(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Pultusk (Pułtusk)
Z Wiki.Meteoritica.pl
Najobfitszy deszcz meteorytów w historii
Pultusk (Pułtusk) → | |
Meteoryty Pułtusk ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie (Museum für Naturkunde) (fot. Wadi & Woreczko)
| |
Spadek | |
Lokalizacja | wsie Obryte, Gostkowo, Rzewnie, okolice Pułtuska, woj. mazowieckie, Polska |
Położenie[1] | 52°46'N, 21°16'E |
Data | 30 stycznia 1868 r., ~19:00 |
Charakterystyka | |
Typ | chondryt zwyczajny, H5 |
Masa | >250 kg; prawdopodobnie 2 tony |
Liczba okazów | dziesiątki (setki?) tysięcy okazów (deszcz meteorytów); największy 9,095 kg |
Meteoritical Bulletin Database | |
Synonimy → | |
wg NHM Cat: Gostkowo, La Spezia, Lerici, Nossi-Bé, Nosy-Bé, Obritti, Ostrolenka, Spezia, Varsava, Warsaw, Warschau, Warshaw; u Pokrzywnickiego jeszcze Ostrołęka; polska nazwa: Pułtusk |
Deszcz meteorytów, które spadły pod Pułtuskiem. Za ASP:
30 stycznia 1868 roku, wieczorem, około siódmej, pojawiła się nad Warszawą kula ognista mknąca po niebie z południowego zachodu na północny wschód. Jej jasność błyskawicznie rosła i wkrótce stała się jaśniejsza niż Księżyc w pierwszej kwadrze. Początkowa biała barwa bolidu zmieniła się na zielono-niebieskawą, a w końcu ciemnoczerwoną. Warszawiacy wybiegali z domów myśląc, że to pożar. Ognista kula ciągnęła za sobą białawy, zakrzywiony ogon o długości 9 stopni. Mieszkańcy wsi położonych na południe i wschód od Pułtuska zobaczyli kulę ognistą, która stawała się większa i jaśniejsza, aż nie można było na nią patrzeć. Potem światło zgasło i usłyszano potężną, przewlekłą detonację, zakończoną serią odgłosów przypominających wystrzały karabinowe lub werble. Wieśniacy ze wsi Rowy nad Narwią słyszeli świst spadających kamieni i odgłosy uderzeń o ziemię i lód na rzece. Także mieszkańcy wsi Nowy Sielc i Gostkowo słyszeli uderzenia kamieni o ziemię, dachy i drzewa. Rankiem znaleźli wiele czarnych kamieni leżących na śniegu i lodzie. Oto ich opis z broszury wydanej w języku francuskim przez Szkołę Główną w Warszawie, w tłumaczeniu Jerzego Pokrzywnickiego:
Okazy dostarczone do Szkoły Głównej pokryte były szklistą warstwą koloru brunatnoczarnego, grubości średnio 0,5 mm. Warstwą tą pokryte były i małe dostarczone później okazy, tak iż każdy z nich stanowił mały indywidualny okaz. Znajdują się okazy mające zupełnie inną postać, jak gdyby zostały one rozbite, i których powierzchnia rozłamu pokryta jest podobną korą, aczkolwiek w sposób "niedoskonały". Powierzchnia pewnej ilości meteorytów bywa miejscami pomarszczona bruzdkami promieniującymi z jednego punktu, powstałymi prawdopodobnie podczas zmiękczenia się kory.
Główna masa meteorytów składa się z ziarnistych okruchów koloru popielatoszarego z odcieniem żółtawym. Główna masa niektórych okazów wykazuje dwa odcienie szarego koloru: jasnoszary i ciemnoszary. Te dwa odcienie zlewają się czasem w ten sposób, że powierzchnia wydaje się jakby "marmurowa". Czasami zaś kolor szary ciemniejszy obejmuje części większe, otoczone jaśniejszą masą, co daje jej wygląd brekcjowaty. Na jednych okazach przeważa odcień jasny, na innych znów ciemny, tak iż pod tym względem panuje skrajna różnorodność.
W głównej masie meteorytów dają się zauważyć globule, których liczba w różnych okazach bywa różna, lecz na ogół są one nieliczne. Bywają one w dwóch odmianach: jedne, dość kruche, są rzadsze, inne, ciemnoszare, bywają czasem elipsoidalne, a średnica ich sięga 3 mm. Żelazo-nikiel rozsiany jest w meteorycie w postaci różnego kształtu i wielkości ziarnek koloru szarostalowego. Jedne są małe, niedostrzegalne gołym okiem, inne znacznie większe, aż do wielkości kilku milimetrów.
Najnowsze badania sugerują, że meteoryt Pułtusk jest brekcją typu H4/5.[3]
- wg Pokrzywnickiego
Plik DjVu
Strona w budowie (Site under construction) strony poświęcone np. meteorytom Morasko, Pułtusk i Łowicz będą rozbudowywane w późniejszym terminie w miarę gromadzenia kompletnych materiałów |
... opisy spadku, opisy znalezisk...
Czas trwania zjawiska
Według Kurjera Warszawskiego i Kurjera Codziennego z 31 stycznia przelot bolidu trwał przeszło 4 sekundy (4-5 sekund), a po 3½ minuty dało się słyszeć w Warszawie huk i grzmoty trwające około trzech minut (wg Gazety Warszawskiej z 4 lutego). Odległość wybuchającego aerolitu od Warszawy oszacowano na 10 mil.
Tor bolidu
Dla obserwatora z Warszawy bolid przemieszczał się z południowego-zachodu na północny-wschód. Bolid zgasł na wysokości blisko 20 stopni nad horyzontem. W Kurjerze Codziennym nr 24 opisano trasę bolidu na tle gwiazdozbiorów. Za meteorem w postaci kuli, mającej pozornie wielkość dużej kuli armatniej ciągnął się ostro określony szeroki ogon światła białego (Kurjer Codzienny z 3 lutego).
Bolid miał kolor biały, a w końcowej fazie rozpierzchł się w prześliczne czerwone światło, które w następnym mgnieniu oka, zmieniając kolor swój czerwony na zielonawy, zgasło (Kurjer Codzienny z 3 lutego). W końcowej fazie bolid eksplodował na "tysiące iskier".
Pogoda
W Warszawie temperatura wynosiła minus 6 stopni Réaumura[4] (czyli około -7,5 stopnia Celsjusza). Ciśnienie wskazywane przez barometr wynosiło około 28 cali. W dniu spadku meteorytu Księżyc był 2 dni przed pierwszą kwadrą (nów Księżyca wypadał 24 stycznia, pełnia 8 lutego).
Gazeta Warszawska z 16 marca donosi, że w nocy po bolidzie zaczął padać śnieg. W Kurjerze Codziennym z 3 lutego donoszono z Lipna: Nazajutrz po najpiękniejszej pogodzie, mieliśmy wiatr, śnieg i deszcz. (tak jak i w Warszawie).
Czy były dwa bolidy?
W wielu ówczesnych doniesieniach prasowych w opisach pojawia się informacja o obserwacji dwóch bolidów (kul ognistych). Relacjonują to świadkowie m.in. w Kurjerze Warszawskim z 31 stycznia, Gazecie Polskiej z 10 lutego i Dzienniku Warszawskim z 22 lutego.
Znaleziska
Wybrane doniesienia o liczbie i wielkości znalezisk.
- We wsi Sielcu o 2 mile od Pułtuska, w majętności p. Gąsowskiego - część ogrodu pokrytą została drobnemi odłamkami kamieni. - Oprócz tego, ze wsi Czerwonki przysłano do Pułtuska kilka znaczniejszych odłamów, które złożono w biurze miejscowego Naczelnika powiatu. - Kurjer Codzienny z 3 lutego.
- Dowiadujemy się, że wydelegowany został ze Szkoły Głównej Prof. Babczyński, na grunt do wsi Gostkowa w Powiecie Pułtuskim, dla zebrania szczątków bolidu, który tam spadł w ogromnej ilości, tak, że szczątki mają zawierać kilka fur. - Kurjer Warszawski z 6 lutego.
Ofiary wśród ludzi?
Nie zanotowano przypadków ofiar wśród ludzi spowodowanych spadkiem meteorytów, ale w Kurjerze Warszawskim z 17 lutego znajduje się opis ofiar pośrednich:
- (…) Schody wązkie, spadziste, wcale nie oświecone, nic zatem dziwnego, że kilka osób spadło. Jedna staruszka złamała sobie prawą nogę, troje dzieci powywijało sobie nogi, kilka osób, niewidząc słupa na zakręcie, porozraniali sobie głowy, - dosyć, że pięć osób jest mocno, a sześć mniej uszkodzonych. (…)
Więcej szczegółów → patrz Kurjer Warszawski, 38 (17 lutego 1868).
Więcej o tym jak ówczesne gazety relacjonowały całe to wydarzenie i późniejsze relacje → patrz Pułtusk/Czasopisma.
... ile spadło okazów?, gdzie trafiły?, handlowanie meteorytem...
Ocenia się, że spadło ok. 70000 meteorytów, o łącznej wadze ponad 2 tony. Większość, to kilkugramowe okazy zwane grochem pułtuskim. Największy znaleziony okaz waży 9095 g. Był to największy deszcz meteorytów kamiennych pod względem liczby meteorytów. Największe zachowane okazy z deszczu meteorytu Pułtusk znajdują się w następujących kolekcjach[5]:
Kolekcja waga (w gramach) Muzeum Historii Naturalnej w Londynie 9095, 3545 Muzeum Ziemi PAN w Warszawie 8100 (zakup w 1956 r.), 3130 (ze wsi Rzewnie), 2343 (ze wsi Dąbrówka)[6]; Pokrzywnicki (1964) wymienia jeszcze w zbiorach okaz 2435 Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie 8070 Field Museum w Chicago 7897 Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu 7150 Muzea w Moskwie 4238, 4105 Muzeum Geologiczne ING PAN w Krakowie 2970, 1800, 1210, 1000; Pokrzywnicki (1964) wymienia jeszcze w zbiorach okaz 3035 Muzeum Geologiczne ING UJ w Krakowie 2860, 1360 Obserwatorium Astronomiczne UW w Warszawie 1235 (u Pokrzywnickiego (1964) 1305)
W zaginionych w czasie wojny zbiorach Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie znajdował się zbiór meteorytów Pułtusk o nieustalonej wielkości.[7]
Okazy meteorytu Pułtusk, z racji swej liczności i łatwości dostępu, trafiły do wszystkich liczących się kolekcji instytucjonalnych na świecie. Wiele muzeów do dziś posiada na swoim stanie setki okazów.
Handlarz Krantz
Przedsiębiorczy handlarz minerałami, niejaki Krantz, przez wiele lat skupował i sprzedawał okazy meteorytu. Szacuje się, że przez jego ręce przeszło ponad 7000 okazów o łącznej wadze kilkudziesięciu kilogramów. Nie wiadomo co stało się później z kolekcją Krantza.
Kolekcja Ignacego Wawrzeckiego
Również wiele okazów meteorytu zaraz po spadku trafiło w prywatne ręce. Ciekawą wzmiankę znajdujemy w czasopiśmie Kłosy nr 253 z 1870 roku:
- (…) Oprócz tych zjawisk, nastręczających meteorologom przedmiot spostrzeżeń, mamy tu jeszcze otwartą od kilku dni wystawę aerolitów, spadłych pod Pułtuskiem, które przywiózł p. Wawrzecki i wystawił na widok publiczny w muzeum przyrodniczém hr. Włodzimierza Dzieduszyckiego[8]. Zbiór ten zawiera 1700 sztuk aerolitów. (…)
Wymieniony w artykule posiadacz olbrzymiego (!) zbioru meteorytów Pułtusk p. Wawrzecki wystawiał swoje zbiory w wielu miastach Polski. W ówczesnej prasie znajdują się informacje o wystawach we Lwowie[9], Wrocławiu[10] i Krakowie[11]. Poszukiwaniem dodatkowych informacji o "Ignacym Wawrzeckim z Pułtuska" (takie imię i lokalizacja pojawia się w Gazecie Warszawskiej z 26 marca 1870) i jego zbiorze meteorytów od długiego czasu zajmują się Jadwiga Biała i Janusz W. Kosiński. Przy wydatnej pomocy dyrektor Muzeum Regionalnego w Pułtusku Anny Henrykowskiej, sprawdzono księgi parafialne i cmentarze w Pułtusku. Jak na razie nie udało się natrafić na jakikolwiek ślad o właścicielu kolekcji i jej dalszych losach.[12][13]
Obecnie w zbiorach prywatnych w Polsce znajdują się okazy o wadze nawet powyżej 1 kg, ale pochodzą one ze znalezisk współczesnych.
Inne źródła
- Jest obszerna wzmianka u Kleina 1904.
- W katalogu Berwerth'a (1903) jest wzmianka o spadku
Pultusk [Cg (7 p. 30. Jänner 1868) 52°42’N, 21°23’O], Psary, Obryte, Zambski (Zamski), Sokolowo, Gostkowo, Sielc nowy, Sielc stary, Rožan, Obrytte, Ciolkowo, Rowy Zastruzny, Rozdzialy, Fluß Narew (Sielec), Rzewnie, Mrozy, Dabrowka, Chrzconny, zwischen Pultusk und Ostrolenka, Polen, Rußland. Dr. Brezina fand in einer italienischen Sammlung einen 15 gr schweren Stein, gefallen 30. Jänner bei Lerizi nächst Spezia, den er zu Pultusk stellt. |
Lokalizacja
Elipsa spadku
* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki
Największe znalezione okazy: 9095 g (MHN w Londynie), 8100 g (Muzeum Ziemi PAN w Warszawie), 8070 g (MHN w Berlinie), 7850 g (Chicago), 7150 g (MHN w Wiedniu), 4105 g (Moskwa).
Więcej o elipsach spadku w artykule - Elipsa rozrzutu (strewn field, strewnfield, distribution ellipse)
Współczesne znaleziska
Lokalizacja części współczesnych znalezisk
* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki
W latach 2005-08 znaleziono jeszcze około 40 okazów, o łącznej wadze około 6,5 kg, największy miał 1,51 kg (Kosiński et al. (2011); informacja ustna od poszukiwaczy, część znalezisk niepotwierdzona).
Na mapie obok lokalizacja części znalezisk Łukasza Smuły.
Janusz W. Kosiński, który bada historię meteorytu Pułtusk i śledzi współczesne poszukiwania, sporządził zestawienie liczby znalezisk w ostatnich latach[14]:
rok 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 liczba okazów 1 1 1 6 2 14 5 3 4 6 7
W sumie 50 potwierdzonych znalezisk.
Mapy
Pułtusk/Galeria
Okazy meteorytu Pułtusk ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie (fot. Wadi & Woreczko)
- Meteoryt Pułtusk
Okazy tzw. groch pułtuskiego ze zbiorów Muzeum Wydziału Geologii UW. Więcej na stronie muzeum (fot. Jan Woreczko) |
Największy w polskich zbiorach okaz meteorytu Pułtusk o wadze 8,1 kg znajduje się w Muzeum Ziemi PAN (fot. Jan Woreczko) |
- Wygląd współcześnie znajdowanych okazów meteorytu Pułtusk
Więcej przykładów w Pułtusk/In situ
- Obrazy chondr w meteorycie Pułtusk
Bibliografia
- Aleksandrowicz J., (1868), Aerolit dnia 30-go stycznia 1868. Tygodnik Ilustrowany, Warszawa, nr 5, 1 lutego s. 50–51; nr 7, 15 lutego s. 89. Abs.: Biblioteka Warszawska, 1, 482.
- +AnP, (1868), Der Aërolithenfall vom 30. Januar d. J. Annalen der Physik, 133, Bd. 209, 1868, s. 351-352. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Biała Jadwiga (red.), (2008), Meteoryt Pułtusk. Największy deszcz meteorytów kamiennych. Warszawa 2008.
- von Boguslawski Georg, (1868), Grosse Feuerkugel und Meteorsteiregen bei Pultusk in Polen am 30. Januar 1868. Wochschr. Astron. Meteor. Geogr. Halle, n.s. 1, 1868, s. 93-96, s. 113-118.
- +Brachaniec Tomasz, Kosiński Janusz W., Karwowski Łukasz, Lach Rafał, (2012), Mineralogia i procesy wietrzenia meteorytu Pułtusk. Przegląd Geol. (praca w trakcie przygotowania)
- +Breslauer Zeitung patrz → Pułtusk/Czasopisma
- +Dziennik Warszawski patrz → Pułtusk/Czasopisma
- Galle Johann Gottfried, (1868), Bahn des am 30 Januar 1868 beobachteten und bei Pultusk in Königreiche Polen als Steinregen niedergefallenen Meteore durch die Atmosphäre. Abtheilung fur Naturwissenschaften und Medicin, Jahres-Bericht der Schlesischen Gesellschaft für Vaterländische Cultur, Breslau 1868, s. 79-121.
- Galle Johann Gottfried, (1868), tłum. Haas Walter H., Concerning the Meteor Observed on January 30, 1868, which Fell through the Atmosphere as a Shower of Stones at Pultusk in the Kingdom of Poland. Popular Astronomy, 50, 1942, s. 501-509. Plik adsabs.
- Galle Johann Gottfried, (1868), tłum. Haas Walter H., Concerning the Meteor Observed on January 30, 1868, which Fell through the Atmosphere as a Shower of Stones at Pultusk in the Kingdom of Poland. Popular Astronomy, 52, 1944, s. 43-47, s. 94-98. Plik adsabs i dalsze.
- +Gazeta Lekarska patrz → Pułtusk/Czasopisma
- +Gazeta Polska patrz → Pułtusk/Czasopisma
- +Gazeta Warszawska patrz → Pułtusk/Czasopisma
- +Gładyszewski Longin, (1975), Skład izotopowy potasu i litu w meteorycie Pułtusk. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio AA Physica et Chemia, 29/30, 1975, s. 257-264.
- Grady Monica M., (2000), Catalogue of Meteorites. 5th Ed., Natural History Museum, Cambridge University Press, London, UK, 2000. ISBN 978-0521663038. Plik NHM Data Portal; plik PDF.
- Gurdziel Agnieszka, Karwowski Łukasz, (2008), Porównanie wietrzenia meteorytów Pułtusk i Morasko. V Konferencja Meteorytowa, Wrocław 2008, s. 36-37.
- Gurdziel Agnieszka, Karwowski Łukasz, (2008), Procesy wietrzenia w meteorycie Pułtusk (wstępne wyniki badań). IV Konferencja Meteorytowa, Warszawa-Wyszków 2006, s. 26-30.
- Gurdziel Agnieszka, Karwowski Łukasz, (2008), Wietrzenie meteorytu Pułtusk. W: Meteoryt Pułtusk. Największy deszcz meteorytów kamiennych. Warszawa 2008, s. 36-40.
- Gurdziel Agnieszka, Karwowski Łukasz, (2009), Procesy wietrzenia w meteorycie Pułtusk (wstępne wyniki badań). Acta Soc. Metheor. Polon., 1, 2009, s. 23-27. Plik PDF.
- Gurdziel Agnieszka, Karwowski Łukasz, (2009), Wietrzenie meteorytów na przykładzie Moraska i Pułtuska. Acta Soc. Metheor. Polon., 1, 2009, s. 28-34.
- +von Haidinger W.K., (1868), Der Meteorsteinfall vom 30. Januar 1868, unweit Warschau. Sitzber. Akad. Wiss. Math.- naturw. Kl., 57, Abt. 2, Wien 1868, s. 405-412.
- Karwowski Łukasz, (2008), Czym jest meteoryt Pułtusk. W: Meteoryt Pułtusk. Największy deszcz meteorytów kamiennych, Warszawa 2008, s. 18-33.
- Karwowski Łukasz, Gurdziel Agnieszka, (2009), Secondary minerals in Morasko and Pułtusk meteorites. Vestnik Lviv. Univ. Ser. Physics., 43, 2009, s. 243-248.
- +KŁOSY, nr 253, 1870, s. 275. Plik DjVu.
- Kosiński Janusz W., (2007-2008), Biblioteczka meteorytu Pułtusk – zeszyty, Wyszków 2007–2008.
- zeszyt 1: Doniesienia prasowe o bolidzie z 30 stycznia 1868;
- zeszyt 2: Doniesienia prasowe o meteorycie Pułtusk w roku 1868;
- zeszyt 3: "Notice sur la météorite tombée le 30 Janvier 1868...".
- Kosiński Janusz W., (2007), Czy można jeszcze znaleźć meteoryt Pułtusk? Streszczenia, III Seminarium Meteorytowe, Olsztyn 2005, 2007, s. 49-54.
- Kosiński Janusz W., Kamińska Ewelina, (2011), Upadek i rozmieszczenie fragmentów meteorytu Pułtusk. Acta Soc. Metheor. Polon., vol. 2, 2011. Plik PDF.
- Kowalczyk K., (1868), O aerolitach, z powodu bolidu spadłego w Sielcu dnia 30 stycznia 1868. Biblioteka Warszawska, 1, 1868, s. 481-488. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl, plik PDF.
- Kramsztyk Stanisław, (1868), O Aerolitach. KŁOSY, nr 137, 1868, s. 83–85. Patrz → Pułtusk/Czasopisma. Plik PDF; plik DjVu.
- +Kramsztyk Stanisław, (1868), O aerolitach. Część II. KŁOSY, nr 138, 1868. Przedruk artykułu ukazał się w kwartalniku Meteoryt, 1, 2007, s. 3-6.
- +Kramsztyk Stanisław, (1899), Komety i gwiazdy spadające. Warszawa, nakł. Gebethnera i Wolffa; Kraków, G. Gebethner i Spółka, 1899.
- Krzesińska Agata, (2010), Wielofazowa deformacja meteorytu Pułtusk. Meteoryt, 3, 2010, s. 3-6. Plik PDF.
- +Krzesińska Agata, Żelaźniewicz A., Orłowski R., (2011), Pseudotachylitic melting and unmixing of silicate, carbonate and sulfide melts in the Pultusk H-chondrite. abstract #5143, 74th Annual Meeting of the Meteoritical Society, Greenwich, London, 2011. Plik PDF.
- +Krzesińska Agata, Fritz Jörg, Gattacceca Jérôme, Rochette Pierre, Cournéde Cécile, (2012), Brecciation of the Pułtusk meteorite and its deformational history. Mineralogia Special Papers, vol. 40, s. 36-38, 2012. Plik PDF. Materiały 19th Meeting of the Petrology Group of the Mineralogical Society of Poland, Obrzycko, 19-21th October 2012.
- +Kurjer Codzienny patrz → Pułtusk/Czasopisma
- +Kurjer Warszawski, nr 36, 14 lutego 1868. Pierwsza mapa okolic spadku. Patrz → Pułtusk/Czasopisma
- Lang Bruno, Kowalski Maciej, (1971), On possible number and mass of fragments from Pułtusk meteorite shower. Meteoritics, vol. 6, nr 3, 1971, s. 149-158. Plik adsabs.
- Lang Bruno, (1972), Pultusk Meteorite: a century-old problem viewed a new [Meteoryt Pułtuski: Nowe spojrzenie na zagadnienie o wiekowej tradycji]. Acta Geophys. Polon., vol. XX, nr 3-4, 1972, s. 281-290. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- +LaPaz Lincoln, (1941), A Mathematical Formula for Meteoritic Age-Determination and its Applicztion to the Pultusk, Poland, Meteorites. Popular Astronomy, 49, 1941, s. 261-265. Plik adsabs.
- +LaPaz Lincoln, (1942), J.G. Galle on the Pułtusk, Poland, Meteoritic Shower. Popular Astronomy, 50, 1942, s. 436-437. Plik adsabs.
- Manecki Andrzej, (1972), Chondry i chondryty: studium mineralogiczno-petrograficzne meteorytu Pułtusk. Prace Mineralogiczne, 27, 1972, s. 53–69.
- +Paneth F.A., (1937), Meteorites: the Number of Pultusk Stones, and the Spelling of "Widmanstätten Figures". Nature, 140, 1937, s. 504-505, 809.
- Pilipiuk A., (2001), Poszukiwania meteorytu pułtuskiego – uwagi archeologa. Meteoryt, 3, 2001, s. 20-21. Plik PDF.
- Pilski Andrzej S., (1991), The Pultusk meteorite shower. Impact, vol. 2, 1991, s. 16-19.
- Pilski Andrzej S., (1994), Pułtuski deszcz meteorytów. Urania, 65, 1994, s. 241-245.
- Pilski Andrzej S., (1997), 130 lat temu. Meteoryt, 4, 1997, s. 3-4. Plik PDF.
- Pilski Andrzej S., (2004), Pułtusk i inne kawałki gruzu z planetoidy 6 Hebe. Meteoryt, 2, 2004, s. 3-4.
- Pilski Andrzej S., Karwowski Łukasz, Siemiątkowski Jacek, (2009), Reklasyfikacja meteorytu Pułtusk. V Konferencja Meteorytowa, Wrocław 2008, streszczenia referatów, s. 30.
- Pilski Andrzej S., Karwowski Łukasz, Siemiątkowski Jacek, (2011), Reklasyfikacja meteorytu Pułtusk. Acta Soc. Metheor. Polon., vol. 2, 2011, s. 194 (streszczenie referatu, Wrocław 2008). Plik PDF.
- Pokrzywnicki Jerzy, (1964), I. Meteoryty Polski. II. Katalog meteorytów w zbiorach polskich, Studia Geologica Polonica, vol. XV, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1964, (s. 77-105).[15][16] Plik PDF. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl).
- Pokrzywnicki Jerzy, (1971), Meteoryty pułtuskie w zbiorach lwowskich. Acta Geophys. Polon., vol. XIX, nr 2, 1971, s. 238-239. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- +vom Rath Gerhard, (1868), Über die Meteoriten von Pultusk im Königreich Polen, gefallen am 30. Januar 1868. Bonn 1868. Plik PDF.
- Samsonowicz Jan, (1952), La météorite de Pułtusk. Wiadomości Muzeum Ziemi, vol. 6(1), 1952, s. 57-68.
- Samsonowicz Jan, (1952), O wieku, pochodzeniu i przypuszczalnej ilości oraz masie meteorytu pułtuskiego (z mapką). Wiadomości Muzeum Ziemi, tom VI(1), Warszawa 1952, s. 56-68.
- Siemiątkowski Jacek, (2004), Chondryt Pułtusk: przykład meteorytowej brekcji wieloskładnikowej (H4+H5). Meteoryt, 2, 2004, s. 26-28.
- +Smuła Łukasz, (2007), Kto szuka ten znajdzie. Meteoryt, 1, 2007, s. 27–28.
- +Spencer L.J., (1937), Meteorites: the Number of Pultusk Stones and the Spelling of "Widmanstätten Figures". Nature, 140, 1937, s. 589. Plik PDF.
- +Stenz Edward, (1937), O meteorycie pułtuskim. Urania, 2, 1937, s. 29.
- +Stenz Edward, (1937), Number of Fragments of the Pultusk Meteorite. Nature, 140, 1937, s. 113. Plik PDF.
- +Tygodnik Ilustrowany patrz → Pułtusk/Czasopisma
- Wawnikiewicz R., (1868), Notice sur la météorite tombée le 30 Janvier 1868 aux environs de la ville Pultusk. Publ. par la Houte École de Varsovie. Impr. de Jean Jaworski. Varsovie 1868. 16 stronicowa broszura wydrukowana przez Szkołę Główną z mapką terenu.
- +Wylie C.C., (1940), The orbit of the Pultusk meteor. Popular Astronomy, 48, 1940, s. 306-311. Plik adsabs.
- Żbik Marek, Self P., (2004), Structure comparison of two stony meteorites (Pultusk and Baszkówka) using high resolution x-ray microtomography and image analysis. National Space Society Conference. Adelaide May 2004.
- Żbik Marek, Self P., (2005), High resolution X-ray microtomography analysis in non-destructive investigation of internal structure in two chondrites (Pultusk, Baszkówka). Mineralogia Polonica, 36(1), 2005, s. 5-19.
O meteorycie Pułtusk w ówczesnej prasie → Pułtusk/Czasopisma
Przypisy
Zobacz również
- o meteorycie Pułtusk w ówczesnej prasie → Pułtusk/Czasopisma
- współcześnie znajdowane okazy meteorytu → Pułtusk/In situ
- Pułtusk/Galeria
- spadek meteorytu w miejscowości Gaj pod Wyszkowem
- doniesienie Płońsk
Linki zewnętrzne
- Meteoritical Bulletin Database (MBD) - meteoryt Pultusk
- Encyclopedia of Meteorites (EoM) - meteoryt Pultusk
- Kolekcja okazów meteorytu Pułtusk w zbiorach Muzeum Wydziału Geologii UW
- Meteoryt Pułtusk w kolekcjach polskich - katalog PTMet • Wadi & Jan Woreczko Collection
- Polski Serwis Meteorytów - meteoryt Pułtusk
- Wikipedia - meteoryt Pułtusk
- O elipsach spadku - Elipsa rozrzutu (strewn field, strewnfield, distribution ellipse)
Co jeszcze na stronę? (What else to supplement?) (poszukać, uzupełnić …) |
- sprawdzić pozycję Samsonowicza z 1952 r. - Wiki woreczko