Morasko/Galerie

Z Wiki.Meteoritica.pl

Wersja Wiki woreczko (dyskusja | edycje) z dnia 23:40, 13 wrz 2019

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

1

Parada „gigantów”

Znajdowanie są coraz większe okazy meteorytu Morasko! Prawdopodobnie jednak światowe rekordy wagi pojedynczych okazów meteorytów żelaznych nie zostaną pobite, w najbliższym czasie, na polach pod Moraskiem?! Gdyż trudno będzie przebić namibijską Hobę^[1] (60 ton), grenlandzkie kolosy Cape York^[2] (Ahnighito 30,9 tony, Agpalilik 20 ton), argentyńskie Campo del Cielo^[3] (el Gancedo 30,8 tony, el Chaco 28,8 tony) oraz inne wielotonowe znaleziska z Australii, Meksyku, USA i Chin oraz Marsa^[4]. Ale ograniczając się do naszego europejskiego podwórka, meteoryt Morasko znajduję się już blisko podium.

Europejskie „giganty” (Buchwald 1975; Koblitz MetBase; Wikipedia) (lista prowizoryczna^[5]):

#	Meteoryt	waga największego okazu	kraj
1	Muonionalusta^[6]	~1,2 tony	Szwecja (największy okaz został znaleziony przez rodzinę Thomasa Österberg w 2008 roku)^[7]
2	Bitburg^[8]	~1,2 tony	Niemcy (znalezisko z 1805 roku; okaz zaginął!)
3	Bilibino^[9]	~1 tona	Rosja (znalezisko z 1981 roku)
4	La Caille^[10]	626 kg	Francja (znalezisko z 1828 roku)^[11]
5	Mont Dieu^[12]	435 kg	Francja (znalezisko z 2004 roku)^[13]
6	Augustinovka^[14]	~400 kg	Ukraina (znalezisko z 1890 roku)
7	Gressk ^[15]	303 kg	Białoruś (znalezisko z 1955 roku)
8	Morasko	271 kg	Polska (znalezisko z 2017 roku)
9	Boguslavka^[16]	256 kg	Rosja (spadek z 1916 roku)
(…)

Już >400 kg okaz meteorytu Morasko przesunął by go w rankingu o dwa miejsca w górę. Ale potrzeba aż jednej tony by znaleźć się na podium.

Jednak znaleziska z ostatnich lat napawają optymizmem!

Największe i najciekawsze okazy

Największe okazy meteorytu Morasko (Muszyński et al. 2012; wg zamieszczonej tam mapy znalezisk znaleziono „tylko” 8 okazów o wadze powyżej 50 kg; w tabeli poniżej jest ich więcej!):

Waga [kg]^[17]	data znalezienia (miejsce znalezienia)	znalazca	opis; miejsce przechowywania
271,8	2017 (?)	Andrzej Owczarzak i Michał Nebelski	okaz z pięknymi regmagliptami i zachowanymi fragmentami skorupy obtopieniowej; otrzymał nazwę „Kruszynka”^[18]; ~~okaz jest w posiadaniu znalazców~~; okaz nabył kolekcjoner z USA Michael Farmer
261,2	8 października 2012 (teren rezerwatu)	Łukasz Smuła i Magda Skirzewska	okaz orientowany; otrzymał nazwę „MeMorSS”^[19]; nieoczyszczony ważył ok. 300 kg; Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu
204	?	?	podobno kilka lat temu niemiecka ekipa poszukiwaczy znalazła okaz 204 kg, który obecnie znajduje się w jednej z prywatnych kolekcji w Niemczech (niepotwierdzone, brak źródła informacji)
174	4 kwietnia 2015	Andrzej Owczarzak i Michał Nebelski	okaz nieoczyszczony ważył ok. 210 kg; okaz jest w posiadaniu znalazców; wstępnie znalazcy ochrzcili go imieniem „Bobola”^[20]
164	11 września 2006 (teren rezerwatu)	Krzysztof Socha	otrzymał nazwę „Rudy”^[21]; okaz nieoczyszczony ważył ok. 178 kg; okaz został przecięty; Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu
~160	grudzień 2017	Łukasz Smuła i Magda Skirzewska	okaz przed oczyszczeniem ważył ~180 kg
~80	przed II wojną światową	Jan Kunecki(?)	wg Pokrzywnickiego (1964) przed II wojną światową wyorano okaz ~80 kg, który później zaginął
78	1956	Józef Oleksy	znaleziony przez Jerzego Pokrzywnickiego w obejściu gospodarstwa rolnego (wyorany w 1947 roku); Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego
77,5^[22]	12 listopada 1914 (nieznane)	dr Franz Cobliner	pierwszy znaleziony okaz meteorytu Morasko, obecnie okaz waży 71,8 kg; Muzeum Geologiczne PAN w Krakowie
75	?	Krzysztof Socha	w zbiorach Wydziału Fizyki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
73	~2014	Łukasz Smuła i Magda Skirzewska	znaleziony na głębokości 160 cm; okaz jest w posiadaniu znalazców
71,1	1995 lub 1997	Henryk Nowacki^[23]	okaz został wywieziony z Polski
59,3	?	Łukasz Smuła i Magda Skirzewska	okaz jest w posiadaniu znalazców
56	1992	nieznany	okaz został przecięty; obecnie znajduje się w Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu
54	2003	Waldemar Ruliński	okaz został pocięty
51	początek 2000	Alexander Gehler, Thomas Kurtz, Matthias Kurtz	wywieziony z Polski i pocięty na fragmenty

37	2001	Krzysztof Socha
34	lipiec 2011 (teren rezerwatu)	Steve Arnold, Geoffrey Notkin	znaleziony w trakcie nagrywania programu popularnonaukowego Meteorite Men dla kanału Science Channel; Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu
28,1	maj 2008	Łukasz Smuła i Magda Skirzewska	przed oczyszczeniem ważył ok. 40 kg, po oczyszczeniu 28,1 kg; w kolekcji Tomasza Jakubowskiego

Fotografie części okazów dzięki uprzejmości Jadwigi i Andrzeja Muszyńskich.

Okaz Coblinera

Znaleziony przez niemieckiego oficera Franza Coblinera 12 listopada 1914 roku pierwszy okaz meteorytu Morasko, początkowo ważył 77,5 kg^[22], obecna waga okazu – 71,8 kg (jeszcze w Berlinie odcięto małą piętkę u dołu bryły). Więcej o okolicznościach znalezienia i jego losach, patrz → meteoryt Morasko.

Okaz znaleziono na głębokości około pół metra. Okaz jest świeży, ma zachowane na powierzchni regmaglipty i fragmenty skorupy obtopieniowej. Według Pokrzywnickiego (1957, Urania; 1964) okaz znaleziono:

(…) w lesie na samej granicy pól ornych, gdzie dotychczas widnieją ślady niemieckich okopów z pierwszej wojny światowej.

(…) Na moją prośbę udał się w r. 1955 do Moraska pracownik Instytutu Zoologicznego PAN, oddział w Poznaniu, Zygmunt Pniewski, jednak nowych okazów nie odnalazł. Ustalił on jedynie w przybliżeniu, na podstawie opowiadania jednej z mieszkanek Moraska, miejsce gdzie w r. 1914 został wydobyty przez Niemców pierwszy okaz tego meteorytu masy 77.5 kg. Dnia 23 lipca 1956 r. udałem się osobiście do Moraska, gdzie obejrzałem wspomniane miejsce i przeszukałem okolicę, lecz bez wyników. (…)

Obecnie okaz znajduje się w zbiorach Muzeum Geologicznym PAN w Krakowie. Jego fotografie dużej rozdzielczości i interaktywny model 3D znajdują się na portalu Wirtualne Muzea Małopolski – Meteoryt żelazny „Morasko”.

Ernest Jerzy Grzymała Pokrzywnicki (obok 77,5 kg^[22] Morasko Coblinera)

Znaleziony przez dr Coblinera pierwszy okaz meteorytu Morasko (okaz znajduje się w zbiorach Muzeum Geologicznego Instytutu Nauk Geologicznych PAN w Krakowie)

271 kg – „Kruszynka”

Znaleziony w 2017 roku przez duet Andrzej Owczarzak i Michał Nebelski okaz z pięknymi regmagliptami i zachowanymi fragmentami skorupy obtopieniowej. Znaleziony na głębokości mniejszej niż 2 metry w miejscu o współrzędnych 52°■ ■'■ ■"N, 16°■ ■'■ ■"E. Okaz przed oczyszczeniem ważył 315 kg, obecnie 271,8 kg!

Jest to w tej chwili największy polski meteoryt! Okaz został przez znalazców nazwany „Kruszynka”^[18] (fot. Andrzej Owczarzak i Michał Nebelski).

Okaz po oczyszczeniu (271,8 kg)	Głebokie regmaglipty i dziury po nodulach troilitowych	Moment wydobycia okazu (fot. Maciej Burski)
Znalazcy Andrzej Owczarzak (na pierwszym planie) i Michał Nebelski	Okaz był prezentowany na giełdzie minerałów Warsaw Mineral Expo w marcu 2018 roku (ulotka towarzysząca wystawie)	Okaz nabył do swojej kolekcji Michael Farmer kolekcjoner i dealer z USA (źródło: facebook)

Interesujący wywiad z Andrzejem Owczarzakiem na portalu SkarbyKosmosu.pl – Andrzej Owczarzak, znalazca „Kruszynki”: Każdy okaz daje nam wiele radości.

261,2 kg – MeMorSS

Okaz orientowany znaleziony jesienią 2012 roku na terenie rezerwatu przez tandem Magda Skirzewska i Łukasz Smuła, nieoczyszczony ważył ok. 300 kg, po oczyszczeniu – 261,2 kg. Okaz znaleziono na głębokości 218 cm w materiale piaszczystym. Okaz jest świeży z regmagliptami i fragmentami skorupy obtopieniowej oraz cechami okazu orientowanego.

Obecnie kompletny, nienaruszony okaz znajduje się w zbiorach Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu (wykonano również kilka kopii tego okazu).

Największy okaz meteorytu Morasko i jego szczęśliwi znalazcy Magda Skirzewska i Łukasz Smuła (fot. Andrzej Muszyński)	Wygląd 262 kg okazu po konserwacji (fot. dla Wiki.Meteoritica.pl Andrzej Muszyński, Muzeum Ziemi w Poznaniu; stan styczeń 2013 r.)
Pierwsza publiczna prezentacja okazu 31 października 2012 roku (od lewej: prof. Andrzej Muszyński, dziekan WNGiG prof. Leszek Kasprzak, prorektor UAM prof. Jacek Witkoś)	*Konferencja Jubileuszowa – 100-lecia odnalezienia pierwszego fragmentu Meteorytu Morasko, Poznań, 12 listopada 2014 r.* Na fotografii od lewej: Magda Skirzewska, Jan Woreczko, Łukasz Smuła, prof. Łukasz Karwowski, prof. Andrzej Muszyński, prof. Agnieszka Kryszczyńska^[24] i Mateusz Szyszka^[25]. W prawym rogu okazy „Rudy” i „Meteorite Men” (fot. Jadwiga Muszyńska)

Zaproponowano nazwać okaz akronimem MeMorSS – Meteoryt Morasko Skirzewska Smuła.

YouTube – MEMORSS - meteoryt Morasko

YouTube – Meteorite hunt proves fruitful in Polish wood

Więcej informacji o znalezisku na stronach Magdy Skirzewskiej i Łukasza Smuły (Art&Met):

fotograficzna relacja z poszukiwań i wydobycia okazu – Odkryliśmy największy polski meteoryt!,
fotograficzna relacja z procesu czyszczenia okazu – ~~Największy meteoryt Morasko podczas czyszczenia~~,
Kopia największego polskiego meteorytu Morasko 261kg

174 kg – „Bobola”

Okaz znaleziony 4 kwietnia 2015 roku przez tandem poszukiwaczy Andrzeja Owczarzaka i Michała Nebelskiego. Przed oczyszczeniem ważył ok. 210 kg, a po oczyszczeniu 174 kg. Znalazcy ochrzcili okaz imieniem „Bobola”^[20]. Znaleziony na głębokości ■ ■ cm w miejscu o współrzędnych 52°■ ■'■ ■"N, 16°■ ■'■ ■"E.

Okaz jest w posiadaniu znalazców (fotografie okazu Andrzej Owczarzak)

Nieoczyszczony okaz meteorytu trzy dni po znalezieniu

Oczyszczony okaz meteorytu

Piękne regmaglipty

(fotografie: Jan Woreczko)

Okaz w trakcie czyszczenia i konserwacji

Regmaglipty

Fragmenty zachowanej skorupy obtopieniowej

YouTube – Meteorite Morasko 175kg 2nd largest EVER found!

164 kg – „Rudy”

Okaz został znaleziony 11 września 2006 na terenie rezerwatu przez Krzysztofa Sochę. Otrzymał nazwę „Rudy”^[21]. Nieoczyszczony ważył ok. 178 kg po oczyszczeniu 164 kg. Został znaleziony na głębokości 80 cm.

Okaz został przecięty, lecz wcześniej wykonano jego kopię. Obecnie fragmenty okazu „Rudy” znajdują się w Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu.

Krzysztof Socha przy 178 kg meteorycie „Rudy”^[21]

Oczyszczony meteoryt „Rudy” (164 kg)

Fragment meteorytu „Rudy”

~160 kg

Duet Magda Skirzewska i Łukasz Smuła nie próżnują! W grudniu 2017 roku na głębokości 2,1 m odnaleźli ~160 kg okaz meteorytu (przed oczyszczeniem miał ~180 kg).

Okaz po oczyszczeniu

Więcej szczegółów – Art&Met: Jeden z większych meteorytów Morasko.

~80 kg

Pokrzywnicki (1957, Urania; 1964) piesze, że:

(…) dowiedziałem się od jednego z miejscowych gospodarzy – Ryszarda Nowackiego^[26] – (którego pole graniczy z lasem od północy), że w 1936 r. wyorane zostały jeszcze następujące odłamy meteorytów: odłam wagi około 80 kg, który zaginął podczas II wojny światowej, oraz jeszcze do 8 sztuk meteorytów masy od 1½ do 8 kg, (…)

W dalszej części piesze, że Jan Kunecki (dom nr 42) posiadał 2 odłamy:

Na rok lub dwa przed II wojną światową J. Kunecki orząc pod lasem 2,5 ha pole dzierżawione od wojska, zaczepił pługiem na głębokości około 15 cm o bryłę żelazną wagi około 1,5 cetnara (75 kg), o rozmiarach ponad 0,5 m na około 0,25 m. Bryła ta została przez Kuneckiego wykopana i przetransportowana do domu. (…) Jeżeli znajdował się on na swoim miejscu za ogrodem, to albo został wmurowany w fundamenty jego obory, albo też został użyty przy budowie szosy z Moraska do Piątkowa.

Okaz ten wg Pokrzywnickiego to ten sam o którym wspominał Nowacki. W 1963 roku Ryszard Nowicki (Nowacki) znalazł okaz 16,8 kg, który trafił do planetarium w Chorzowie (Pokrzywnicki 1966, Urania) i był prezentowany tam na wystawie w 1965 roku (Marks 1965, Urania).

Okaz ~80 kg zaginął.

78 kg

Według Pokrzywnickiego (1957, Urania; 1964) okaz został wyorany na polu w miejscu o współrzędnych 52°29'N, 16°55,26'E, ok. 300 metrów od krateru nr 8 (Pokrzywnicki 1964, s. 49, 64; na załączonej na s. 56 mapie, jego pozycja została błędnie zaznaczona!):

(…) udało mi się znaleźć na podwórzu kolonii nr 34 Józefa Oleksy duży okaz meteorytu wagi 78 kg (tabl. IV, fig. 1, 4). Okaz ten został znaleziony przez gospodarza w jesieni 1947 r. na sąsiadującym z kolonią polu podczas orki. Meteoryt tkwił w ziemi szpicem w dół na głębokości około pół metra i po wydobyciu z ziemi leżał cały czas na podwórzu gospodarskim.

(…) Dowiedziałem się również, że uczeń Nowicki oddał jeden ze znalezionych okazów do szkoły podstawowej w sąsiedniej wsi Suchlas. Istotnie w jednej z szaf w tej szkole znaleźliśmy okaz meteorytu masy około 6.38 kg, który kierownik miejscowej szkoły, p. Stefan Rewers, ofiarował nam do zbiorów.

(…) Uwzględniając obywatelskie stanowisko p. Oleksego, PAN przyznała mu nagrodę pieniężną w wysokości 1.500 zł, a uczeń Nowicki otrzymał nagrodę książkową.

Jak współcześnie wspominał Zygmunt Pniewski (Domżał 2004), o okazie znajdującym się u gospodarza Józefa Oleksego dowiedzieli się z Pokrzywnickim od miejscowego księdza. Okaz znajdował się pośrodku podwórza zabudowań Oleksego, gdzie „nikomu nie rzucał się w oczy”. W celu pozyskania okazu prowadzono z Oleksym pertraktacje w których uczestniczyła również jego dorosła córka. Po długotrwałych negocjacjach, w trakcie których, według Pniewskiego, Pokrzywnicki wykazał się wielkim darem przekonywania, Oleksy nie tylko zgodził się przekazać okaz do kolekcji w Warszawie, ale nakazał córce zabić kurę i ugotować rosół dla gości. Gospodarz Oleksy otrzymał później nagrodę pieniężną (dostał ją również Zygmunt Pniewski, w wysokości kilkuset złotych – chyba 500 – wspominał Pniewski). Pokrzywnicki nie zapomniał też o córce gospodarza, której podarował pończochy!

Tego samego dnia wytropiono jeszcze 6,38 kg okaz przyniesiony do szkoły w Suchym Lesie przez jednego z uczniów. Okaz ten podobno został wyorany rok wcześniej przez jego dziadka Józefa Nowickiego.

Kompletny okaz znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Meteoryt Morasko. Okaz całkowity (nr 6) o wadze ok. 78 kg (fot. J. Pokrzywnicki 1964)	78 kg okaz meteorytu Morasko znaleziony w 1956 roku (Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego)	Okaz całkowity o wadze ok. 78 kg (źródło: Urania 1957)^[27]
Dziennik Łódzki, 297, 1956; opis zdjęcia: „Na zdjęciu: przy meteorycie: prof. dr Antoni Polański^[28] (od lewej) i mgr Jerzy Pokrzywnicki”

Patrz również → Morasko/Czasopisma

75 kg

Okaz znaleziony przez Krzysztofa Sochę. Obecnie znajduje się w zbiorach Wydziału Fizyki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach

Morasko (75kg Kielce)-1.jpg

Okaz 75 kg (!) na wystawie w Kiecach. To w tym okazie znaleziono nowy minerał czochralskit (ang. czochralskiite)^[29] (w lewym dolnym rogu widać uciętą piętkę) (fot. Tomasz Jakubowski)

73 kg

Okaz znaleziony przez duet Magda Skirzewska i Łukasz Smuła (Art&Met).

Więcej szczegółów – Art&Met: W 100 rocznicę meteorytu Morasko nowe wspaniałe znalezisko! ● MPOD (12-02-2016) ● ~~One hundred years after finding the first Morasko a new extraordinary discovery~~.

71,1 kg

Okaz znaleziony w 1995 (lub 1997) przez Henryka Nowackiego z Wrocławia^[23], był badany przez prof. Andrzeja Muszyńskiego. Okaz został wywieziony z Polski.

Kompletny okaz meteorytu (49×28×27 cm) (fot. Marcin Cimała)

Na okazie zachowały się fragmenty skorupy obtopieniowej (fot. Marcin Cimała)

Na powierzchni widać było wiele (>15) inkluzji troilitowych^[30] (fot. Marcin Cimała)

59,3 kg

Okaz znaleziony przez duet Magda Skirzewska i Łukasz Smuła (Art&Met).

Okaz po oczyszczeniu

Głębokie regmaglipty

Zachowane fragmenty skorupy obtopieniowej

Więcej szczegółów – Art&Met: Morasko 59,3kg.

56 kg

Okaz znaleziony w 1992 roku; znalazca nieznany. Okaz został przecięty, obecnie znajduje się w Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu.

Okaz znaleziony w 1992 roku (56 kg)

54 kg

Okaz znaleziony w 2003 roku przez Waldemara Rulińskiego. Okaz został przecięty (większa z piętek – 28 kg – znajduje się w kolekcji Stanisława Jachymka na wystawie meteorytów w Zagrodzie Guciów).

Okaz po przecięciu, widać figury Widmanstättena i nodule troilitowo-grafitowe (kolekcja: Stanisław Jachymek; fot. Jan Woreczko)	Okaz po przecięciu, widać regmaglipty i miejsca po nodulach (kolekcja: Stanisław Jachymek; fot. Jan Woreczko)	Mniejsza, 12 kg piętka z okazu (fot. Jan Woreczko)
Kompletny okaz meteorytu, przed i po czyszczeniu metodą galwaniczną (fot. Marcin Cimała)

51 kg

Okaz znaleziono w 2000 roku na polu, blisko lasu, na wschód od kraterów pod drutami wysokiego napięcia. Dolna cześć leżała na głębokości 1 m, a górna na 75 cm (3 rożne warstwy: ziemia, piasek). Znalazcy: Alexander Gehler, Thomas Kurtz, Matthias Kurtz. Okaz został wywieziony z Polski i pocięty na fragmenty.

Informacje i fotografie: Thomas Kurtz.

Okaz przed oczyszczeniem ważył 51 kg

Okaz po oczyszczeniu, waga 48,5 kg

Znalazcy meteorytu (fotografie udostępniła za zgodą autorów Dagmara Oszkiewicz^[31])

Thomas Kurtz z meteorytem

Alexander Gehler z meteorytem

~40 kg

Marcin Cimała, który kupował okazy meteorytu Morasko (i Przełazy) od pana Henryka Nowackiego z Wrocławia, w swej relacji ze spotkania z nim wspomina o piętce 2,791 kg odciętej z 40 kg okazu (?!).

37 kg

Okaz znaleziony w 2001 roku przez Krzysztofa Sochę. W latach 2003-2019 znajdował się w zbiorach Wydziału Fizyki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, obecnie w kolekcji Tomasza Jakubowskiego

Okaz 37 kg (fot. Tomasz Jakubowski)

(fot. Tomasz Jakubowski)

34 kg – okaz „Meteorite Men”

34 kg okaz znaleziony na terenie rezerwatu w trakcie nagrywania programu popularnonaukowego Meteorite Men dla kanału Science Channel. Znalazcy Steve Arnold i Geoffrey Notkin. Okaz znaleziono na głębokości 160 cm w warstwie pstrych iłów poznańskich. Silnie zwietrzały meteoryt wbijając się zachował na swojej czołowej powierzchni nieco materii czwartorzędowej w postaci żwirków granitoidowych i kwarcowych (Muszyński et al. 2012).

Obecnie okaz znajduje się w Muzeum Ziemi UAM w Poznaniu.

Okaz 34 kg (28×24×18 cm) w stanie w jakim został znaleziony (fot. Andrzej S. Pilski)

Wytrawione okienko. W dolnej części widać liczne inkluzje cohenitowe, w środkowej dwa poziome wtrącenia schreibersytu (dolne w otoczce cohenitu). W górnej fragment troilitowej inkluzji ze schreibersytową otoczką (fot. Andrzej S. Pilski)

YouTube – Serial Meteorite Men: odcinek Łowcy meteorytów - Morasko Polska

28,1 kg

Znaleziony pod koniec maja 2008 roku przez duet Łukasz Smuła i Magda Skirzewska. Przed oczyszczeniem bryła ważyła ok. 40 kg, po oczyszczeniu 28,1 kg. Okaz znajduje się w kolekcji Tomasza Jakubowskiego

Okaz 28,1 kg (fot. Tomasz Jakubowski)

(fot. Tomasz Jakubowski)

W trakcie wieloletnich poszukiwań w Morasku liczne grupy poszukiwaczy znalazły wiele dużych okazów o wagach powyżej 10 kg. Miejsca części zgłoszonych (ujawnionych!) znalezisk i ich wielkości znajdują się na mapie opracowanej przez prof. Andrzeja Muszyńskiego z UAM w Poznaniu.

Budowa meteorytu Morasko

Fragmenty skorupy obtopieniowej i regmaglipty widoczne na powierzchni mało zwietrzałego okazu meteorytu (fot. Tomek Jakubowski)

Bibliografia

Domżał Robert, (2004), Otwieracz kamieni, portal wielkopolskie.naszemiasto.pl. Link artykuł.

Dzięczkowski Andrzej, Pniewski Zygmunt, (1971), Osobliwości geologiczno-florystyczne na Górze Moraskiej, Ziemia, 1, 1971, s. 128-141.^[32] Plik PDF.

Morasko/Bibliografia

Morasko/Czasopisma

Muszyński Andrzej, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Pilski Andrzej S., Muszyńska Jadwiga, (2012), Morasko. Największy deszcz meteorytów żelaznych w Europie środkowej (Morasko. The largest iron meteorite shower in Central Europe), Seria: Studia i Prace z Geografii i Geologii nr 28. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań 2012, ss. 111 (grant badawczy własny MNiI nr N N307 3533 33). ISBN 978-83-63400-50-7.^[33] Plik PDF (za zgodą autorów).

Owczarzak Andrzej, (2015), Nowy duży okaz Moraska, Meteoryt, 2, 2015, s. 23. Plik PDF.

Pilski Andrzej S., Skirzewska Magdalena, Smuła Łukasz, Muszyński Andrzej, (2012), Rekordowy okaz Moraska, Meteoryt, 4, 2012, s. 3-7, 28. Plik PDF.

Pokrzywnicki Jerzy, (1957), Nowe okazy meteorytu Morasko, Urania, 8, 1957, s. 232-235.^[34] Plik DjvU.

Pokrzywnicki Jerzy, (1964), I. Meteoryty Polski. II. Katalog meteorytów w zbiorach polskich, Studia Geologica Polonica, vol. XV, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1964, (s. 49-70).^[35]^[36] Plik PDF.

Pokrzywnicki Jerzy, (1966), Nowy odłam meteorytu Morasko, Urania, 3, 1966, s. 85-86.^[37] Plik DjvU.

Przypisy

^ meteoryt żelazny Hoba, znalezisko z 1920 roku w Namibii; typ IVB (ataksyt), TKW 60 ton
^ meteoryt żelazny Cape York, znalezisko z 1818 roku na Grenlandii; typ IIIAB, TKW 58,2 tony
^ meteoryt żelazny Campo del Cielo (syn. Tucuman), znalezisko z 1576 roku w Argentynie; typ IAB-MG, TKW 50 ton
^ okazy meteorytów żelaznych Aeolis Palus 001 i Aeolis Palus 002 o wagach, odpowiednio: ~3,3 i ~2,8 tony, znalezione w 2014 roku na Marsie przez łazik Curiosity!
^ z wyłączeniem syberyjskiego spadku meteorytu Sikhote-Alin; największy okaz 1745 kg
^ meteoryt żelazny Muonionalusta, znalezisko z 1906 roku w Szwecji; typ IVA, TKW 230 kg
^ MuonionalustaMeteorites.com
^ meteoryt żelazny Bitburg, znalezisko z 1805 roku w Niemczech; typ IAB complex; TKW 1,5 tony
^ meteoryt żelazny Bilibino (Билибино), znalezisko z 1981 roku w Rosji; typ IIAB; TKW 1 tona
^ meteoryt żelazny La Caille (syn. Grasse), znalezisko w 1828 roku we Francji; typ Iron-ung, TKW 626 kg
^ Portal Meteorite Picture of the Day – La Caille
^ meteoryt żelazny Mont Dieu, znalezisko z 1994 roku we Francji; typ Iron-ung, TKW 360 kg
^ okaz znajduje się w zbiorach Royal Belgian Institute of Natural Sciences (Museum voor Natuurwetenschappen in Brussels, Belgium); jest to drugi co do wielkości meteoryt żelazny we Francji; zdjęcia innego okazu o wadze 364 kg
^ meteoryt żelazny Augustinovka (Верхнеднепровск, syn. Verkhne Dnieprovsk), znalezisko z 1890 roku w Ukrainie; typ IIIAB, TKW 400 kg; patrz → Kupffer (1911)
^ meteoryt żelazny Gressk (Гресск), znalezisko z 1955 roku w Białorusi; typ IIAB, TKW 303 kg
^ spadek meteorytu Boguslavka (Богуславка) 18 października 1916 roku w Rosji; żelazny typ IIAB (heksaedryt), TKW 256 kg
^ wagi przybliżone; bardzo często nie sposób zważyć tak duże okazy, również ich waga zmienia się od warunków przechowywania i sposobu konserwacji
^ ^a ^b zaproponowano by wzorem największych meteorytów żelaznych (np. Cape York – Ahnighito, Woman, Dog, Campo del Cielo – el Chaco, Otumpa, Meteorito Santiagueño) nazywać największe znaleziska swoistymi „imionami”, i tak okaz 261,2 kg został ochrzczony MEMORSS (Meteoryt Morasko-Skirzewska-Smuła), a 164 kg okaz Krzysztofa Sochy otrzymał nazwę „Rudy”; znaleziony w 2015 roku 174 kg okaz otrzymał nazwę „Bobola”
^ MeMorSS – akronim Meteoryt Morasko Skirzewska Smuła
^ ^a ^b „Bobola” – wg Andrzeja Owczarzaka nazwa na cześć św. Andrzeja Boboli
^ ^a ^b ^c Rudy – nazwa wyłoniona na drodze konkursu wśród czytelników Głosu Wielkopolskiego
^ ^a ^b ^c znalazca okazu Cobliner w swoim liście podał wagę 75,0 kg; wg Szulczewskiego kompletny okaz zważony później przez prof. Pfuhla miał ważyć 77,5 kg (Szulczewski 1923; Pokrzywnicki 1964); obecnie okaz waży 71,8 kg (Łaptaś 1998; Pilski 2001); wg Pokrzywnickiego (1964) ucięty okaz ważył 61,0 kg
^ ^a ^b Marcin Cimała, który kupował okazy meteorytu Morasko (i Przełazy) od pana Nowackiego w swej relacji ze spotkania z nim wspomina o piętce 2,791 kg odciętej z 40 kg okazu (?!) (inf. meteoryty.net; tam też oryginalne fotografie okazu 71,1 kg)
^ Prezes Polskiego Towarzystwa Astronomicznego
^ znalazca meteorytów Jankowo Dolne i Krupe
^ w Uranii (1957) jest nazwisko Nowicki!
^ fot. Zygmunt Pniewski (Dzięczkowski et al. 1971)
^ o prof. Antonim Polańskim, patrz → Oborniki
^
^ informacja Andrzej Muszyński
^ Dagmara Oszkiewicz z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu; koordynatorka projektu Ścieżka dydaktyczna „Meteoryt Morasko”, wspólnej inicjatywy Obserwatorium Astronomicznego oraz Instytutu Geologii UAM w porozumieniu z Polskim Towarzystwem Ochrony Przyrody, pod patronatem Rektora UAM, Polskiego Towarzystwa Astronomicznego i Polskiego Towarzystwa Meteorytowego
^ fragment korespondencji z redakcją czasopisma
^ monografia meteorytu Morasko; rozdziały:
1. Muszyński Andrzej, Muszyńska Jadwiga, Wstęp (Introduction);
2. Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Muszyńska Jadwiga, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Z historii – odkrycie i badania meteorytów Morasko, Przełazy (Seeläsgen), Jankowo Dolne (Historical notes – discovery and investigation of the Morasko, Przełazy (Seeläsgen) and Jankowo Dolne meteorites);
3. Muszyński Andrzej, Stankowski Wojciech, Pilski Andrzej S., Kryza Ryszard, Nowak Monika, Deszcz meteorytów żelaznych Morasko, Przełazy, Jankowo Dolne (Iron meteorite shower Morasko, Przełazy, Jankowo Dolne);
4. Kryza Ryszard, Pilski Andrzej S., Muszyński Andrzej, Karwowski Łukasz, Petrologia, skład chemiczny i pozycja systematyczna Moraska i pokrewnych meteorytów żelaznych (Petrology, bulk chemistry and systematic position of Morasko and other twin irons);
5. Karwowski Łukasz, Kryza Ryszard, Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Zarys mineralogii meteorytu Morasko (Outline mineralogy of the Morasko meteorite);
6. Kryza Ryszard, Helios Katarzyna, Karwowski Łukasz, Muszyński Andrzej, Drożdżewski Piotr, Spektroskopia Ramana w badaniach wybranych minerałów meteorytu Morasko (Raman spectroscopy investigations of selected minerals in the Morasko meteorite);
7. Pack Andreas, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Muszyński Andrzej, Słaby Ewa, Raith Michael, Jakieła Rafał, Badania izotopowe wybranych minerałów meteorytu Morasko: wstępne wyniki (Isotopic studies of selected minerals from the Morasko iron: preliminary data), plik PDF;
8. Dworzyńska Magdalena, Muszyński Andrzej, Mikrometeoryty: część deszczu meteorytu Morasko (Micrometeorites: a part of the Morasko meteorite shower);
9. Gurdziel Agnieszka, Karwowski Łukasz, Pilski Andrzej S., Muszyński Andrzej, Kryza Ryszard, Wietrzenie w meteorycie Morasko (Weathering in the Morasko meteorite);
10. Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Muszyńska Jadwiga, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Poszukiwania i nowe odkrycia w rezerwacie Meteoryt Morasko (Meteorite prospecting and new discoveries in the “Morasko Meteorite” reserve)
^ tam fotografia okazu 78 kg; oraz po raz pierwszy Pokrzywnicki wysuwa hipotezę (!), że zagłębienia na Górze Moraskiej są pochodzenia meteorytowego
^ pierwsze i jak na razie jedyne, tak kompleksowe opracowanie na temat polskich meteorytów; warto jednak zaznaczyć, że Jerzy Pokrzywnicki niewątpliwie obficie korzystał z wcześniejszego bibliograficznego opracowania autorstwa Zofii Gąsiorowskiej (1966, maszynopis jej pracy powstał przed 1964 rokiem), ale nigdzie w jego publikacjach nie pojawia się jej nazwisko!? (Kosiński 2014)
^ patrz → Pokrzywnicki (1964)/Kolekcje
^ inf. o znalezieniu nowego dużego okazu meteorytu Morasko: (…) Nowy odłam wagi 16,8 kg bryłowatego kształtu znaleziony został w pierwszej połowie 1963 roku przez mieszkańca Moraska Ryszarda Nowickiego. Odłam ten tkwił na głębokości około 0,5 m w odległości około 470 m od pola kraterków, a dokładniej od kraterku nr 1 – jeziorka. Okaz ten przechowywany jest w Planetarium w Chorzowie i był wystawiony w roku 1965 na wystawie „Materia meteorytowa w naszym Układzie Słonecznym”. (…); o wystawie patrz → Marks (1965, Urania)

Błąd rozszerzenia cite: Znacznik <ref> o nazwie „Czochralskiite”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.

Zobacz również

meteoryt Morasko, Morasko/In situ, Morasko/Czasopisma
Bibliografia meteorytu i kraterów Morasko

Linki zewnętrzne

Meteorytowe Centrum informacyjne – meteoryty.net: Meteoryt Morasko
Wirtualne Muzea Małopolski – Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych PAN
Ścieżka dydaktyczna "Meteoryt Morasko"

woreczko.pl – Skorupa obtopieniowa (Fusion crust, fusion rind) ● przykład meteorytu orientowanego Miss Pustyni (Miss of the Desert) ● Meteoryty na Marsie, NIE z Marsa! (Meteorites on Mars, NO martian meteorites!)

[Hoba-0] teoryt żelazny Hoba, znalezisko z 1920 roku w Namibii; typ IVB (ataksyt), TKW 60 ton

[Cape_York-1] teoryt żelazny Cape York, znalezisko z 1818 roku na Grenlandii; typ IIIAB, TKW 58,2 tony

[Campo_del_Cielo-2] teoryt żelazny Campo del Cielo (syn. Tucuman), znalezisko z 1576 roku w Argentynie; typ IAB-MG, TKW 50 ton

[3] zy meteorytów żelaznych Aeolis Palus 001 i Aeolis Palus 002 o wagach, odpowiednio: ~3,3 i ~2,8 tony, znalezione w 2014 roku na Marsie przez łazik Curiosity!

[4] z wyłączeniem syberyjskiego spadku meteorytu Sikhote-Alin; największy okaz 1745 kg

[Muonionalusta-5] teoryt żelazny Muonionalusta, znalezisko z 1906 roku w Szwecji; typ IVA, TKW 230 kg

[6] MuonionalustaMeteorites.com

[Bitburg-7] teoryt żelazny Bitburg, znalezisko z 1805 roku w Niemczech; typ IAB complex; TKW 1,5 tony

[Bilibino-8] teoryt żelazny Bilibino (Билибино), znalezisko z 1981 roku w Rosji; typ IIAB; TKW 1 tona

[La_Caille-9] teoryt żelazny La Caille (syn. Grasse), znalezisko w 1828 roku we Francji; typ Iron-ung, TKW 626 kg

[10] Portal Meteorite Picture of the Day – La Caille

[Mont_Dieu-11] teoryt żelazny Mont Dieu, znalezisko z 1994 roku we Francji; typ Iron-ung, TKW 360 kg

[12] z znajduje się w zbiorach Royal Belgian Institute of Natural Sciences (Museum voor Natuurwetenschappen in Brussels, Belgium); jest to drugi co do wielkości meteoryt żelazny we Francji; zdjęcia innego okazu o wadze 364 kg

[Augustinovka-13] teoryt żelazny Augustinovka (Верхнеднепровск, syn. Verkhne Dnieprovsk), znalezisko z 1890 roku w Ukrainie; typ IIIAB, TKW 400 kg; patrz → Kupffer (1911)

[Gressk-14] teoryt żelazny Gressk (Гресск), znalezisko z 1955 roku w Białorusi; typ IIAB, TKW 303 kg

[Boguslavka-15] spadek meteorytu Boguslavka (Богуславка) 18 października 1916 roku w Rosji; żelazny typ IIAB (heksaedryt), TKW 256 kg

[16] wagi przybliżone; bardzo często nie sposób zważyć tak duże okazy, również ich waga zmienia się od warunków przechowywania i sposobu konserwacji

[imiona_okaz.C3.B3w-17] zaproponowano by wzorem największych meteorytów żelaznych (np. Cape York – Ahnighito, Woman, Dog, Campo del Cielo – el Chaco, Otumpa, Meteorito Santiagueño) nazywać największe znaleziska swoistymi „imionami”, i tak okaz 261,2 kg został ochrzczony MEMORSS (Meteoryt Morasko-Skirzewska-Smuła), a 164 kg okaz Krzysztofa Sochy otrzymał nazwę „Rudy”; znaleziony w 2015 roku 174 kg okaz otrzymał nazwę „Bobola”

[18] MeMorSS – akronim Meteoryt Morasko Skirzewska Smuła

[Bobola-19] „Bobola” – wg Andrzeja Owczarzaka nazwa na cześć św. Andrzeja Boboli

[Rudy-20] Rudy – nazwa wyłoniona na drodze konkursu wśród czytelników Głosu Wielkopolskiego

[Cobliner_waga-21] znalazca okazu Cobliner w swoim liście podał wagę 75,0 kg; wg Szulczewskiego kompletny okaz zważony później przez prof. Pfuhla miał ważyć 77,5 kg (Szulczewski 1923; Pokrzywnicki 1964); obecnie okaz waży 71,8 kg (Łaptaś 1998; Pilski 2001); wg Pokrzywnickiego (1964) ucięty okaz ważył 61,0 kg

[40kg-22] Marcin Cimała, który kupował okazy meteorytu Morasko (i Przełazy) od pana Nowackiego w swej relacji ze spotkania z nim wspomina o piętce 2,791 kg odciętej z 40 kg okazu (?!) (inf. meteoryty.net; tam też oryginalne fotografie okazu 71,1 kg)

[23] Prezes Polskiego Towarzystwa Astronomicznego

[24] znalazca meteorytów Jankowo Dolne i Krupe

[25] w Uranii (1957) jest nazwisko Nowicki!

[26] t. Zygmunt Pniewski (Dzięczkowski et al. 1971)

[27] rof. Antonim Polańskim, patrz → Oborniki

[czochralskiite-28] ^

[29] rmacja Andrzej Muszyński

[30] Dagmara Oszkiewicz z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu; koordynatorka projektu Ścieżka dydaktyczna „Meteoryt Morasko”, wspólnej inicjatywy Obserwatorium Astronomicznego oraz Instytutu Geologii UAM w porozumieniu z Polskim Towarzystwem Ochrony Przyrody, pod patronatem Rektora UAM, Polskiego Towarzystwa Astronomicznego i Polskiego Towarzystwa Meteorytowego

[31] ragment korespondencji z redakcją czasopisma

[32] rafia meteorytu Morasko; rozdziały:
Muszyński Andrzej, Muszyńska Jadwiga, Wstęp (Introduction);
Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Muszyńska Jadwiga, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Z historii – odkrycie i badania meteorytów Morasko, Przełazy (Seeläsgen), Jankowo Dolne (Historical notes – discovery and investigation of the Morasko, Przełazy (Seeläsgen) and Jankowo Dolne meteorites);
Muszyński Andrzej, Stankowski Wojciech, Pilski Andrzej S., Kryza Ryszard, Nowak Monika, Deszcz meteorytów żelaznych Morasko, Przełazy, Jankowo Dolne (Iron meteorite shower Morasko, Przełazy, Jankowo Dolne);
Kryza Ryszard, Pilski Andrzej S., Muszyński Andrzej, Karwowski Łukasz, Petrologia, skład chemiczny i pozycja systematyczna Moraska i pokrewnych meteorytów żelaznych (Petrology, bulk chemistry and systematic position of Morasko and other twin irons);
Karwowski Łukasz, Kryza Ryszard, Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Zarys mineralogii meteorytu Morasko (Outline mineralogy of the Morasko meteorite);
Kryza Ryszard, Helios Katarzyna, Karwowski Łukasz, Muszyński Andrzej, Drożdżewski Piotr, Spektroskopia Ramana w badaniach wybranych minerałów meteorytu Morasko (Raman spectroscopy investigations of selected minerals in the Morasko meteorite);
Pack Andreas, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Muszyński Andrzej, Słaby Ewa, Raith Michael, Jakieła Rafał, Badania izotopowe wybranych minerałów meteorytu Morasko: wstępne wyniki (Isotopic studies of selected minerals from the Morasko iron: preliminary data), plik PDF;
Dworzyńska Magdalena, Muszyński Andrzej, Mikrometeoryty: część deszczu meteorytu Morasko (Micrometeorites: a part of the Morasko meteorite shower);
Gurdziel Agnieszka, Karwowski Łukasz, Pilski Andrzej S., Muszyński Andrzej, Kryza Ryszard, Wietrzenie w meteorycie Morasko (Weathering in the Morasko meteorite);
Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Muszyńska Jadwiga, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Poszukiwania i nowe odkrycia w rezerwacie Meteoryt Morasko (Meteorite prospecting and new discoveries in the “Morasko Meteorite” reserve)

[34] Muszyński Andrzej, Muszyńska Jadwiga, Wstęp (Introduction);

[35] Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Muszyńska Jadwiga, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Z historii – odkrycie i badania meteorytów Morasko, Przełazy (Seeläsgen), Jankowo Dolne (Historical notes – discovery and investigation of the Morasko, Przełazy (Seeläsgen) and Jankowo Dolne meteorites);

[36] Muszyński Andrzej, Stankowski Wojciech, Pilski Andrzej S., Kryza Ryszard, Nowak Monika, Deszcz meteorytów żelaznych Morasko, Przełazy, Jankowo Dolne (Iron meteorite shower Morasko, Przełazy, Jankowo Dolne);

[37] Kryza Ryszard, Pilski Andrzej S., Muszyński Andrzej, Karwowski Łukasz, Petrologia, skład chemiczny i pozycja systematyczna Moraska i pokrewnych meteorytów żelaznych (Petrology, bulk chemistry and systematic position of Morasko and other twin irons);

[38] Karwowski Łukasz, Kryza Ryszard, Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Zarys mineralogii meteorytu Morasko (Outline mineralogy of the Morasko meteorite);

[39] Kryza Ryszard, Helios Katarzyna, Karwowski Łukasz, Muszyński Andrzej, Drożdżewski Piotr, Spektroskopia Ramana w badaniach wybranych minerałów meteorytu Morasko (Raman spectroscopy investigations of selected minerals in the Morasko meteorite);

[40] Pack Andreas, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Muszyński Andrzej, Słaby Ewa, Raith Michael, Jakieła Rafał, Badania izotopowe wybranych minerałów meteorytu Morasko: wstępne wyniki (Isotopic studies of selected minerals from the Morasko iron: preliminary data), plik PDF;

[41] Dworzyńska Magdalena, Muszyński Andrzej, Mikrometeoryty: część deszczu meteorytu Morasko (Micrometeorites: a part of the Morasko meteorite shower);

[42] Gurdziel Agnieszka, Karwowski Łukasz, Pilski Andrzej S., Muszyński Andrzej, Kryza Ryszard, Wietrzenie w meteorycie Morasko (Weathering in the Morasko meteorite);

[43] Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Muszyńska Jadwiga, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Poszukiwania i nowe odkrycia w rezerwacie Meteoryt Morasko (Meteorite prospecting and new discoveries in the “Morasko Meteorite” reserve)

[33] tam fotografia okazu 78 kg; oraz po raz pierwszy Pokrzywnicki wysuwa hipotezę (!), że zagłębienia na Górze Moraskiej są pochodzenia meteorytowego

[34] rwsze i jak na razie jedyne, tak kompleksowe opracowanie na temat polskich meteorytów; warto jednak zaznaczyć, że Jerzy Pokrzywnicki niewątpliwie obficie korzystał z wcześniejszego bibliograficznego opracowania autorstwa Zofii Gąsiorowskiej (1966, maszynopis jej pracy powstał przed 1964 rokiem), ale nigdzie w jego publikacjach nie pojawia się jej nazwisko!? (Kosiński 2014)

[35] trz → Pokrzywnicki (1964)/Kolekcje

[36] . o znalezieniu nowego dużego okazu meteorytu Morasko: (…) Nowy odłam wagi 16,8 kg bryłowatego kształtu znaleziony został w pierwszej połowie 1963 roku przez mieszkańca Moraska Ryszarda Nowickiego. Odłam ten tkwił na głębokości około 0,5 m w odległości około 470 m od pola kraterków, a dokładniej od kraterku nr 1 – jeziorka. Okaz ten przechowywany jest w Planetarium w Chorzowie i był wystawiony w roku 1965 na wystawie „Materia meteorytowa w naszym Układzie Słonecznym”. (…); o wystawie patrz → Marks (1965, Urania)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]