PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Braunau/Galerie

Z Wiki.Meteoritica.pl

0

Plansze (Beinert 1848; źródło: e-rara)

Strona tytułowa publikacji

Opis plansz

Tab. I. a) większy okaz 42 funty 6 łutów, b) okaz mniejszy 30 funtów 16 łutów

Tab. II. Przekrój meteorytu[1]

Tab. III. Ślad na niebie pozostawiony przez bolid

Situations-plan. Plan z zaznaczonymi miejscami spadku okazów

Tab. II i III. Przekrój meteorytu i ślad na niebie pozostawiony przez bolid (fot. Jan Woreczko)


Wewnętrzna budowa meteorytu Braunau (fot. Jürgen Nauber JNMC[2], za zgodą)

Blok narożny o wadze 472,8 g z fragmentami skorupy obtopieniowej, regmagliptami, inkluzjami troilitowymi (fragment JNMC pochodzi z wymiany ze zbiorów Muzeum w Pradze)

Na wytrawionym przekroju meteorytu wyraźnie widoczne linie Neumanna. Przy krawędzi, pod skorupą obtopieniową widać tzw. strukturę α2 (unequilibrated α2 structure)

Struktury meteorytów żelaznych[1], m.in.: Bohumilitz, Braunau, Elbogen, Hraschina (Agram), Lenarto (źródło: Haidinger 1855)

Widoczna na drugim zdjęciu struktura α2 (unequilibrated α2 structure) powstaje w wyniku wygrzania przypowierzchniowej warstwy meteorytu w temperaturze kilkuset stopni podczas przelotu meteoroidu przez atmosferę. Ma ona zazwyczaj niewielką grubość (do kilku milimetrów), zanikają w niej linie Neumanna i figury Widmanstättena. Przypomina strukturę martenzytową i jest twardsza od wewnętrznego budulca meteorytu (Buchwald 1975, s. 99-100).


Historyczne rysunki okazów

Mniejszy z okazów meteorytu Braunau (źródło: Clark 1852)

Mniejszy z okazów meteorytu Braunau (źródło: Clark 1852)

1. Cambria[3], ung.; 2. Braunau, IIAB; 3. Red River[4] (syn. Texas), IIIAB; 4. Steinbach (Saxony), IVA-an (źródło: Clark 1852)

Kawał Kamienia z nieba spadłego w Brenau (źródło: Bayer 1868, Pogadanki astronomiczne)


Zobacz również

Bibliografia

  • Bayer Julian, (1868), Pogadanki astronomiczne. Wydanie nowe pomnożone, W Drukarni K. Kowalewskiego, Warszawa 1868, 1869.[5] Plik wLib; plik jLib.
  • Beinert Carl Christian, (1848), Der Meteorit von Braunau am 14. Juli 1847. Actenmässige Darstellung, Beschreibung und Analyse, nebst Ansichten über die Natur der Meteoriten (Hierbei ein Situationsplan und drei Tafeln Abbildungen), Breslau 1848 (ilustracje).[6] Plik DjVu; plik doi.
  • Buchwald Vagn Fabritius, (1975), Handbook of Iron Meteorites. Their History, Distribution, Composition, and Structure, University of California Press, Berkeley 1975, (s. 340-342). ISBN 0-520-02934-8.[7] Pliki PDF. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Clark Smith William, (1852), On Metallic Meteorites. An Inaugural Dissertation…, Göttingen 1852, ss. 112, (s. 52-55) (ilustracje).[8] Plik PDF.
  • Haidinger Wilhelm Ritter von, (1855), Bemerkungen über die zuweilen im geschmeidigen Eisen entstandene krystallinische Struktur, verglichen mit jener des Meteoreisens, Sitzungsberichte der mathematisch-naturwissenschaftliche Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, 15, 1855, s. 354-360.[9] Plik PDF; plik DjVu.

Przypisy

  1. ^ a b ciekawostką jest fakt, że wiele tego typu ilustracji wykonywano dawniej metodą odbijania wytrawionych płytek meteorytów, uprzednio pokrytych farbą drukarską, bezpośrednio na arkuszu papieru (!) podobnie, jak w druku wklęsłym
  2. ^ Jürgen Nauber Meteorite Collection (JNMC), Zurich
  3. ^ meteoryt żelazny Cambria (syn. Lockport), znalezisko z 1818 roku w USA; typ Iron-ung, TKW 16,3 kg; patrz → Clark (1852)
  4. ^ meteoryt żelazny Red River (syn. Cross Timbers, Texas), znalezisko z 1808 roku w USA; typ IIIAB, TKW 800 kg; patrz → Clark (1852)
  5. ^ część: Pogadanka 20, s. 205-224; wydanie z 1869 roku zostało rozszerzone i jest w nim część o meteorytach Bjelaja Zerkov i Lixna: Dodatek dziewiąty. O aerolitach spadłych w Białocerkwi i w okolicach Dynaburga, s. 356-357
  6. ^ zawiera trzy plansze i mapę z lokalizacją znalezionych okazów meteorytu Braunau
  7. ^ trzytomowe opracowanie (ponad 1400 stron), „biblia” meteorytów żelaznych (patrz → Woźniak (2021, ASMP)), znajduje się w zbiorach W&W
  8. ^ w swej pracy dyplomowej poświęconej meteorytom żelaznym opisuje Clark m.in. meteoryty: Bohumilitz, Brahin, Braunau, Elbogen, Hraschina, Lenarto, Magura, Seeläsgen, Schwetz, Steinbach; tam też kilka litografii przedstawiających przekroje meteorytów
  9. ^ plansza z rysunkami struktur meteorytów żelaznych, m.in. Bohumilitz, Braunau, Elbogen, Hraschina (Agram), Lenarto; prawdopodobnie są to odciski prawdziwych płytek meteorytów, a nie rysunki (litografie)?
Źródło „http://wiki.meteoritica.pl/index.php5/Braunau/Galerie”
Osobiste