(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Morasko/Galerie
Z Wiki.Meteoritica.pl
(→Największe i najciekawsze okazy) |
m (→Największe i najciekawsze okazy) |
||
Linia 133: | Linia 133: | ||
Okaz '''orientowany''' znaleziony jesienią 2012 roku na terenie [[Kratery Morasko|rezerwatu]] przez tandem Magda Skirzewska i Łukasz Smuła, nieoczyszczony ważył ok. 300 kg, po oczyszczeniu – 261,2 kg. Okaz znaleziono na głębokości 218 cm w materiale piaszczystym. Okaz jest świeży z regmagliptami i fragmentami skorupy obtopieniowej oraz cechami okazu orientowanego. | Okaz '''orientowany''' znaleziony jesienią 2012 roku na terenie [[Kratery Morasko|rezerwatu]] przez tandem Magda Skirzewska i Łukasz Smuła, nieoczyszczony ważył ok. 300 kg, po oczyszczeniu – 261,2 kg. Okaz znaleziono na głębokości 218 cm w materiale piaszczystym. Okaz jest świeży z regmagliptami i fragmentami skorupy obtopieniowej oraz cechami okazu orientowanego. | ||
- | Obecnie kompletny, nienaruszony okaz znajduje się w zbiorach [[Muzeum Ziemi w Poznaniu|Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu]] (wykonano również kilka [[Meteoryty (kopie)|kopii]] tego okazu). Muzeum odkupiło od znalazców okaz w 2013 roku wg przelicznika 2 zł/g! | + | Obecnie kompletny, nienaruszony okaz znajduje się w zbiorach [[Muzeum Ziemi w Poznaniu|Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu]] (wykonano również kilka [[Meteoryty (kopie)|kopii]] tego okazu). Muzeum odkupiło od znalazców okaz w 2013 roku, został on zainwentaryzowany wg przelicznika 2 zł/g! |
<gallery caption="" widths="200px" heights="140px" perrow="2"> | <gallery caption="" widths="200px" heights="140px" perrow="2"> | ||
Linia 195: | Linia 195: | ||
Okaz został znaleziony 11 września 2006 na terenie rezerwatu przez Krzysztofa Sochę. Otrzymał nazwę '''„Rudy”'''<ref name="Rudy"></ref>. Nieoczyszczony ważył ok. 178 kg po oczyszczeniu 164 kg. Został znaleziony na głębokości 80 cm. | Okaz został znaleziony 11 września 2006 na terenie rezerwatu przez Krzysztofa Sochę. Otrzymał nazwę '''„Rudy”'''<ref name="Rudy"></ref>. Nieoczyszczony ważył ok. 178 kg po oczyszczeniu 164 kg. Został znaleziony na głębokości 80 cm. | ||
- | Okaz został przecięty, lecz wcześniej wykonano jego [[Meteoryty (kopie)|kopię]]. Obecnie fragmenty okazu „Rudy” znajdują się w [[Muzeum Ziemi w Poznaniu|Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu]]. | + | Okaz został przecięty, lecz wcześniej wykonano jego [[Meteoryty (kopie)|kopię]]. Obecnie fragmenty okazu „Rudy” znajdują się w [[Muzeum Ziemi w Poznaniu|Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu]]. W księgach inwentarzowych uniwersytetu okaz (w maju 2010 r.) wyceniono wg przelicznika 0,5 zł/g. |
<gallery caption="" widths="200px" heights="150px" perrow="3"> | <gallery caption="" widths="200px" heights="150px" perrow="3"> | ||
Linia 223: | Linia 223: | ||
=== 141,9 kg === | === 141,9 kg === | ||
- | Tej wielkości okaz figuruje w spisie inwentarzowym [[Muzeum Ziemi w Poznaniu|Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu]]. Okaz został | + | Tej wielkości okaz figuruje w spisie inwentarzowym [[Muzeum Ziemi w Poznaniu|Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu]]. Okaz został zinwentaryzowany w kolekcji w maju 2009 roku wraz z innymi okazami meteorytu [[Morasko]] o wagach: 19, 30, 36,1 kg, według przelicznika 1 zł/g! |
<br clear="all"/> | <br clear="all"/> |
Wersja z 01:19, 30 wrz 2019
Parada „gigantów”
Znajdowanie są coraz większe okazy meteorytu Morasko! Prawdopodobnie jednak światowe rekordy wagi pojedynczych okazów meteorytów żelaznych nie zostaną pobite, w najbliższym czasie, na polach pod Moraskiem?! Gdyż trudno będzie przebić namibijską Hobę[1] (60 ton), grenlandzkie kolosy Cape York[2] (Ahnighito 30,9 tony, Agpalilik 20 ton), argentyńskie Campo del Cielo[3] (el Gancedo 30,8 tony, el Chaco 28,8 tony) oraz inne wielotonowe znaleziska z Australii, Meksyku, USA i Chin oraz Marsa[4]. Ale ograniczając się do naszego europejskiego podwórka, meteoryt Morasko znajduję się już blisko podium.
Europejskie „giganty” (Buchwald 1975; Koblitz MetBase; Wikipedia) (lista prowizoryczna[5]):
# Meteoryt waga największego okazu kraj 1 Muonionalusta[6] ~1,2 tony Szwecja (największy okaz został znaleziony przez rodzinę Thomasa Österberg w 2008 roku)[7] 2 Bitburg[8] ~1,2 tony Niemcy (znalezisko z 1805 roku; okaz zaginął!) 3 Bilibino[9] ~1 tona Rosja (znalezisko z 1981 roku) 4 La Caille[10] 626 kg Francja (znalezisko z 1828 roku)[11] 5 Mont Dieu[12] 435 kg Francja (znalezisko z 2004 roku)[13] 6 Augustinovka[14] ~400 kg Ukraina (znalezisko z 1890 roku) 7 Gressk [15] 303 kg Białoruś (znalezisko z 1955 roku) 8 Morasko 271 kg Polska (znalezisko z 2017 roku) 9 Boguslavka[16] 256 kg Rosja (spadek z 1916 roku) (…)
Już >400 kg okaz meteorytu Morasko przesunął by go w rankingu o dwa miejsca w górę. Ale potrzeba aż jednej tony by znaleźć się na podium.
Jednak znaleziska z ostatnich lat napawają optymizmem!
Największe i najciekawsze okazy
Największe okazy meteorytu Morasko (Muszyński et al. 2012; wg zamieszczonej tam mapy znalezisk znaleziono „tylko” 8 okazów o wadze powyżej 50 kg; w tabeli poniżej jest ich więcej!):
Waga [kg][17] data znalezienia
(miejsce znalezienia)znalazca opis; miejsce przechowywania 271,8 2017
(?)Andrzej Owczarzak i Michał Nebelski okaz z pięknymi regmagliptami i zachowanymi fragmentami skorupy obtopieniowej; otrzymał nazwę „Kruszynka”[18]; okaz jest w posiadaniu znalazców; okaz nabył kolekcjoner z USA Michael Farmer261,2 8 października 2012
(teren rezerwatu)Łukasz Smuła i Magda Skirzewska okaz orientowany; otrzymał nazwę „MeMorSS”[19]; nieoczyszczony ważył ok. 300 kg; Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu 204 ? ? podobno kilka lat temu niemiecka ekipa poszukiwaczy znalazła okaz 204 kg, który obecnie znajduje się w jednej z prywatnych kolekcji w Niemczech (niepotwierdzone, brak źródła informacji) 174 4 kwietnia 2015 Andrzej Owczarzak i Michał Nebelski okaz nieoczyszczony ważył ok. 210 kg; okaz jest w posiadaniu znalazców; wstępnie znalazcy ochrzcili go imieniem „Bobola”[20] 164 11 września 2006
(teren rezerwatu)Krzysztof Socha otrzymał nazwę „Rudy”[21]; okaz nieoczyszczony ważył ok. 178 kg; okaz został przecięty; Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu ~160 grudzień 2017 Łukasz Smuła i Magda Skirzewska okaz przed oczyszczeniem ważył ~180 kg 141,9 przed 2009 ? tej wielkości okaz figuruje w spisie inwentarzowym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu ~80 przed II wojną światową Jan Kunecki(?) wg Pokrzywnickiego (1964) przed II wojną światową wyorano okaz ~80 kg, który później zaginął 78 1956 Józef Oleksy znaleziony przez Jerzego Pokrzywnickiego w obejściu gospodarstwa rolnego (wyorany w 1947 roku); Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego 77,5[22] 12 listopada 1914
(nieznane)dr Franz Cobliner pierwszy znaleziony okaz meteorytu Morasko, obecnie okaz waży 71,8 kg; Muzeum Geologiczne PAN w Krakowie 75 ? Krzysztof Socha w zbiorach Wydziału Fizyki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach 73 ~2014 Łukasz Smuła i Magda Skirzewska znaleziony na głębokości 160 cm; okaz jest w posiadaniu znalazców 71,1 1995 lub 1997 Henryk Nowacki[23] okaz został wywieziony z Polski 59,3 ? Łukasz Smuła i Magda Skirzewska okaz jest w posiadaniu znalazców 56 1992 nieznany okaz został przecięty; obecnie znajduje się w Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu 54 2003 Waldemar Ruliński okaz został pocięty 51 początek 2000 Alexander Gehler, Thomas Kurtz, Matthias Kurtz wywieziony z Polski i pocięty na fragmenty 37 2001 Krzysztof Socha 34 lipiec 2011
(teren rezerwatu)Steve Arnold, Geoffrey Notkin znaleziony w trakcie nagrywania programu popularnonaukowego Meteorite Men dla kanału Science Channel; Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu 28,1 maj 2008 Łukasz Smuła i Magda Skirzewska przed oczyszczeniem ważył ok. 40 kg, po oczyszczeniu 28,1 kg; w kolekcji Tomasza Jakubowskiego
Fotografie części okazów dzięki uprzejmości Jadwigi i Andrzeja Muszyńskich.
Okaz Coblinera
Znaleziony przez niemieckiego oficera Franza Coblinera 12 listopada 1914 roku pierwszy okaz meteorytu Morasko, początkowo ważył 77,5 kg[22], obecna waga okazu – 71,8 kg (jeszcze w Berlinie odcięto małą piętkę u dołu bryły). Więcej o okolicznościach znalezienia i jego losach, patrz → meteoryt Morasko.
Okaz znaleziono na głębokości około pół metra. Okaz jest świeży, ma zachowane na powierzchni regmaglipty i fragmenty skorupy obtopieniowej. Według Pokrzywnickiego (1957, Urania; 1964) okaz znaleziono:
(…) w lesie na samej granicy pól ornych, gdzie dotychczas widnieją ślady niemieckich okopów z pierwszej wojny światowej.
(…) Na moją prośbę udał się w r. 1955 do Moraska pracownik Instytutu Zoologicznego PAN, oddział w Poznaniu, Zygmunt Pniewski, jednak nowych okazów nie odnalazł. Ustalił on jedynie w przybliżeniu, na podstawie opowiadania jednej z mieszkanek Moraska, miejsce gdzie w r. 1914 został wydobyty przez Niemców pierwszy okaz tego meteorytu masy 77.5 kg. Dnia 23 lipca 1956 r. udałem się osobiście do Moraska, gdzie obejrzałem wspomniane miejsce i przeszukałem okolicę, lecz bez wyników. (…)
Obecnie okaz znajduje się w zbiorach Muzeum Geologicznym PAN w Krakowie. Jego fotografie dużej rozdzielczości i interaktywny model 3D znajdują się na portalu Wirtualne Muzea Małopolski – Meteoryt żelazny „Morasko”.
Ernest Jerzy Grzymała Pokrzywnicki (obok 77,5 kg[22] Morasko Coblinera) |
Znaleziony przez dr Coblinera pierwszy okaz meteorytu Morasko (okaz znajduje się w zbiorach Muzeum Geologicznego Instytutu Nauk Geologicznych PAN w Krakowie) |
271 kg – „Kruszynka”
Znaleziony w 2017 roku przez duet Andrzej Owczarzak i Michał Nebelski okaz z pięknymi regmagliptami i zachowanymi fragmentami skorupy obtopieniowej. Znaleziony na głębokości mniejszej niż 2 metry w miejscu o współrzędnych 52°■ ■'■ ■"N, 16°■ ■'■ ■"E. Okaz przed oczyszczeniem ważył 315 kg, obecnie 271,8 kg!
Jest to w tej chwili największy polski meteoryt! Okaz został przez znalazców nazwany „Kruszynka”[18] (fot. Andrzej Owczarzak i Michał Nebelski). Okaz kupił kolekcjoner z USA Michael Farmer.
Interesujący wywiad z Andrzejem Owczarzakiem na portalu SkarbyKosmosu.pl – Andrzej Owczarzak, znalazca „Kruszynki”: Każdy okaz daje nam wiele radości.
261,2 kg – MeMorSS
Okaz orientowany znaleziony jesienią 2012 roku na terenie rezerwatu przez tandem Magda Skirzewska i Łukasz Smuła, nieoczyszczony ważył ok. 300 kg, po oczyszczeniu – 261,2 kg. Okaz znaleziono na głębokości 218 cm w materiale piaszczystym. Okaz jest świeży z regmagliptami i fragmentami skorupy obtopieniowej oraz cechami okazu orientowanego.
Obecnie kompletny, nienaruszony okaz znajduje się w zbiorach Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu (wykonano również kilka kopii tego okazu). Muzeum odkupiło od znalazców okaz w 2013 roku, został on zainwentaryzowany wg przelicznika 2 zł/g!
Największy okaz meteorytu Morasko i jego szczęśliwi znalazcy Magda Skirzewska i Łukasz Smuła (fot. Andrzej Muszyński) |
Wygląd 262 kg okazu po konserwacji (fot. dla Wiki.Meteoritica.pl Andrzej Muszyński, Muzeum Ziemi w Poznaniu; stan styczeń 2013 r.) |
Konferencja Jubileuszowa – 100-lecia odnalezienia pierwszego fragmentu Meteorytu Morasko, Poznań, 12 listopada 2014 r. Na fotografii od lewej: Magda Skirzewska, Jan Woreczko, Łukasz Smuła, prof. Łukasz Karwowski, prof. Andrzej Muszyński, prof. Agnieszka Kryszczyńska[24] i Mateusz Szyszka[25]. W prawym rogu okazy „Rudy” i „Meteorite Men” (fot. Jadwiga Muszyńska) |
Zaproponowano nazwać okaz akronimem MeMorSS – Meteoryt Morasko Skirzewska Smuła.
YouTube – MEMORSS - meteoryt Morasko |
Więcej informacji o znalezisku na stronach Magdy Skirzewskiej i Łukasza Smuły (Art&Met):
- fotograficzna relacja z poszukiwań i wydobycia okazu – Odkryliśmy największy polski meteoryt!,
- fotograficzna relacja z procesu czyszczenia okazu –
Największy meteoryt Morasko podczas czyszczenia, - Kopia największego polskiego meteorytu Morasko 261kg
174 kg – „Bobola”
Okaz znaleziony 4 kwietnia 2015 roku przez tandem poszukiwaczy Andrzeja Owczarzaka i Michała Nebelskiego. Przed oczyszczeniem ważył ok. 210 kg, a po oczyszczeniu 174 kg. Znalazcy ochrzcili okaz imieniem „Bobola”[20]. Znaleziony na głębokości ■ ■ cm w miejscu o współrzędnych 52°■ ■'■ ■"N, 16°■ ■'■ ■"E.
Okaz jest w posiadaniu znalazców (fotografie okazu Andrzej Owczarzak)
(fotografie: Jan Woreczko)
164 kg – „Rudy”
Okaz został znaleziony 11 września 2006 na terenie rezerwatu przez Krzysztofa Sochę. Otrzymał nazwę „Rudy”[21]. Nieoczyszczony ważył ok. 178 kg po oczyszczeniu 164 kg. Został znaleziony na głębokości 80 cm.
Okaz został przecięty, lecz wcześniej wykonano jego kopię. Obecnie fragmenty okazu „Rudy” znajdują się w Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu. W księgach inwentarzowych uniwersytetu okaz (w maju 2010 r.) wyceniono wg przelicznika 0,5 zł/g.
Krzysztof Socha przy 178 kg meteorycie „Rudy”[21] |
~160 kg
Duet Magda Skirzewska i Łukasz Smuła nie próżnują! W grudniu 2017 roku na głębokości 2,1 m odnaleźli ~160 kg okaz meteorytu (przed oczyszczeniem miał ~180 kg).
Więcej szczegółów – Art&Met: Jeden z większych meteorytów Morasko.
141,9 kg
Tej wielkości okaz figuruje w spisie inwentarzowym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Okaz został zinwentaryzowany w kolekcji w maju 2009 roku wraz z innymi okazami meteorytu Morasko o wagach: 19, 30, 36,1 kg, według przelicznika 1 zł/g!
~80 kg
Pokrzywnicki (1957, Urania; 1964) piesze, że:
(…) dowiedziałem się od jednego z miejscowych gospodarzy – Ryszarda Nowackiego[26] – (którego pole graniczy z lasem od północy), że w 1936 r. wyorane zostały jeszcze następujące odłamy meteorytów: odłam wagi około 80 kg, który zaginął podczas II wojny światowej, oraz jeszcze do 8 sztuk meteorytów masy od 1½ do 8 kg, (…)
W dalszej części piesze, że Jan Kunecki (dom nr 42) posiadał 2 odłamy:
Na rok lub dwa przed II wojną światową J. Kunecki orząc pod lasem 2,5 ha pole dzierżawione od wojska, zaczepił pługiem na głębokości około 15 cm o bryłę żelazną wagi około 1,5 cetnara (75 kg), o rozmiarach ponad 0,5 m na około 0,25 m. Bryła ta została przez Kuneckiego wykopana i przetransportowana do domu. (…) Jeżeli znajdował się on na swoim miejscu za ogrodem, to albo został wmurowany w fundamenty jego obory, albo też został użyty przy budowie szosy z Moraska do Piątkowa.
Okaz ten wg Pokrzywnickiego to ten sam o którym wspominał Nowacki. W 1963 roku Ryszard Nowicki (Nowacki) znalazł okaz 16,8 kg, który trafił do planetarium w Chorzowie (Pokrzywnicki 1966, Urania) i był prezentowany tam na wystawie w 1965 roku (Marks 1965, Urania).
Okaz ~80 kg zaginął.
78 kg
Według Pokrzywnickiego (1957, Urania; 1964) okaz został wyorany na polu w miejscu o współrzędnych 52°29'N, 16°55,26'E, ok. 300 metrów od krateru nr 8 (Pokrzywnicki 1964, s. 49, 64; na załączonej na s. 56 mapie, jego pozycja została błędnie zaznaczona!):
(…) udało mi się znaleźć na podwórzu kolonii nr 34 Józefa Oleksy duży okaz meteorytu wagi 78 kg (tabl. IV, fig. 1, 4). Okaz ten został znaleziony przez gospodarza w jesieni 1947 r. na sąsiadującym z kolonią polu podczas orki. Meteoryt tkwił w ziemi szpicem w dół na głębokości około pół metra i po wydobyciu z ziemi leżał cały czas na podwórzu gospodarskim.
(…) Dowiedziałem się również, że uczeń Nowicki oddał jeden ze znalezionych okazów do szkoły podstawowej w sąsiedniej wsi Suchlas. Istotnie w jednej z szaf w tej szkole znaleźliśmy okaz meteorytu masy około 6.38 kg, który kierownik miejscowej szkoły, p. Stefan Rewers, ofiarował nam do zbiorów.
(…) Uwzględniając obywatelskie stanowisko p. Oleksego, PAN przyznała mu nagrodę pieniężną w wysokości 1.500 zł, a uczeń Nowicki otrzymał nagrodę książkową.
Jak współcześnie wspominał Zygmunt Pniewski (Domżał 2004), o okazie znajdującym się u gospodarza Józefa Oleksego dowiedzieli się z Pokrzywnickim od miejscowego księdza. Okaz znajdował się pośrodku podwórza zabudowań Oleksego, gdzie „nikomu nie rzucał się w oczy”. W celu pozyskania okazu prowadzono z Oleksym pertraktacje w których uczestniczyła również jego dorosła córka. Po długotrwałych negocjacjach, w trakcie których, według Pniewskiego, Pokrzywnicki wykazał się wielkim darem przekonywania, Oleksy nie tylko zgodził się przekazać okaz do kolekcji w Warszawie, ale nakazał córce zabić kurę i ugotować rosół dla gości. Gospodarz Oleksy otrzymał później nagrodę pieniężną (dostał ją również Zygmunt Pniewski, w wysokości kilkuset złotych – chyba 500 – wspominał Pniewski). Pokrzywnicki nie zapomniał też o córce gospodarza, której podarował pończochy!
Tego samego dnia wytropiono jeszcze 6,38 kg okaz przyniesiony do szkoły w Suchym Lesie przez jednego z uczniów. Okaz ten podobno został wyorany rok wcześniej przez jego dziadka Józefa Nowickiego.
Kompletny okaz znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.
Meteoryt Morasko. Okaz całkowity (nr 6) o wadze ok. 78 kg (fot. J. Pokrzywnicki 1964) |
78 kg okaz meteorytu Morasko znaleziony w 1956 roku (Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego) |
Okaz całkowity o wadze ok. 78 kg (źródło: Urania 1957)[27] |
Dziennik Łódzki, 297, 1956; opis zdjęcia: „Na zdjęciu: przy meteorycie: prof. dr Antoni Polański[28] (od lewej) i mgr Jerzy Pokrzywnicki” |
Patrz również → Morasko/Czasopisma
75 kg
Okaz znaleziony przez Krzysztofa Sochę. Obecnie znajduje się w zbiorach Wydziału Fizyki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
Morasko (75kg Kielce)-1.jpg
Okaz 75 kg (!) na wystawie w Kiecach. To w tym okazie znaleziono nowy minerał czochralskit (ang. czochralskiite)[29] (w lewym dolnym rogu widać uciętą piętkę) (fot. Tomasz Jakubowski) |
73 kg
Okaz znaleziony przez duet Magda Skirzewska i Łukasz Smuła (Art&Met).
Więcej szczegółów – Art&Met: W 100 rocznicę meteorytu Morasko nowe wspaniałe znalezisko! ● MPOD (12-02-2016) ● One hundred years after finding the first Morasko a new extraordinary discovery.
71,1 kg
Okaz znaleziony w 1995 (lub 1997) przez Henryka Nowackiego z Wrocławia[23], był badany przez prof. Andrzeja Muszyńskiego. Okaz został wywieziony z Polski.
Na powierzchni widać było wiele (>15) inkluzji troilitowych[30] (fot. Marcin Cimała) |
59,3 kg
Okaz znaleziony przez duet Magda Skirzewska i Łukasz Smuła (Art&Met).
Więcej szczegółów – Art&Met: Morasko 59,3kg.
56 kg
Okaz znaleziony w 1992 roku; znalazca nieznany. Okaz został przecięty, obecnie znajduje się w Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu.
54 kg
Okaz znaleziony w 2003 roku przez Waldemara Rulińskiego. Okaz został przecięty (większa z piętek – 28 kg – znajduje się w kolekcji Stanisława Jachymka na wystawie meteorytów w Zagrodzie Guciów).
Okaz po przecięciu, widać figury Widmanstättena i nodule troilitowo-grafitowe (kolekcja: Stanisław Jachymek; fot. Jan Woreczko) |
||
51 kg
Okaz znaleziono w 2000 roku na polu, blisko lasu, na wschód od kraterów pod drutami wysokiego napięcia. Dolna cześć leżała na głębokości 1 m, a górna na 75 cm (3 rożne warstwy: ziemia, piasek). Znalazcy: Alexander Gehler, Thomas Kurtz, Matthias Kurtz. Okaz został wywieziony z Polski i pocięty na fragmenty.
Informacje i fotografie: Thomas Kurtz.
Znalazcy meteorytu (fotografie udostępniła za zgodą autorów Dagmara Oszkiewicz[31])
~40 kg
Marcin Cimała, który kupował okazy meteorytu Morasko (i Przełazy) od pana Henryka Nowackiego z Wrocławia, w swej relacji ze spotkania z nim wspomina o piętce 2,791 kg odciętej z 40 kg okazu (?!).
37 kg
Okaz znaleziony w 2001 roku przez Krzysztofa Sochę. W latach 2003-2019 znajdował się w zbiorach Wydziału Fizyki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, obecnie w kolekcji Tomasza Jakubowskiego
34 kg – okaz „Meteorite Men”
34 kg okaz znaleziony na terenie rezerwatu w trakcie nagrywania programu popularnonaukowego Meteorite Men dla kanału Science Channel. Znalazcy Steve Arnold i Geoffrey Notkin. Okaz znaleziono na głębokości 160 cm w warstwie pstrych iłów poznańskich. Silnie zwietrzały meteoryt wbijając się zachował na swojej czołowej powierzchni nieco materii czwartorzędowej w postaci żwirków granitoidowych i kwarcowych (Muszyński et al. 2012).
Obecnie okaz znajduje się w Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu.
YouTube – Serial Meteorite Men: odcinek Łowcy meteorytów - Morasko Polska
28,1 kg
Znaleziony pod koniec maja 2008 roku przez duet Łukasz Smuła i Magda Skirzewska. Przed oczyszczeniem bryła ważyła ok. 40 kg, po oczyszczeniu 28,1 kg. Okaz znajduje się w kolekcji Tomasza Jakubowskiego
W trakcie wieloletnich poszukiwań w Morasku liczne grupy poszukiwaczy znalazły wiele dużych okazów o wagach powyżej 10 kg. Miejsca części zgłoszonych (ujawnionych!) znalezisk i ich wielkości znajdują się na mapie opracowanej przez prof. Andrzeja Muszyńskiego z UAM w Poznaniu.
Budowa meteorytu Morasko
Fragmenty skorupy obtopieniowej i regmaglipty widoczne na powierzchni mało zwietrzałego okazu meteorytu (fot. Tomek Jakubowski)
Bibliografia
- Domżał Robert, (2004), Otwieracz kamieni, portal wielkopolskie.naszemiasto.pl. Link artykuł.
- Dzięczkowski Andrzej, Pniewski Zygmunt, (1971), Osobliwości geologiczno-florystyczne na Górze Moraskiej, Ziemia, 1, 1971, s. 128-141.[32] Plik PDF.
- Muszyński Andrzej, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Pilski Andrzej S., Muszyńska Jadwiga, (2012), Morasko. Największy deszcz meteorytów żelaznych w Europie środkowej (Morasko. The largest iron meteorite shower in Central Europe), Seria: Studia i Prace z Geografii i Geologii nr 28. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań 2012, ss. 111 (grant badawczy własny MNiI nr N N307 3533 33). ISBN 978-83-63400-50-7.[33] Plik PDF (za zgodą autorów).
- Pilski Andrzej S., Skirzewska Magdalena, Smuła Łukasz, Muszyński Andrzej, (2012), Rekordowy okaz Moraska, Meteoryt, 4, 2012, s. 3-7, 28. Plik PDF.
- Pokrzywnicki Jerzy, (1957), Nowe okazy meteorytu Morasko, Urania, 8, 1957, s. 232-235.[34] Plik DjvU.
- Pokrzywnicki Jerzy, (1964), I. Meteoryty Polski. II. Katalog meteorytów w zbiorach polskich, Studia Geologica Polonica, vol. XV, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1964, (s. 49-70).[35][36] Plik PDF.
Przypisy
Zobacz również
Linki zewnętrzne
- Meteorytowe Centrum informacyjne – meteoryty.net: Meteoryt Morasko
- Wirtualne Muzea Małopolski – Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych PAN
- Ścieżka dydaktyczna "Meteoryt Morasko"
- woreczko.pl – Skorupa obtopieniowa (Fusion crust, fusion rind) ● przykład meteorytu orientowanego Miss Pustyni (Miss of the Desert) ● Meteoryty na Marsie, NIE z Marsa! (Meteorites on Mars, NO martian meteorites!)