszczuk) oraz okaz nr [5] (517 g, znalazca Wiktor Hajwos).
  • Instytut Fizyki Jądrowej PAN w Krakowie: okaz nr [13] (115 g, znalazca Jarosław Morys) oraz okaz nr [16] (62 g, znalazca Jarosław Morys)
  • Politechnika Rzeszowska: fragment z okazu nr [9] (23 g, znalazca Paweł Walczak)

Sukces ma wielu ojców

W necie rozgorzała dyskusja, kto jest „ojcem” tego sukcesu. Jak to zwykle bywa z działaniem zespołowym, trudno czasami jednoznacznie wskazać tego najważniejszego.

Każdy uczestnik projektu ma swój istotny wkład.

  • Mateusz Żmija – twórca i koordynator sieci Skytinel; definiujący zasady działania sieci (pracujemy nad symulacjami lotu meteoroidu po tym, gdy przestał być widoczny na nagraniach. Dzięki temu, instytucje i obserwatorzy współpracujący w ramach naszego projektu, będą mogli przeprowadzić wstępny rekonesans w terenie. Mapa obszaru poszukiwań zostanie upubliczniona najpóźniej za 2 tygodnie.);
  • operatorzy stacji sieci Skytinel – oczekujący profitów za swoją pracę – chcą być pierwszymi w terenie i spróbować szczęścia;
  • Tomasz Walesiak – korzystający z danych z sieci Skytinel i opierając się na swoim doświadczeniu analitycznych wyznaczył i wcześniej upublicznił jedną z prawdopodobnych elips spadku;
  • poszukiwacze – angażujący swój czas i pracę szukając w wyliczonym obszarze, bez gwarancji powodzenia;
  • Maksymilian Jakubczak – znalazca pierwszego okazu; pierwsze znalezisko uwiarygodnia obliczenia/predykcje i daje impuls do dalszych poszukiwań, zwiększając istotnie szanse dalszych znalezisk;
  • znalazcy kolejnych okazów; m.in. osoby spoza środowiska – osiągające profity z pracy innych.

Wszystkie to działania są jednak tylko pochodną inicjatywy i pracy Mateusza Żmii. Bez twórcy sieci Skytinel nie byłoby tych znalezisk! A gratulacje należą się wszystkim uczestnikom tego projektu.


Całą polemikę dotyczącą „zasług” można śledzić w wielu wątkach na FB w komentarzach pod postami.


Pierwsze informacje o znalezisku:

«

Tomek Walesiak
22 lutego 2025 12:40 UTC
Cały czas jestem jeszcze w szoku, ale mamy dziś chyba historyczny moment polskiej meteorytyki.

W ostatni wtorek (2025-02-18) około godziny 18:04 czasu miejscowego we wschodniej Polsce obserwowane było zjawisko wyjątkowo jasnego meteoru. Zarejestrowały je kamery sieci bolidowej Skytinel, kamerki samochodowe a przede wszystkim wiele osób miało okazję podziwiać ten przelot na żywo a nawet słyszano detonacje.

Mateusz Żmija, twórca sieci Skytinel z okazem Maksymiliana Jakubczaka

Dzięki nagraniom z kamer na stronie Skytinel udostępniono obliczoną trajektorię i parametry bolidu. Zmotywowany spadkiem meteorytów pod Łodzią, pod koniec ubiegłego roku, przygotowałem program symulujący miejsca spadku fragmentów i na podstawie danych udostępnionych przez Skytinel wykonałem takie obliczenia i udostępniłem przewidywane miejsca, gdzie mogły spadać meteoryty, w zależności od masy (mapka poniżej). Obszar wypada około 10 km na południe od Międzyrzeca Podlaskiego.

W dniu dzisiejszym na miejscu zjawili się pierwsi poszukiwacze i udało się odnaleźć pierwszy fragment o masie prawie 94 g!!!

Ogromne gratulacje dla znalazcy (Maksymilian Jakubczak) oraz dla projektu Skytinel za zarejestrowanie zjawiska i szybkie obliczenie jego parametrów.

Mamy to!!!! 🥳

»



Bolid

Za portalem Skytinel: „18 lutego 2025 r. o godz. 18:04:14 mieszkańcy wielu rejonów Polski dostrzegli jasny bolid nad wschodnim horyzontem. Dzięki temu, że zjawisko zostało uwiecznione przez wiele stacji obserwacyjnych działających w naszym projekcie, byliśmy w stanie przeanalizować jego przebieg i ustalić trajektorię oraz orbitę meteoroidu, który wtargnął w atmosferę.

Bolid z 18 lutego 2025 roku.

«

Skytinel
19 lutego 2025 r., 15:40
Za nami długa noc, spędzona na analizie bolidu widocznego wczoraj o godz. 18:04:14 ☄️

Do określenia trajektorii i orbity wykorzystaliśmy 5 z 9 nagrań dostarczonych przez operatorów naszych stacji bolidowych. Wykazały one, że cały przelot miał miejsce nad Lubelszczyzną.

Meteoroid zaczął być widoczny na wysokości 82,5 km, gdy poruszał się z prędkością 13 km/s i znajdował się nad Ostrowem Lubelskim. Następnie, leciał niemal dokładnie na północ, przemieszczając się wzdłuż granicy z Białorusią i zgasł ok. 12 km od Międzyrzeca Podlaskiego.

Pod koniec lotu, na wysokości 20 km, skała rozpadła się na wiele drobnych fragmentów o średnicy kilku centymetrów, które mogły spaść na Ziemię w postaci meteorytów 🪨

Ponieważ meteoroid wniknął głęboko w naszą atmosferę i poruszał się z ponaddźwiękową prędkością, wywołał zjawisko gromu dźwiękowego, który słyszeli mieszkańcy powiatu lubartowskiego i parczewskiego. Niektóre raporty dotyczące huku pochodzą także z oddalonej o 30 km Białej Podlaskiej.

Obiekt pochodził z pasa planetoid między Marsem a Jowiszem i obiegał Słońce w nieco ponad 2,5 roku.

Aktualnie pracujemy nad symulacjami lotu meteoroidu po tym, gdy przestał być widoczny na nagraniach. Dzięki temu, instytucje i obserwatorzy współpracujący w ramach naszego projektu, będą mogli przeprowadzić wstępny rekonesans w terenie.

Mapa obszaru poszukiwań zostanie upubliczniona najpóźniej za 2 tygodnie 🗺️

»



Lokalizacja

Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
© Jan Woreczko & Wadi

(D) Drelów, (S) Szóstka, (Z) Zahajki

wyliczone miejsca spadku fragmentów (Tomasz Walesiak)

wyliczone miejsca spadku fragmentów (Skytinel)

miejsca znalezienia okazów

Wyliczony obszar spadku ewentualnych fragmentów (Skytinel)

* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki

Mateusz Żmija (Skytinel) opublikował wyliczony obszar spadku fragmentów z bolidu. Znaleziska potwierdzają bardzo dużą precyzję obliczeń!

Rejon spadku leży w powiecie bialskim (woj. lubelskie) który obfituje w wiele miejscowości/wsi o dziwnie brzmiących nazwach: Łózki, Szóstka, Wygnanka, Zahajki. 😊 Ciekawe pod jaką nazwą zostanie ten spadek zarejestrowany w Meteoritical Bulletin Database?! Dobrym ćwiczeniem językowym dla obcokrajowców byłyby nazwy: Kąkolewnica, Wólka Łózecka, Żakowola Poprzeczna czy też Międzyrzec Podlaski. 😊😊  Roboczo poszukiwacze używają nazwy Drelów.


Mapy


SN20250218/Galerie

Pierwsze znaleziska

Pierwsze znalezisko 93,4 g [1]; Maksymilian Jakubczak:
Uwaga!! Nowy polski meteoryt!😍 Przed chwilą okaz o wadze ok 93 g został znaleziony przez Maksymilian Jakubczak! Meteoryt pochodzi z obserwowanego spadku z 18 lutego 2025, 18:04 (UT+1) zarejestrowanego przez sieć bolidową Skytinel!! 😍 Wielkie gratulacje, Maks!💪🏼✨😊


Drugie znalezisko 257,4 g [2]; Krzysztof Oleszczuk:
Drugi okaz meteorytu Drelów! (PROV) 🥰🤩☄️ Waga ok 257 g Znalazca: Krzysztof Oleszczuk Fot: Artur Jaśkiewicz


Trzecie znalezisko 48,02 g [3]; Wojciech Burzyński:[3]
Trzeci okaz meteorytu Drelów!🥰 Waga okazu ok 48 g Znalazca: Wojciech Burzyński, członek sieci Skytinel Fot: MADEINSPACE.pl



Kolejne znaleziska (więcej patrz → SN20250218/Galerie)

Patrz → SN20250218/Galerie


Uczta dla oczu

Masa główna (stan: 24 lutego 2025 r.), okaz 517 g [5] (fot. Marcin Hajows; źródło: FB)


Galeria pierwszych okazów (fot. Szymon Kozłowski)
Patrz → SN20250218/Galerie



#WGabinecieAstronoma

Okaz 93 g

Okaz 257 g

Okaz 48 g

Okaz 293 g

Okaz 517 g


Deszcz meteorytów w Polsce w lutym 2025 roku!

Deszcz meteorytów w Polsce w lutym 2025 roku! Raport nr 2.

Deszcz meteorytów w Polsce w lutym 2025 roku! Raport nr 3.

Deszcz meteorytów w Polsce w lutym 2025 roku! Raport nr 4.

Gość Radia Lublin: Mateusz Żmija - koordynator sieci


Bolid


Probable meteorite fall in eastern Poland - 18/02/2025, 17:04:14 UT


Bibliografia

  • Tymiński Zbigniew, Burakowska Agnieszka, Jaśkiewicz Artur, Tymińska Katarzyna, Stolarz Marcin, Kuć Michał, Marganiec-Gałązka Justyna, Czudek Marek, Saganowski Paweł, Iller Edward, Krzesińska Agata M., (2024), Badanie zawartości radionuklidów kosmogenicznych oraz składu mineralnego skał w celu weryfikacji ich pozaziemskiego pochodzenia (Investigation of the content of cosmogenic radionuclides and the mineral composition of rocks for verification of their extraterrestrial origin), Acta Soc. Metheor. Polon., 15, 2024, s. 142-153.[4] Plik ASMP.
  • Żmija Mateusz, (2024), Skytinel – prototyp nowej kamery bolidowej all-sky (Skytinel – prototype of a new all-sky fireball camera), Acta Soc. Metheor. Polon., 15, 2024, s. 195-201.[5] Plik ASMP.

Przypisy

  1. ^ jeśli nie zaznaczono inaczej, podano współrzędne przyjęte w oficjalnej bazie meteorytów Meteoritical Bulletin Database
  2. ^ a b c d e f informacje o okazach/fragmentach meteorytu przekazanych do badań pochodzą z fb postów MADEINSPACE.pl i PTMet
  3. ^ a b z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu w Białymstoku
  4. ^ wyniki analiz meteorytów Łowicz, Ribbeck, znalezisk z Litwy i okolic Cerkiewnika oraz pseudometeorytu Wyszków
  5. ^ dynamicznie rozwijająca się sieć stacji bolidowych Skytinel; projekt zainicjowany i prowadzony przez Mateusza Żmiję; rozmieszczone na terenie Polski ponad 30 stacji z kamerami all-sky i kierunkowymi (listopad 2024 r.), rejestruje jasne meteory i bolidy; sieć ma już swoje sukcesy: obserwacja bolidu z którego spadł meteoryt Haag i rokujący bolid SN20241025. W lutym 2025 roku znaleziono meteoryty z bolidu SN20250218!

Zobacz również

Linki zewnętrzne

Osobiste