Centrum Edukacji Przyrodniczej UJ

	Centrum Edukacji Przyrodniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Adres:	Gronostajowa 5; 30-387 Kraków; http://www.cep.uj.edu.pl/
Pracownicy:	kustosz kolekcji: dr Bartłomiej Kajdas; kolekcja geologiczna: Jolanta Gruza
Kontakt:	bartlomiej.kajdas@uj.edu.pl; tel. (12) 664 60 84
Wystawy/zbiory:	kolekcja meteorytów została utworzona na bazie zbiorów zlikwidowanego Muzeum Geologicznego Instytutu Nauk Geologicznych UJ;; Centrum otwarto dla zwiedzających w 2021 roku

Z Wiki.Meteoritica.pl

(Różnice między wersjami)

Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

Wersja z 14:50, 21 lip 2023

1i

Powołane do życia w 2016 roku Centrum Edukacji Przyrodniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego (CEP) jest jednostką dydaktyczno-naukową, w której zostały zebrane zbiory przyrodnicze przechowywane wcześniej w różnych jednostkach Uniwersytetu Jagiellońskiego: Instytucie Zoologii i Badań Biomedycznych (zbiory Muzeum Zoologicznego UJ oraz Muzeum Antropologicznego UJ), Instytucie Nauk Geologicznych (Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych UJ) i Instytucie Botaniki (Muzeum Paleobotaniczne UJ).

Powstałe z połączenia zbiory Centrum składają się z blisko 250 kolekcji zawierających łącznie około 20000 okazów skamieniałości, 16000 okazów mineralogicznych, kilkaset okazów petrograficznych oraz kilkadziesiąt kolekcji szlifów. W skład zbioru weszły również meteoryty, głównie z kolekcji Muzeum Geologicznego Instytutu Nauk Geologicznych UJ.

Meteoryty

W kolekcji Centrum znajdują się m.in. fragmenty meteorytów: Allende^[1], Brahin, Brenham^[2], Elbogen, Gao-Guenie, Gibeon^[3], Hainholz^[4], Isna^[5], Jelica, Krasnojarsk^[6], Lixna, Magura, Mbale^[7], Morasko, Murchison^[8], NWA 6725^[9], Santa Catharina, Seeläsgen (Przełazy), Schönenberg^[10], Stannern (prawdopodobnie), Toluca^[11], Zaborzika, Zakłodzie.

Okazy: Brenham, Lixna, Morasko, Murchison, Stannern, Zaborzika (prawdopodobnie 116 g) i Zakłodzie (sc 99,58 g) nie były wymienione wcześniej w katalogach Pokrzywnickiego (1964) i Pilskiego (2001)!

Ponadto w zbiorach licznie reprezentowane są meteoryty Łowicz (ponad 20 okazów) i Pułtusk (ponad 50 okazów) (Pokrzywnicki 1964; Pilski 2001).

Smaczkiem kolekcji Centrum są historyczne okazy/fragmenty przekazane do zbiorów przez dawnych kolekcjonerów (wagi wg: Pokrzywnicki 1964; Pilski 2001):

osiem okazów przekazanych do zbiorów PAU^[12] i Gabinetu Mineralogicznego UJ w 1878 roku przez krakowskiego kolekcjonera Ludwika Michałowskiego (1829-1899):
- Orgueil^[13] – 15 g (fp),
- Agen^[14] – 1,6 g (f+f),
- Benares (a)^[15] – 6,8 g (f),
- Bishopville – 3,5 g (fp),
- Knyahinya – 10,9 g (cs),
- L’Aigle^[16] – 5,2 g (f+f),
- Parnallee – 4,37 g (fc),
- Stannern (prawdopodobnie?);

oraz fragmenty pallasytu Imilac^[17] (34,5 g (cs), 23,0 g (cs)) i mezosyderytu Vaca Muerta^[18] (56,9 g (f)) przekazane w 1871 roku przez Ignacego Domeykę.

Galerie

Fragmenty meteorytu Orgueil^[13] (fot. Bartłomiej Kajdas)

Piętka (8,94 g) meteorytu księżycowego NWA 11421 (fot. Bartłomiej Kajdas)

W zbiorach znajduje się ponad 20 okazów meteorytu Łowicz (patrz → Łowicz/Okazy) (fot. Szymon Kozłowski, za zgodą; dzięki uprzejmości Bartłomieja Kajdas)

Okaz o wadze 5484 g (drugi co do wielkości okaz meteorytu Łowicz) (wg katalogów 5650 g)	Okaz o wadze 2931 g (czwarty co do wielkości okaz meteorytu Łowicz) (wg katalogów 2950 g)	Okaz o wadze 2387 g (wg katalogów 2380 g)
Inne okazy meteorytu Łowicz
		Jedyny w zbiorach ucięty okaz. Piętkę odciął Marcin Cimała, początkowo okaz ważył 176 g

W zbiorach znajduje się ponad 50 okazów meteorytu Pułtusk (patrz → Pułtusk/Największe okazy) (fot. Szymon Kozłowski, za zgodą; dzięki uprzejmości Bartłomieja Kajdas)

Okaz 2843 g (czwarty co do wielości okaz w Polsce!)	Okaz 1354 g (ósmy co do wielości okaz w Polsce!)	„Groch pułtuski” (ang. Pułtusk peas)
Gablota z okazami meteorytu Pułtusk	Meteoryty nie eksponowane na wystawie	Fot. 2. Okaz meteorytu Pułtusk o wadze 431,5 g z kolekcji Muzeum Geologicznego UJ w Krakowie. Widoczna część zbrekcjonowana i jednolita. (źródło: Pilski 1994)

Kolekcja meteorytów (fot. Szymon Kozłowski, za zgodą; dzięki uprzejmości Bartłomieja Kajdas)

Ekspozycja meteorytów	Meteoryt Gibeon^[3] (233,2 g (sc))	Mołdawity
Seeläsgen (Przełazy) (238,7 g (sc))	Meteoryt Stannern (19,7 g)	Meteoryt Toluca^[11] (672,7 g (cs), 38,4 g (s))
Meteoryt Zakłodzie (99,58 g (sc))

Smaczkiem kolekcji Centrum są historyczne okazy/fragmenty przekazane do zbiorów przez dawnych kolekcjonerów (wagi wg: Pokrzywnicki 1964; Pilski 2001):

osiem okazów przekazanych do zbiorów PAU^[12] i Gabinetu Mineralogicznego UJ w 1878 roku przez krakowskiego kolekcjonera Ludwika Michałowskiego (1829-1899):
- Orgueil^[13] – 15 g (fp),
- Agen^[14] – 1,6 g (f+f),
- Benares (a)^[15] – 6,8 g (f),
- Bishopville – 3,5 g (fp),
- Knyahinya – 10,9 g (cs),
- L’Aigle^[16] – 5,2 g (f+f),
- Parnallee – 4,37 g (fc),
- Stannern (prawdopodobnie?);

Meteoryt Agen^[14] – 1,6 g (f+f)	Meteoryt Benares (a)^[15] (6,8 g (f))	Meteoryt Benares (a)^[15] (6,8 g (f))	Meteoryt Knyahinya – 10,9 g (cs)
Meteoryt L'Aigle^[16] (5,2 g (f+f))	Meteoryt L'Aigle^[16] (5,2 g (f+f))	Meteoryt Parnallee – 4,37 g (fc)

oraz fragmenty pallasytu Imilac^[17] (34,5 g (cs), 23,0 g (cs)) i mezosyderytu Vaca Muerta^[18] (56,9 g (f)) przekazane w 1871 roku przez Ignacego Domeykę.

Meteoryt Imilac^[17] (34,5 g (cs), 23,0 g (cs))

Jesteśmy w kontakcie z kustoszem kolekcji CEP UJ panem Bartłomiejem Kajdasem i będziemy systematycznie uzupełniać inf. o meteorytach w Krakowie. Dziękujemy Szymonowi Kozłowskiemu za udostępnione zdjęcia.

Film z profilu W Gabinecie Astronoma (In the astronomer's office) na YouTube.

YouTube – Meteoryty w Centrum Edukacji Przyrodniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie

Bibliografia

Koblitz Jörn, MetBase. Meteorite Data Retrieval Software, Version 7.3 (CD-ROM), Ritterhude, Germany 1994-2012. MetBase.

Pilski Andrzej S., (1994), Pułtuski deszcz meteorytów, Urania, 9, 1994, s. 241-245.^[19] Plik DjvU.

Pilski Andrzej S., (2001), Meteoryty w zbiorach polskich, Olsztyn 2001.^[20]

Pokrzywnicki Jerzy, (1964), I. Meteoryty Polski. II. Katalog meteorytów w zbiorach polskich, Studia Geologica Polonica, vol. XV, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1964, (s. 168-170, 171).^[21]^[22] Plik PDF.

Przypisy

^ spadek meteorytu Allende 8 lutego 1969 roku w Meksyku; chondryt węglisty CV3, TKW 2 tony
^ meteoryt żelazno-kamienny Brenham, znalezisko z 1882 roku w USA; pallasyt PMG-an, TKW 4,3 tony
^ ^a ^b meteoryt żelazny Gibeon, znalezisko z 1836 roku w Namibii; typ IVA, TKW 26 ton; patrz → Rinne (1910)
^ meteoryt żelazno-kamienny Hainholz, znalezisko z 1856 roku w Niemczech; mezosyderyt MES-A4, TKW 16,5 kg
^ w zbiorze kilka fragmentów tego chondrytu węglistego CO3.7
^ meteoryt żelazno-kamienny Krasnojarsk (Красноярск, „żelazo Pallasa”, ang. Pallas iron, niem. Pallas-Eisen, ros. Палласово железо), znalezisko z 1749 roku w Rosji; pallasyt PMG-an, TKW 700 kg; patrz → Pallas (1776)
^ spadek meteorytu Mbale 14 sierpnia 1992 roku w Ugandzie; chondryt zwyczajny L5/6, TKW 150 kg
^ spadek meteorytu Murchison 28 września 1969 roku w Australii; chondryt węglisty CM2, TKW 100 kg
^ chondryt węglisty CM2; fragment od Marcina Cimały
^ spadek pojedynczego okazu (~8 kg) chondrytu zwyczajnego L6 w 1846 roku w Niemczech
^ ^a ^b meteoryt żelazny Toluca (syn. Ocatitlan, Xiquipilco), znalezisko z 1776 roku w Meksyku; typ IAB-sLL, TKW 3 tony; patrz → Brezina (1896)
^ ^a ^b PAU – Polska Akademia Umiejętności w Krakowie
^ ^a ^b ^c spadek meteorytu Orgueil 14 maja 1864 roku we Francji; chondryt węglisty CI1, TKW 14 kg; patrz → Daubrée (1867)
^ ^a ^b ^c spadek meteorytu Agen 5 września 1814 roku we Francji; chondryt zwyczajny H5, TKW 30 kg
^ ^a ^b ^c ^d spadek meteorytu Benares (a) (syn. Krakhut) 19 grudnia 1798 roku w Indiach; chondryt zwyczajny LL4, TKW 3,7 kg
^ ^a ^b ^c ^d spadek meteorytu L'Aigle 26 kwietnia 1803 roku we Francji; chondryt zwyczajny L6, TKW 37 kg; patrz → Biot (1803) oraz mapa spadku
^ ^a ^b ^c meteoryt żelazno-kamienny Imilac, znalezisko z 1822 roku z Chile; pallasyt PMG, TKW 920 kg
^ ^a ^b meteoryt żelazno-kamienny Vaca Muerta (po hiszp. martwa krowa) (syn. Taltal) znalezisko z 1861 roku w Chile; mezosyderyt MES-A1, TKW 3,83 tony
^ artykuł zilustrowany fotografiami okazów meteorytu Pułtusk ze zbiorów polskich; według autora najświeższe okazy znajdują się w Krakowie i Wrocławiu, te w Warszawie były zebrane wiele lat po spadku i nie są już tak świeże!
^ bardziej aktualna internetowa wersja katalogu znajduje się na stronach Polskiego Towarzystwa Meteorytowego – katalog PTMet; tam objaśnienie stosowanych skrótów (cs – complete specimen, hs – half specimen, ep – end piece, fc – fragment with crust, f – fragment, sc – slice with crust, s – slice, …); więcej → woreczko.pl – Oznaczenia okazów – skróty
^ pierwsze i jak na razie jedyne, tak kompleksowe opracowanie na temat polskich meteorytów; warto jednak zaznaczyć, że Jerzy Pokrzywnicki niewątpliwie obficie korzystał z wcześniejszego bibliograficznego opracowania autorstwa Zofii Gąsiorowskiej (1966, maszynopis jej pracy powstał przed 1964 rokiem), ale nigdzie w jego publikacjach nie pojawia się jej nazwisko!? (Kosiński 2014)
^ patrz → Pokrzywnicki (1964)/Kolekcje

Zobacz również

Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych UJ

Indeks nazwisk

Linki zewnętrzne

Centrum Edukacji Przyrodniczej UJ – Dział geologiczny
Instytut Nauk Geologicznych, Dział Geologiczny Centrum Edukacji Przyrodniczej UJ
Facebook – Centrum Edukacji Przyrodniczej UJ
YouTube – Meteoryty w Centrum Edukacji Przyrodniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie

Nauka UJ – Odkryto najstarszą materię kosmiczną na Ziemi

[Allende-0] spadek meteorytu Allende 8 lutego 1969 roku w Meksyku; chondryt węglisty CV3, TKW 2 tony

[Brenham-1] teoryt żelazno-kamienny Brenham, znalezisko z 1882 roku w USA; pallasyt PMG-an, TKW 4,3 tony

[Gibeon-2] teoryt żelazny Gibeon, znalezisko z 1836 roku w Namibii; typ IVA, TKW 26 ton; patrz → Rinne (1910)

[Hainholz-3] teoryt żelazno-kamienny Hainholz, znalezisko z 1856 roku w Niemczech; mezosyderyt MES-A4, TKW 16,5 kg

[4] w zbiorze kilka fragmentów tego chondrytu węglistego CO3.7

[Krasnojarsk-5] teoryt żelazno-kamienny Krasnojarsk (Красноярск, „żelazo Pallasa”, ang. Pallas iron, niem. Pallas-Eisen, ros. Палласово железо), znalezisko z 1749 roku w Rosji; pallasyt PMG-an, TKW 700 kg; patrz → Pallas (1776)

[Mbale-6] spadek meteorytu Mbale 14 sierpnia 1992 roku w Ugandzie; chondryt zwyczajny L5/6, TKW 150 kg

[Murchison-7] spadek meteorytu Murchison 28 września 1969 roku w Australii; chondryt węglisty CM2, TKW 100 kg

[8] ryt węglisty CM2; fragment od Marcina Cimały

[9] spadek pojedynczego okazu (~8 kg) chondrytu zwyczajnego L6 w 1846 roku w Niemczech

[Toluca-10] teoryt żelazny Toluca (syn. Ocatitlan, Xiquipilco), znalezisko z 1776 roku w Meksyku; typ IAB-sLL, TKW 3 tony; patrz → Brezina (1896)

[PAU-11] PAU – Polska Akademia Umiejętności w Krakowie

[Orgueil-12] spadek meteorytu Orgueil 14 maja 1864 roku we Francji; chondryt węglisty CI1, TKW 14 kg; patrz → Daubrée (1867)

[Agen-13] spadek meteorytu Agen 5 września 1814 roku we Francji; chondryt zwyczajny H5, TKW 30 kg

[Benares_.28a.29-14] spadek meteorytu Benares (a) (syn. Krakhut) 19 grudnia 1798 roku w Indiach; chondryt zwyczajny LL4, TKW 3,7 kg

[L.27Aigle-15] spadek meteorytu L'Aigle 26 kwietnia 1803 roku we Francji; chondryt zwyczajny L6, TKW 37 kg; patrz → Biot (1803) oraz mapa spadku

[Imilac-16] teoryt żelazno-kamienny Imilac, znalezisko z 1822 roku z Chile; pallasyt PMG, TKW 920 kg

[Vaca_Muerta-17] teoryt żelazno-kamienny Vaca Muerta (po hiszp. martwa krowa) (syn. Taltal) znalezisko z 1861 roku w Chile; mezosyderyt MES-A1, TKW 3,83 tony

[18] rtykuł zilustrowany fotografiami okazów meteorytu Pułtusk ze zbiorów polskich; według autora najświeższe okazy znajdują się w Krakowie i Wrocławiu, te w Warszawie były zebrane wiele lat po spadku i nie są już tak świeże!

[19] rdziej aktualna internetowa wersja katalogu znajduje się na stronach Polskiego Towarzystwa Meteorytowego – katalog PTMet; tam objaśnienie stosowanych skrótów (cs – complete specimen, hs – half specimen, ep – end piece, fc – fragment with crust, f – fragment, sc – slice with crust, s – slice, …); więcej → woreczko.pl – Oznaczenia okazów – skróty

[20] rwsze i jak na razie jedyne, tak kompleksowe opracowanie na temat polskich meteorytów; warto jednak zaznaczyć, że Jerzy Pokrzywnicki niewątpliwie obficie korzystał z wcześniejszego bibliograficznego opracowania autorstwa Zofii Gąsiorowskiej (1966, maszynopis jej pracy powstał przed 1964 rokiem), ale nigdzie w jego publikacjach nie pojawia się jej nazwisko!? (Kosiński 2014)

[21] trz → Pokrzywnicki (1964)/Kolekcje

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

@@ Linia 28: / Linia 28: @@
 * osiem okazów przekazanych do zbiorów PAU<ref name="PAU">'''PAU''' – [https://pl.wikipedia.org/wiki/Polska_Akademia_Umiejętności Polska Akademia Umiejętności w&nbsp;Krakowie]</ref> i&nbsp;Gabinetu Mineralogicznego&nbsp;UJ w&nbsp;1878 roku przez krakowskiego kolekcjonera '''[[Indeks_nazwisk#Michałowski_Ludwik|Ludwika Michałowskiego]]''' (1829-1899):
 ** '''{{Txt2Img|Orgueil_(CEP_UJ).jpg|Orgueil}}'''{{MBD-record|name=Orgueil}} – 15&nbsp;g&nbsp;(fp),
-** '''Agen'''{{MBD-record|name=Agen}} – 1,6&nbsp;g&nbsp;(f+f),
+** '''{{Txt2Img|Agen_(CEP_UJ)-1.jpg|Agen}}'''{{MBD-record|name=Agen}} – 1,6&nbsp;g&nbsp;(f+f),
-** '''{{Txt2Img|Benares_(a)_(CEP_UJ).jpg|Benares (a)}}'''{{MBD-record|name=Benares (a)}} – 6,8&nbsp;g&nbsp;(f),
+** '''{{Txt2Img|Benares_(a)_(CEP_UJ)-1.jpg|Benares (a)}}'''{{MBD-record|name=Benares (a)}} – 6,8&nbsp;g&nbsp;(f),
 ** '''Bishopville''' – 3,5&nbsp;g&nbsp;(fp),
-** '''[[Knyahinya]]''' – 10,9&nbsp;g&nbsp;(cs),
+** '''{{Txt2Img|Knyahinya_(CEP_UJ)-1.jpg|Knyahinya}}''' – 10,9&nbsp;g&nbsp;(cs),
-** '''{{Txt2Img|L'Aigle_(CEP_UJ).jpg|L’Aigle}}'''{{MBD-record|name=L'Aigle}} – 5,2&nbsp;g&nbsp;(f+f),
+** '''{{Txt2Img|L'Aigle_(CEP_UJ)-1.jpg|L’Aigle}}'''{{MBD-record|name=L'Aigle}} – 5,2&nbsp;g&nbsp;(f+f),
-** '''Parnallee''' – 4,37&nbsp;g&nbsp;(fc),
+** '''{{Txt2Img|Parnallee_(CEP_UJ)-1.jpg|Parnallee}}''' – 4,37&nbsp;g&nbsp;(fc),
 ** '''[[Stannern]]''' ({{Txt2Img|Stannern_(CEP_UJ).jpg|prawdopodobnie?}});
@@ Linia 77: / Linia 77: @@
 <gallery caption="" widths="200px" heights="200px" perrow="3">
 File:Meteoryty_(CEP_UJ).jpg|Ekspozycja meteorytów
-File:Benares_(a)_(CEP_UJ).jpg|Meteoryt Benares (a){{MBD-record|name=Benares (a)}} (6,8&nbsp;g&nbsp;(f))
 File:Gibeon_(CEP_UJ).jpg|Meteoryt Gibeon{{MBD-record|name=Gibeon}} (233,2&nbsp;g&nbsp;(sc))
-File:Imilac_(CEP_UJ).jpg|Meteoryt Imilac{{MBD-record|name=Imilac}} (34,5&nbsp;g&nbsp;(cs), 23,0&nbsp;g&nbsp;(cs))
-File:L'Aigle_(CEP_UJ).jpg|Meteoryt L'Aigle{{MBD-record|name=L'Aigle}} (5,2&nbsp;g&nbsp;(f+f))
 File:Mołdawity_(CEP_UJ).jpg|[[Mołdawity]]
 File:Seeläsgen_(Przełazy)_(CEP_UJ).jpg|[[Seeläsgen (Przełazy)]] (238,7&nbsp;g&nbsp;(sc))
@@ Linia 88: / Linia 86: @@
 </gallery>
+Smaczkiem kolekcji Centrum są historyczne okazy/fragmenty przekazane do zbiorów przez [[Indeks nazwisk|dawnych kolekcjonerów]] (wagi wg: Pokrzywnicki 1964; Pilski 2001):
+* osiem okazów przekazanych do zbiorów PAU<ref name="PAU">'''PAU''' – [https://pl.wikipedia.org/wiki/Polska_Akademia_Umiejętności Polska Akademia Umiejętności w&nbsp;Krakowie]</ref> i&nbsp;Gabinetu Mineralogicznego&nbsp;UJ w&nbsp;1878 roku przez krakowskiego kolekcjonera '''[[Indeks_nazwisk#Michałowski_Ludwik|Ludwika Michałowskiego]]''' (1829-1899):
+** '''{{Txt2Img|Orgueil_(CEP_UJ).jpg|Orgueil}}'''{{MBD-record|name=Orgueil}} – 15&nbsp;g&nbsp;(fp),
+** '''{{Txt2Img|Agen_(CEP_UJ)-1.jpg|Agen}}'''{{MBD-record|name=Agen}} – 1,6&nbsp;g&nbsp;(f+f),
+** '''{{Txt2Img|Benares_(a)_(CEP_UJ)-1.jpg|Benares (a)}}'''{{MBD-record|name=Benares (a)}} – 6,8&nbsp;g&nbsp;(f),
+** '''Bishopville''' – 3,5&nbsp;g&nbsp;(fp),
+** '''{{Txt2Img|Knyahinya_(CEP_UJ)-1.jpg|Knyahinya}}''' – 10,9&nbsp;g&nbsp;(cs),
+** '''{{Txt2Img|L'Aigle_(CEP_UJ)-1.jpg|L’Aigle}}'''{{MBD-record|name=L'Aigle}} – 5,2&nbsp;g&nbsp;(f+f),
+** '''{{Txt2Img|Parnallee_(CEP_UJ)-1.jpg|Parnallee}}''' – 4,37&nbsp;g&nbsp;(fc),
+** '''[[Stannern]]''' ({{Txt2Img|Stannern_(CEP_UJ).jpg|prawdopodobnie?}});
+<gallery caption="" widths="160px" heights="180px" perrow="4">
+File:Agen_(CEP_UJ)-1.jpg|Meteoryt Agen{{MBD-record|name=Agen}} – 1,6&nbsp;g&nbsp;(f+f)
+File:Benares_(a)_(CEP_UJ).jpg|Meteoryt Benares (a){{MBD-record|name=Benares (a)}} (6,8&nbsp;g&nbsp;(f))
+File:Benares_(a)_(CEP_UJ)-1.jpg|Meteoryt Benares (a){{MBD-record|name=Benares (a)}} (6,8&nbsp;g&nbsp;(f))
+File:Knyahinya_(CEP_UJ)-1.jpg|Meteoryt [[Knyahinya]] – 10,9&nbsp;g&nbsp;(cs)
+File:L'Aigle_(CEP_UJ).jpg|Meteoryt L'Aigle{{MBD-record|name=L'Aigle}} (5,2&nbsp;g&nbsp;(f+f))
+File:L'Aigle_(CEP_UJ)-1.jpg|Meteoryt L'Aigle{{MBD-record|name=L'Aigle}} (5,2&nbsp;g&nbsp;(f+f))
+File:Parnallee_(CEP_UJ)-1.jpg|Meteoryt Parnallee – 4,37&nbsp;g&nbsp;(fc)
+</gallery>
+* oraz fragmenty pallasytu '''Imilac'''{{MBD-record|name=Imilac}} (34,5&nbsp;g&nbsp;(cs), 23,0&nbsp;g&nbsp;(cs)) i&nbsp;mezosyderytu '''Vaca Muerta'''{{MBD-record|name=Vaca Muerta}} (56,9&nbsp;g&nbsp;(f)) przekazane w&nbsp;1871&nbsp;roku przez '''Ignacego Domeykę'''.
+<gallery caption="" widths="160px" heights="180px" perrow="4">
+File:Imilac_(CEP_UJ).jpg|Meteoryt Imilac{{MBD-record|name=Imilac}} (34,5&nbsp;g&nbsp;(cs), 23,0&nbsp;g&nbsp;(cs))
+</gallery>
 ----

Centrum Edukacji Przyrodniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Adres:	Gronostajowa 5 30-387 Kraków http://www.cep.uj.edu.pl/
Pracownicy:	kustosz kolekcji: dr Bartłomiej Kajdas; kolekcja geologiczna: Jolanta Gruza
Kontakt:	bartlomiej.kajdas@uj.edu.pl tel. (12) 664 60 84
Wystawy/zbiory:	kolekcja meteorytów została utworzona na bazie zbiorów zlikwidowanego Muzeum Geologicznego Instytutu Nauk Geologicznych UJ; Centrum otwarto dla zwiedzających w 2021 roku

Centrum Edukacji Przyrodniczej UJ

Z Wiki.Meteoritica.pl

Wersja z 14:50, 21 lip 2023

Meteoryty

Galerie

Bibliografia

Przypisy

Zobacz również

Linki zewnętrzne

Widok

Osobiste

Nawigacja

wiki.meteoritica.pl

Szukaj

Narzędzia