(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Neumayr (1912)
Z Wiki.Meteoritica.pl
(→{{Sparse-b}}Ciekawostki{{Sparse-e}}) |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
File:Butsura_(Neumayr_1912-rys99).jpg|Meteoryt Butsura<ref name="Butsura">spadek meteorytu '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/index.php?code=5183 Butsura]''' w 1861 roku w Indiach; chondryt zwyczajny H6, TKW 26 kg</ref> (Rys. 99. {{Sparse-b}}Meteoryt z pod Butsura{{Sparse-e}}) | File:Butsura_(Neumayr_1912-rys99).jpg|Meteoryt Butsura<ref name="Butsura">spadek meteorytu '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/index.php?code=5183 Butsura]''' w 1861 roku w Indiach; chondryt zwyczajny H6, TKW 26 kg</ref> (Rys. 99. {{Sparse-b}}Meteoryt z pod Butsura{{Sparse-e}}) | ||
File:Widmanstatten_(Neumayr_1912-rys101).jpg|(Rys. 101. {{Sparse-b}}Figury Widmanstättena{{Sparse-e}} na żelazie meteorycznem) | File:Widmanstatten_(Neumayr_1912-rys101).jpg|(Rys. 101. {{Sparse-b}}Figury Widmanstättena{{Sparse-e}} na żelazie meteorycznem) | ||
| - | File: | + | File:Ovifak_(Neumayr_1912-rys104).jpg|Pseudometeoryt Ovifak<ref name="Ovifak">pseudometeoryt „żelazny” '''[http://www.lpi.usra.edu/meteor/metbull.php?code=18059 Ovifak]''' znaleziony w 1870 roku na grenlandzkiej wyspie Disco; kilkutonowe bryły żelaza rodzimego (''native iron''); [http://www.nrm.se/english/researchandcollections/geosciences/collectionsanddatabases/ironboulderfromovifak.9000155_en.html Iron boulder from Ovifak]</ref> (Rys. 104. {{Sparse-b}}Bryły żelazne w Ovifak{{Sparse-e}}. (Według {{Sparse-b}}Nathorsta{{Sparse-e}}) |
</gallery> | </gallery> | ||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
O ''[[:Category:Hammer|hammerach]]''. | O ''[[:Category:Hammer|hammerach]]''. | ||
{{AQuote-begin |max-width=800px}} | {{AQuote-begin |max-width=800px}} | ||
| - | {{Wielokropek}} Deszcz kamienny pod {{Sparse-b}}Schleusingen{{Sparse-e}} w Turyngii, 19 maja 1552, wytłukł dużo okien i zabił konia księciu Schwarzburg-Rudolfstadzkiemu. 4 września 1511 r. padł rażony meteorytem ksiądz w {{Sparse-b}}Cremie{{Sparse-e}} nad Addą. {{Wielokropek}} | + | {{Wielokropek}} Deszcz kamienny pod {{Sparse-b}}Schleusingen{{Sparse-e}} w Turyngii, 19 maja 1552<ref>Chladni (1819, s. 213-214)</ref>, wytłukł dużo okien i zabił konia księciu Schwarzburg-Rudolfstadzkiemu. 4 września 1511 r.<ref>Chladni (1819, s. 209-)</ref> padł rażony meteorytem ksiądz w {{Sparse-b}}Cremie{{Sparse-e}} nad Addą. {{Wielokropek}} |
{{AQuote-end}} | {{AQuote-end}} | ||
:W Meteoritical Bulletin Database nie odnotowano pod tymi datami żadnych spadków. | :W Meteoritical Bulletin Database nie odnotowano pod tymi datami żadnych spadków. | ||
Wersja z 21:06, 1 paź 2015
Obrazy meteorytów na ilustracjach z książki Neumayr (1912).
.jpg) Meteoryt Hraschina (Rys. 94. Meteoryt Hraszyński, ważący 39,2 kg) |
.jpg) Meteoryt Pułtusk (Rys. 95. Rozmieszczenie i względna wielkość meteorytów, spadłych pod Pułtuskiem 30 stycznia 1868 r.) |
.jpg) Meteoryt Stannern (rysunek z zachowaniem wielkości okazu[1]) (Rys. 97. Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem (Stannern). Kamień „całkowity“ z wyraźnymi soplami: a—czoło albo przód kamienia; b—widok z boku) (Rys. 98. Meteoryt z deszczu kamiennego pod Stonarowem (Stannern). Ten sam kamień, co na str. 103: a—widok kamienia z tyłu; b—widok z drugiego boku) |
.jpg) Meteoryt Butsura[2] (Rys. 99. Meteoryt z pod Butsura) |
.jpg) (Rys. 101. Figury Widmanstättena na żelazie meteorycznem) |
.jpg) Pseudometeoryt Ovifak[3] (Rys. 104. Bryły żelazne w Ovifak. (Według Nathorsta) |
Ciekawostki
W książce znajduje się wiele ciekawych i trafnych spostrzeżeń na temat meteorytów. Między innymi hipoteza pochodzenia dźwięków (huków) towarzyszących spadkom. Opis procesów powstawania okazów orientowanych. Interesujące hipotezy powstawania regmagliptów (w oryginale piezogliptów, niem. Näpfchen[4], czarka).
O meteorycie Pułtusk, że: w muzeum w Paryżu znajduje się 950 całkowitych okazów meteorytu Pułtusk!
O zaginionym (!) okazie meteorytu Hraschina:
(…) We wspomnianym dniu o 6 ej wieczorem zauważono błyszczący meteor, który ciągnął ze wschodu; meteor rozpękł się ze strasznym hukiem, poczem jeszcze rozległy się grzmoty i turkot; na ziemię spadły dwa kamienie; droga, którą przebiegł meteor, zaznaczała się jeszcze czas jakiś na niebie smugą dymu. Większy ze spadłych kamieni zarył się „na trzy łokcie głęboko“ w świeżo zaoranem polu. Oba kamienie zostały wysłane do Wiednia; mniejszy gdzieś się zapodział, większy zaś do dziś dnia przechowuje się w znakomitej kolekcyi meteorytów w gabinecie mineralogicznym w Wiedniu. (…)
O hammerach.
(…) Deszcz kamienny pod Schleusingen w Turyngii, 19 maja 1552[5], wytłukł dużo okien i zabił konia księciu Schwarzburg-Rudolfstadzkiemu. 4 września 1511 r.[6] padł rażony meteorytem ksiądz w Cremie nad Addą. (…)
- W Meteoritical Bulletin Database nie odnotowano pod tymi datami żadnych spadków.
O ignorancji uczonych:
(…) W r. 1790 spadł meteoryt pod Juillac w Gaskonii[7]; władza gminna złożyła chlubny dowód rozsądku przez spisanie szczegółowego protokółu, opatrzonego 300 podpisami świadków naocznych. Akademia Paryska uznała jednak spisanie dokumentu oficyalnego w sprawie takiej niedorzeczności za rzecz wielce zabawną.
O rozpadzie meteorytów i pasujących do siebie okazach (patrz → Łowicz):
(…) Znaleziono np. koło Quenggouk[8] w Indyach w odległości jednej mili angielskiej dwa kamienie meteoryczne zupełnie pasujące do siebie, chociaż powierzchnie przełamu powleczone były cienką skorupą. Tak samo po spadku meteorytów pod Batsura[2] w Indyach Wschodnich, 12 maja 1861 r., znaleziono w odległości 2-ch mil angielskich trzy odłamki dokładnie przystające do siebie (rys. 99). (…)
Bibliografia
- Neumayr Melchior, (1912), Dzieje Ziemi (tytuł oryg. Erdgeschichte), t. 1, Geologia ogólna, Warszawa 1912, s. 96-118 (ilustracje).[9] Plik DjVu.[10]
