Kikino

	Kikino →
	Spadek
Lokalizacja	Rosja
Położenie	55°0'N, 34°0'E
Data	1809 r.
	Charakterystyka
Typ	chondryt zwyczajny H6
Masa	? (w zbiorach zachowało się tylko 193 g)
Liczba okazów	jeden okaz
	Meteoritical Bulletin Database
	Synonimy →
	w NHM Cat: Viasma, Viazma, Wjasemsk; po rosyjsku: Кикино

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)

Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

Wersja z 15:24, 15 paź 2018

1n

Spadek okazu meteorytu kamiennego w 1809 roku w obwodzie smoleńskim w Rosji (chondryt zwyczajny H6). W światowych zbiorach zachowało się nie całe 200 g fragmentów tego meteorytu! Ogólnie zachowało się mało informacji o tym spadku (Eichwald 1847).

Kolekcje

Fragmenty meteorytu Kikino w największych kolekcjach:

zbiór	waga fragmentów (Koblitz MetBase)	uwagi
Budapest, Nat. Mus.	67 g
Chicago, Field Mus. Nat. Hist.	31,5 g	wg Явнель (1986) masa główna(?!)
London, Nat. Hist. Mus.	28 g
Moscow, Acad. Sci.	27 g	wg Явнель (1986) 27,0 g (обломок индивидуального экземпляра); jedyny fragment w zborach „radzieckich”
Vienna, Naturhist. Mus.	24 g
(…)

Brak fragmentów tego meteorytu w zbiorach polskich.

Prawdopodobnie prof. Feliks P. Jarocki podarował w 1826 roku fragment meteorytu Kikino do zbiorów Gabinetu Mineralogicznego Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego (Wacholska 2006, s. 32, za Bieliński 1912). Fragment przepadł.

Źródła

Eichwald (1847) (s. 177)

(…) 1809 fiel ein Meteorstein in dem Dorfe Kikino im Wjasemsker Kreise des Smolensker Gouvernement. Er ist aschfarben, hat einen braungelben Umfang (okrujnost)^[3] mit einer glatten, schwarzen und matten Rinde und enthält Körner von Magnetkies und von gediegenem Eisen eingesprengt. Weder dieser Stein, noch die Erscheinungen bei seinem Falle scheinen bisher beschrieben worden zu sein, auch habe ich die vorstehende Notiz über denselben nur von einem Handstücke in der mineralogischen Sammlung des verstorbenen Herrn K. W. Rosenberg in Pawlowsk abgeschrieben. (…)

Kesselmeyer (1861) (s. 373, 425)

7.	1809	–	–	Kikina (**), Wiasemker Kreis (Wjasma: 55°17'N., 34°13'O.). Sp.-Gew.:* 3,58?^[4]	Gouv. Smolensk			W. 1859. W. 1860.

(***) Orte, deren genaue Lage bis jetzt noch ermittelt werden konnte.

447.	7	1809. – –	Kikina, Wissemsk'er Kreis; Gouv. Smolensk.	Russland	ungefähr 55°17'N 34°13'O.	W. 1860.	1 Stein im Wiener Hofkabinet.

Buchner (1861)

Kikina, Russland, 1809. Ha. 69.^[5] (Kikina – Timochin?)

Rozwinięcia skrótów → patrz Bibliografia/Buchner Otto

Buchner (1863) (s. 21)

Wahrscheinlich ist der Stein von Kikina, Wjasemsker Kreis, Gouv. Smolensk, Russland, der 1809 zu nicht genauer bekannter Zeit gefallen sein soll, ebenfalls von Timochin. Ein Handstück lag in der Sammlung des verstorbeneu K. W. Rosenberg in Pawlowsk, und in Wien ist noch ein Stück von 20,781 Gr. Nach Eichwald ist die Masse aschfarben, hat einen braungelben Umfang (okrujnost)^[3] mit einer glatten, schwarzen und matten Rinde und enthält Körner von Schwefeleisen und gediegenem Eisen eingesprengt.

Literatur: Eichwald Erman Arch. 5, 177.^[6]

Lokalizacja

Źródło: Wiki.Meteoritica.pl

(K) Kikino, (W) Wiaźma

współrzędne wg Kesselmeyera (1861)

* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki

Miasto Wiaźma (ros. Вязьма), wieś Kikino (ros. Кикино); obwód smoleński (ros. Смоленская область).

Bibliografia

Buchner Otto, (1861), Versuch eines Quellenverzeichnisses zur Literatur über Meteoriten, w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 455-482. Plik PDF; plik DjVu.

Buchner Otto, (1863), Die Meteoriten in Sammlungen, ihre Geschichte, mineralogische und chemische Beschaffenheit, Leipzig 1863, ss. 202, (s. 21).^[7]^[8]^[9] Plik hPDF; plik DjVu.

Eichwald Carl Eduard von, (1847), Ein Verzeichniss von Meteorsteinfällen in Russland, Archiv für wissenschaftliche Kunde von Russland (red. von A. Erman), vol. 5, 1847, s. 176-184, (s. 177).^[10] Plik hPDF.

Harris Elijah Paddock, (1859), The Chemical Constitution and Chronological Arrangement of Meteorites, Göttingen 1859, ss. 132, (s. 69).^[11] Plik hPDF; plik PDF.

Kesselmeyer Paul August, (1861), Ueber den Ursprung der Meteorsteine. Tafel XII-XIV., w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 313-454, (s. 373, 425). Plik PDF; plik DjVu.

Koblitz Jörn, MetBase. Meteorite Data Retrieval Software, Version 7.3 (CD-ROM), Ritterhude, Germany 1994-2012. MetBase.

Morozewicz Józef, (1931), Części składowe meteorytów i Wykaz meteorytów spadłych na historycznych ziemiach polskich, w: Tschermak G., Becke F., Podręcznik mineralogji, wydanie polskie, Warszawa 1931, s. 806-816. Tam lista polskich meteorytów z uwzględnieniem granic przedrozbiorowych. Plik DjVu
Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
.

Явнель Александр Александрович, Иванов Андрей Валерьевич, Заславская Н.И. (Yavnel' A.A., Ivanov A.V., Zaslavskaya N.I.) (1986), Каталог метеоритов коллекций Советского Союза (Catalogue of meteorites of collections of the USSR), Ротапринт ГЕОХИ АН СССР, 1986, ss. 221, (s. 36-37).^[12]^[13] Zbiory własne W&W.^[14]

Przypisy

^ jeśli nie zaznaczono inaczej, podano współrzędne przyjęte w oficjalnej bazie meteorytów Meteoritical Bulletin Database
^ Явнель (1986)
^ ^a ^b ros. окружность, obwód
^ ciężar właściwy (niem. spezifische Gewicht)
^ Harris (1859), s. 69
^ Eichwald (1847)
^ bardzo szczegółowy katalog: kolekcje, historia, analizy chemiczne i mineralogiczne meteorytów; wyprzedzający o wiele lat słynny XIX-wieczny katalog kolekcji meteorytów Wülfinga (1897); zobacz również → Światowe kolekcje meteorytów
^ według Buchnera największymi muzealnymi kolekcjami meteorytów były wówczas zbiory w: Wiedniu, Londynie i Berlinie, zawierające odpowiednio: 194, 190 i 153 meteorytów; natomiast posiadaczami największych prywatnych kolekcji byli: R.P. Greg (Manczester, Wlk. Brytania), v. Reichenbach (Wiedeń, Austria) i Ch.U. Shepard (New Haven, USA), na które składało się odpowiednio: 191, 176 i 151 meteorytów
^ w katalogu są wymienione dwie „polskie” kolekcje: „Krakau, Universität (durch Herrn Professor Ritter v. Zepharovich)” zawierającą dwa meteoryty: Magura (162 g) i Elbogen (100 g) oraz kolekcję „Breslau, schles. Gesellsch.” w skład której wchodziły m.in. meteoryty: Grüneberg (160 g), Magura (172 g), Seeläsgen (1,812 kg); więcej o kolekcji wrocławskiej wg Buchnera przed 1863 rokiem, patrz → Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego
^ zestawienie i krótki opis spadków meteorytów kamiennych oraz znaleziska meteorytów żelaznych na terenie Rosji do 1847 roku; m.in. meteoryty: Bialystok (Białystok), Kikino, Kuleschovka, Lixna, Owrucz, Slobodka, Timochin, Zaborzika; patrz również → Эйхвальд (1845)
^ praca dyplomowa będąca zestawieniem wyników analiz meteorytów
^ katalog zawiera informację o 630 meteorytach (166 własnych i 464 zagranicznych) znajdujących się w 73 kolekcjach wszystkich republik ówczesnego ZSRR; stan na 1 stycznia 1985 roku, nakład 300 egz.; ostatni opublikowany przed rozpadem Związku Radzieckiego katalog meteorytów „radzieckich”, obecnie te dane są bardzo trudno dostępne! (również → Метеоритика (1955, catalogs))
^ meteoryty polskie w zbiorach byłego ZSRR: Bialystok (Białystok), Grüneberg (Wilkanówko), Morasko, Pultusk (Pułtusk), Schwetz (Świecie), Seeläsgen (Przełazy) (brak w radzieckich zbiorach okazów meteorytu Łowicz!) (patrz → meteoryty polskie w zbiorach byłego ZSRR)
^ udało się Redakcji zdobyć to wyjątkowo trudno dostępne wydawnictwo (nakład 300 egz.!); kupiliśmy skan katalogu w oddziale Electronic Document Delivery Service Biblioteki Narodowej w Petersburgu

Zobacz również

meteoryty: Kuleschovka, Slobodka, Timochin

Linki zewnętrzne

Meteoritical Bulletin Database (MBD) – meteoryt Kikino
Encyclopedia of Meteorites (EoM) – meteoryt Kikino

Vernadsky Institute of Geochemistry and Analytical Chemistry of Russian Academу of Sciences (The Laboratory of Meteoritics; Moscow, Vernadsky Inst. Geochem.) – Институт геохимии и аналитической химии им. В.И. Вернадского Российской академии наук (Лаборатория метеоритики), ГЕОХИ РАН ● Кикино ● [katalog → Явнель (1986)]
meteorite.narodu.ru – Каталог метеоритов России и стран бывшего СССР

Wikipedia (RU) – Кикино (Смоленская область)

[0] śli nie zaznaczono inaczej, podano współrzędne przyjęte w oficjalnej bazie meteorytów Meteoritical Bulletin Database

[1] Явнель (1986)

[okrujnost-2] ros. окружность, obwód

[3] ężar właściwy (niem. spezifische Gewicht)

[4] Harris (1859), s. 69

[5] Eichwald (1847)

[6] rdzo szczegółowy katalog: kolekcje, historia, analizy chemiczne i mineralogiczne meteorytów; wyprzedzający o wiele lat słynny XIX-wieczny katalog kolekcji meteorytów Wülfinga (1897); zobacz również → Światowe kolekcje meteorytów

[7] według Buchnera największymi muzealnymi kolekcjami meteorytów były wówczas zbiory w: Wiedniu, Londynie i Berlinie, zawierające odpowiednio: 194, 190 i 153 meteorytów; natomiast posiadaczami największych prywatnych kolekcji byli: R.P. Greg (Manczester, Wlk. Brytania), v. Reichenbach (Wiedeń, Austria) i Ch.U. Shepard (New Haven, USA), na które składało się odpowiednio: 191, 176 i 151 meteorytów

[8] w katalogu są wymienione dwie „polskie” kolekcje: „Krakau, Universität (durch Herrn Professor Ritter v. Zepharovich)” zawierającą dwa meteoryty: Magura (162 g) i Elbogen (100 g) oraz kolekcję „Breslau, schles. Gesellsch.” w skład której wchodziły m.in. meteoryty: Grüneberg (160 g), Magura (172 g), Seeläsgen (1,812 kg); więcej o kolekcji wrocławskiej wg Buchnera przed 1863 rokiem, patrz → Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego

[9] zestawienie i krótki opis spadków meteorytów kamiennych oraz znaleziska meteorytów żelaznych na terenie Rosji do 1847 roku; m.in. meteoryty: Bialystok (Białystok), Kikino, Kuleschovka, Lixna, Owrucz, Slobodka, Timochin, Zaborzika; patrz również → Эйхвальд (1845)

[10] raca dyplomowa będąca zestawieniem wyników analiz meteorytów

[11] talog zawiera informację o 630 meteorytach (166 własnych i 464 zagranicznych) znajdujących się w 73 kolekcjach wszystkich republik ówczesnego ZSRR; stan na 1 stycznia 1985 roku, nakład 300 egz.; ostatni opublikowany przed rozpadem Związku Radzieckiego katalog meteorytów „radzieckich”, obecnie te dane są bardzo trudno dostępne! (również → Метеоритика (1955, catalogs))

[12] teoryty polskie w zbiorach byłego ZSRR: Bialystok (Białystok), Grüneberg (Wilkanówko), Morasko, Pultusk (Pułtusk), Schwetz (Świecie), Seeläsgen (Przełazy) (brak w radzieckich zbiorach okazów meteorytu Łowicz!) (patrz → meteoryty polskie w zbiorach byłego ZSRR)

[13] udało się Redakcji zdobyć to wyjątkowo trudno dostępne wydawnictwo (nakład 300 egz.!); kupiliśmy skan katalogu w oddziale Electronic Document Delivery Service Biblioteki Narodowej w Petersburgu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

@@ Linia 76: / Linia 76: @@
 {{GEFrame-begin}}
 {{GEMap
+| htmlFileMap = wiki-Kikino.htm
 | kml--1 = http://wiki.meteoritica.pl/meteoritica/GoogleMaps/wiki-Poland_newIcons.kml
 | kml2 = http://wiki.meteoritica.pl/meteoritica/GoogleMaps/wiki-Russia-MM.kml
@@ Linia 82: / Linia 83: @@
 | lon = 34.14
 | zoom = 7
-| type = map
+| type = terrain
 }}
 {{GEIcon-PointRed}}

Kikino

Z Wiki.Meteoritica.pl

Wersja z 15:24, 15 paź 2018

Kolekcje

Źródła

Lokalizacja

Bibliografia

Przypisy

Zobacz również

Linki zewnętrzne

Widok

Osobiste

Nawigacja

wiki.meteoritica.pl

Szukaj

Narzędzia

Kikino →
Spadek
Lokalizacja	Rosja
Położenie^[1]	55°0'N, 34°0'E
Data	1809 r.
Charakterystyka
Typ	chondryt zwyczajny H6
Masa	? (w zbiorach zachowało się tylko 193 g)^[2]
Liczba okazów	jeden okaz
Meteoritical Bulletin Database
Synonimy →
w NHM Cat: Viasma, Viazma, Wjasemsk; po rosyjsku: Кикино