PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Kikino

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Przekierowano z Viasma)
1n
Kikino →
Spadek
Lokalizacja Rosja
Położenie[1] 55°0'N, 34°0'E
Data 1809 r.
Charakterystyka
Typ chondryt zwyczajny H6
Masa  ? (w zbiorach zachowało się tylko 193 g)[2]
Liczba okazów jeden okaz
Meteoritical Bulletin Database
Synonimy →
w NHM Cat: Viasma, Viazma, Wjasemsk; po rosyjsku: Кикино

Spadek okazu meteorytu kamiennego w 1809 roku w obwodzie smoleńskim w Rosji (chondryt zwyczajny H6). W światowych zbiorach zachowało się niecałe 200 g fragmentów tego meteorytu! Ogólnie zachowało się mało informacji o tym spadku (Eichwald 1847).

Kolekcje

Fragmenty meteorytu Kikino w największych kolekcjach:

zbiór waga fragmentów
(Koblitz MetBase) 		uwagi
Budapest, Nat. Mus. 67 g
Chicago, Field Mus. Nat. Hist. 31,5 g wg Явнель (1986) masa główna(?!)
London, Nat. Hist. Mus. 28 g
Moscow, Acad. Sci. 27 g wg Явнель (1986) 27,0 g (обломок индивидуального экземпляра); jedyny fragment w zborach „radzieckich”
Vienna, Naturhist. Mus. 24 g
(…)

Brak fragmentów tego meteorytu w zbiorach polskich.

Prawdopodobnie prof. Feliks P. Jarocki podarował w 1826 roku fragment meteorytu Kikino do zbiorów Gabinetu Mineralogicznego Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego (Wacholska 2006, s. 32, za Bieliński 1912). Fragment przepadł.

Źródła

Eichwald (1847) (s. 177)

«

(…) 1809 fiel ein Meteorstein in dem Dorfe Kikino im Wjasemsker Kreise des Smolensker Gouvernement. Er ist aschfarben, hat einen braungelben Umfang (okrujnost)[3] mit einer glatten, schwarzen und matten Rinde und enthält Körner von Magnetkies und von gediegenem Eisen eingesprengt. Weder dieser Stein, noch die Erscheinungen bei seinem Falle scheinen bisher beschrieben worden zu sein, auch habe ich die vorstehende Notiz über denselben nur von einem Handstücke in der mineralogischen Sammlung des verstorbenen Herrn K. W. Rosenberg in Pawlowsk abgeschrieben. (…)

»


Kesselmeyer (1861) (s. 373, 425)

7. 1809 – – Kikina (***), Wiasemker Kreis (Wjasma: 55°17'N., 34°13'O.). Sp.-Gew.: 3,58?[4] Gouv. Smolensk W. 1859. W. 1860.
(***) Orte, deren genaue Lage bis jetzt noch ermittelt werden konnte.
447. 7 1809. – – Kikina, Wissemsk'er Kreis; Gouv. Smolensk. Russland ungefähr
55°17'N
34°13'O. 		W. 1860. 1 Stein im Wiener Hofkabinet.


Buchner (1861)

Kikina, Russland, 1809.

Ha. 69.[5] (Kikina – Timochin?)

Rozwinięcia skrótów → patrz Bibliografia/Buchner Otto


Buchner (1863) (s. 21)

«

Wahrscheinlich ist der Stein von Kikina, Wjasemsker Kreis, Gouv. Smolensk, Russland, der 1809 zu nicht genauer bekannter Zeit gefallen sein soll, ebenfalls von Timochin. Ein Handstück lag in der Sammlung des verstorbeneu K. W. Rosenberg in Pawlowsk, und in Wien ist noch ein Stück von 20,781 Gr. Nach Eichwald ist die Masse aschfarben, hat einen braungelben Umfang (okrujnost)[3] mit einer glatten, schwarzen und matten Rinde und enthält Körner von Schwefeleisen und gediegenem Eisen eingesprengt.

Literatur: Eichwald Erman Arch. 5, 177.[6]
»



Lokalizacja

Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
© Jan Woreczko & Wadi

(K) Kikino, (W) Wiaźma

współrzędne wg Kesselmeyera (1861)

* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki

Miasto Wiaźma (ros. Вязьма), wieś Kikino (ros. Кикино); obwód smoleński (ros. Смоленская область).


Bibliografia

  • Buchner Otto, (1861), Versuch eines Quellenverzeichnisses zur Literatur über Meteoriten, w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 455-482. Plik PDF; plik DjVu.
  • Buchner Otto, (1863), Die Meteoriten in Sammlungen, ihre Geschichte, mineralogische und chemische Beschaffenheit, Leipzig 1863, ss. 202, (s. 21).[7][8][9] Plik hPDF; plik DjVu.
  • Eichwald Carl Eduard von, (1847), Ein Verzeichniss von Meteorsteinfällen in Russland, Archiv für wissenschaftliche Kunde von Russland (red. von A. Erman), vol. 5, 1847, s. 176-184, (s. 177).[10] Plik hPDF.
  • Harris Elijah Paddock, (1859), The Chemical Constitution and Chronological Arrangement of Meteorites, Göttingen 1859, ss. 132, (s. 69).[11] Plik hPDF; plik PDF.
  • Kesselmeyer Paul August, (1861), Ueber den Ursprung der Meteorsteine. Tafel XII-XIV., w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 313-454, (s. 373, 425). Plik PDF; plik DjVu.
  • Koblitz Jörn, MetBase. Meteorite Data Retrieval Software, Version 7.3 (CD-ROM), Ritterhude, Germany 1994-2012. MetBase.
  • Колисниченко Сергей Васильевич (Kolisnichenko Sergey Vasil'yevich), (2019), Метеориты России. Материалы для энциклопедии, Издат. Санарка, 2019, ss. 304, (s. 90-91).[12]
  • Явнель Александр Александрович, Иванов Андрей Валерьевич, Заславская Н.И. (Yavnel' A.A., Ivanov A.V., Zaslavskaya N.I.) (1986), Каталог метеоритов коллекций Советского Союза (Catalogue of meteorites of collections of the USSR), Ротапринт ГЕОХИ АН СССР, 1986, ss. 221, (s. 36-37).[13][14] Zbiory własne W&W.[15]


Przypisy

  1. ^ jeśli nie zaznaczono inaczej, podano współrzędne przyjęte w oficjalnej bazie meteorytów Meteoritical Bulletin Database
  2. ^ Явнель (1986)
  3. ^ a b ros. окружность, obwód
  4. ^ ciężar właściwy (niem. spezifische Gewicht)
  5. ^ Harris (1859), s. 69
  6. ^ Eichwald (1847)
  7. ^ bardzo szczegółowy katalog: kolekcje, historia, analizy chemiczne i mineralogiczne meteorytów; wyprzedzający o wiele lat słynny XIX-wieczny katalog kolekcji meteorytów Wülfinga (1897); zobacz również → Światowe kolekcje meteorytów
  8. ^ według Buchnera największymi muzealnymi kolekcjami meteorytów były wówczas zbiory w: Wiedniu, Londynie i Berlinie, zawierające odpowiednio: 194, 190 i 153 meteorytów; natomiast posiadaczami największych prywatnych kolekcji byli: R.P. Greg (Manczester, Wlk. Brytania), v. Reichenbach (Wiedeń, Austria) i Ch.U. Shepard (New Haven, USA), na które składało się odpowiednio: 191, 176 i 151 meteorytów
  9. ^ w katalogu są wymienione dwie „polskie” kolekcje: „Krakau, Universität (durch Herrn Professor Ritter v. Zepharovich)” zawierającą dwa meteoryty: Magura (162 g) i Elbogen (100 g) oraz kolekcję „Breslau, schles. Gesellsch.” w skład której wchodziły m.in. meteoryty: Grüneberg (160 g), Magura (172 g), Seeläsgen (1,812 kg); więcej o kolekcji wrocławskiej wg Buchnera przed 1863 rokiem, patrz → Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego
  10. ^ zestawienie i krótki opis spadków meteorytów kamiennych oraz znaleziska meteorytów żelaznych na terenie Rosji do 1847 roku; m.in. meteoryty: Bialystok (Białystok), Kikino, Kuleschovka, Lixna, Owrucz, Slobodka, Timochin, Zaborzika; patrz również → Эйхвальд (1845)
  11. ^ praca dyplomowa będąca zestawieniem wyników analiz meteorytów
  12. ^ recenzja książki na portalu Pracowni Planetologii i Meteorytyki
  13. ^ katalog zawiera informację o 630 meteorytach (166 własnych i 464 zagranicznych) znajdujących się w 73 kolekcjach wszystkich republik ówczesnego ZSRR; stan na 1 stycznia 1985 roku, nakład 300 egz.; ostatni opublikowany przed rozpadem Związku Radzieckiego katalog meteorytów „radzieckich”, obecnie te dane są bardzo trudno dostępne! (również → Метеоритика (1955, catalogs))
  14. ^ meteoryty polskie w zbiorach byłego ZSRR: Bialystok (Białystok), Grüneberg (Wilkanówko), Morasko, Pultusk (Pułtusk), Schwetz (Świecie), Seeläsgen (Przełazy) (brak w radzieckich zbiorach okazów meteorytu Łowicz!) (patrz → meteoryty polskie w zbiorach byłego ZSRR)
  15. ^ udało się Redakcji zdobyć to wyjątkowo trudno dostępne wydawnictwo (nakład 300 egz.!); kupiliśmy skan katalogu w oddziale Electronic Document Delivery Service Biblioteki Narodowej w Petersburgu

Zobacz również

Linki zewnętrzne

  • Meteoritical Bulletin Database (MBD) – meteoryt Kikino
  • Encyclopedia of Meteorites (EoM) – meteoryt Kikino
Źródło „http://wiki.meteoritica.pl/index.php5/Kikino”
Osobiste