Orlov Dol

History: In the summer of 2018, Ivan Ivanov, Nedko Rusev, and Zhivko Andonov were walking an old country road near the village of Orlov Dol, when they noticed an unusual stone in the middle of the road. There had been heavy rain the previous day, which washed away the road. They removed the stone from the ground and found it to be metallic. They took it with them and left it in an old barn, not knowing what it could be. The stone stayed there for almost a year. On 2019 June 6, they attended a BGNMHA (Bulgarian Gold Nugget and Meteorite Hunting Association) meeting, and brought a small piece for analysis. XRF analysis indicated a high Ni content (13 wt%) and there was a visible Widmanstätten pattern on the surface. Subsequently, a sample was sent by George Penneff to Jerome Gattacceca (CEREGE) for further analysis and classification.

Physical characteristics: A single mass covered with rust.

Petrography: Etching of a polished section reveals a medium octahedrite texture with average kamacite bandwidth 0.83±0.21 mm. Martensitic areas and Neumann bands are present. In addition to iron, the meteorite also contains nickel - 98.7 mg/g, cobalt - 6.66 mg/g, copper - 282 μg/g, gallium - 70.5 μg/g, platinum - 20.9 μg/g, iridium – 18.9 μg/g, arsenic – 4.3 μg/g, tungsten – 2.97 μg/g, rhenium – 1.977 μg/g and gold – 0.602 μg/g.

Grupa IID

Grupa IID – okazy meteorytów tej grupy to oktaedryty średnio- i drobnoziarniste (Om i Of) (z wyjątkiem anomalnego ataksytu Arltunga (IID-an)). Meteoryty w tej grupie mają jedną z największych zawartości galu spośród wszystkich meteorytów żelaznych, jego średnia wartość wynosi ok. 75 μg/g i ustępują tylko meteorytom typu IA (rys. 4 oraz Załącznik 2). Tempo stygnięcia ich ciał macierzystych wynosiło zaledwie ok. 1-2 stopnie na milion lat (1-2ºC/My).

Schreibersyt jest w nich popularny, jego obfitość rośnie ze wzrostem zawartości niklu. Zawartość troilitu jest podobna do zawartości w grupie IIC, ale jest mniejsza niż w grupie IIIAB. Nodule troilitowe większe niż 1 cm są rzadkie. Brak cohenitu, ale występuje haxonit w polach plessytowych. Tylko jeden meteoryt tej grupy, Elbogen zawiera grafit, ale występowanie martensytowych obszarów w innych meteorytach grupy IID sugeruje, że grafit jest dość popularny w tej grupie. Stwierdzono małe ziarna krystobalitu w meteorycie Carbo, jako małe 0,5 mm zielone szkliste krople w jego nodulach troilitowych. Nie zaobserwowano występowania carlsbergitu, natomiast inkluzje krzemianowe są bardzo rzadkie. W grupie są tylko trzy^[7] meteoryty anomalne: Arltunga (ATAX), Los Vientos 189 (Om, polskie znalezisko!) i NEA 002 (Of). W meteorycie Arltunga (ATAX) belki kamacytu są bardzo wąskie, ~0,005 mm, 100 razy mniejsze niż w oktaedrytach drobnoziarnistych, ale pierwiastki śladowe lokują go w obszarze nisko-niklowych IID (Scott et al. 1975; Wasson et al. 2006)!

W 1808 roku podczas trawienia dwóch meteorytów z tej właśnie grupy – Hraschiny i Elbogen – austriacki drukarz i naukowiec Count Alois von Beckh Widmanstätten zaobserwował po raz pierwszy słynne figury.

Najpopularniejsze meteoryty tej grupy to: Elbogen (Om), Hraschina (Om), Arltunga (IID-an, ATAX), Carbo (Om) oraz Alt Bela (Om) [oraz Rodeo^[8]; w meteorycie typu IID Needles Buchwald (1975) opisuje lamele Breziny].