(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Meteoryty (kopie)
Z Wiki.Meteoritica.pl
Strona w budowie (Site under construction) Jeszcze to chwilę potrwa (It will take a while) |
Już w XIX wieku, kiedy zaczęto tworzyć instytucjonalne kolekcje meteorytów, pojawiła się potrzeba wykonywania wiernych kopii okazów. Spowodowane to było przede wszystkim koniecznością utrwalenia wyglądu okazu(ów) przed ich pocięciem lub rozbiciem. Drugim nie mniej istotnym powodem było to, że wiele meteorytów jest reprezentowanych przez pojedyncze okazy, więc wykonywano kopie by mogły być one prezentowane w innych kolekcjach. Ponadto, wielu kolekcjonerów poza małymi fragmentami rzadkich meteorytów, może sobie pozwolić na zakup TYLKO ich kopii. Także wiele okazów zostało skopiowanych ze względu na ich wyjątkowe kształty, więc większość popularnych kopii to okazy silnie orientowane, ale nie tylko.
Wykonanie ładnej kopii nie jest zadaniem łatwym i trzeba nie lada sztuki by wiarygodnie „podrobić” naturę. Najwyżej oceniane są kopie, które wiernie oddają nie tylko wygląd okazu, ale maję również identyczną wagę co oryginały.
Wiele najbardziej znanych kolekcji i wielkich kolekcjonerów ma (miało) w swoich zbiorach kopie okazów meteorytów:
- Julian Siemaszko (1891) miał w swojej kolekcji kopie wielu meteorytów, m.in.: Bielokrynitschie (3 formy), Goalpara[1], Gross-Divina, Jelica, Misshof, Mocs (10 typowych form);
- katalog kolekcji meteorytów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie (Prior 1923) wymienia kilkadziesiąt kopii meteorytów w zbiorze, są tam m.in. kopie: Braunau, Buschhof, Cabin Creek[2], Dolgovoli, Goalpara[1], Gopalpur[3], Gross-Divina, Middlesbrough[4], Nerft, Pillistfer, Steinbach (okazy Breitenbach i Rittersgrün), Wold Cottage[5]; wiele z tych kopii można było kupić w muzeum!
- katalog kolekcji Field Museum w Chicago (Farrington 1916) wymienia blisko setkę kopii meteorytów w swoich zbiorach: Braunau (kopie obu okazów), Butsura[6], Cabin Creek[2], Goalpara[1], Gross-Divina, Jelica, Karakol[7], Krähenberg[8], Misshof oraz wiele okazów meteorytów amerykańskich;
- (…).
Popularne kopie:
- orientowany okaz meteorytu Baszkówka – kopia tego meteorytu jest prezentowana na wystawie w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie; również świetnej jakości kopie Baszkówki[9] zrobił Piotr Górski z Zielonej Góry[10], które znajdują się teraz w prywatnych kolekcjach;
- w prywatnych zbiorach znajdują się kopie największych okazów meteorytu Morasko: 261-kilogramowego okazu „MeMorSS” oraz 164 kg okazu „Rudy”;
- kopia okazu meteorytu Imilac[11] wystawiana jest na wystawie w Muzeum Geologicznym PAN w Krakowie;
- znajdująca się w zbiorach Muzeum Geologicznego Uniwersytetu Łódzkiego kopia meteorytu Sazovice[12];
- kopia mniejszego okazu meteorytu Braunau znajduje się w zbiorach Muzeum Ziemi Broumovskiej;
- Planetarium i Obserwatorium Astronomicznego w Ostravie ma w swoich zbiorach kopie okazów meteorytu Morávka;
- kopia kompletnego okazu meteorytu Elbogen znajduje się w zbiorach Muzeum Historii Naturalnej w Pradze;
- oraz popularne na rynku kolekcjonerskim meteoryty: Adamana[13], Middlesbrough[4][9].
Galerie
Kopia meteorytu Adamana[13] (Wystawa meteorytów w Muzeum Techniki w Warszawie (Exhibition of meteorites in the Museum of Technology in Warsaw), 2010; fot. Jan Woreczko) |
Kopia meteorytu Middlesbrough[4] (Wystawa meteorytów w Muzeum Techniki w Warszawie (Exhibition of meteorites in the Museum of Technology in Warsaw), 2010; fot. Jan Woreczko) |