PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)


Seeläsgen (Przełazy)

Z Wiki.Meteoritica.pl

Bliźniak meteorytu Morasko

Seeläsgen (Przełazy)
Seelasgen (AdPhysik 1848 74).jpg
Prawdopodobny wygląd bryły meteorytu Przełazy (źródło: Schneider (1848), Annalen der Physik, 74, 1848)
Znalezisko
Lokalizacja wieś Przełazy, koło Świebodzina, Polska
Położenie[1] 52°16'N, 15°33'E
Data rozpoznany w 1847 r.
Uwagi sparowany z meteorytem Morasko i Tabarz
Charakterystyka
Typ żelazny, oktaedryt gruboziarnisty Og, IAB-MG
Masa ~102 kg
Liczba okazów jeden okaz (później prawdopodobnie znajdowano jeszcze wiele mniejszych okazów)
Meteoritical Bulletin Database
Synonimy
wg NHM Cat: Brandenburg, Branibor, Przelazy, Schwiebus, Seelaesgen, Sulechow, Züllichau; u Pokrzywnickiego jeszcze: See-Läsgen; u Kleina: Seeläßchen; polska nazwa: Przełazy

Kilka lat przed rokiem 1847 rolnik ze wsi Przełazy (wtedy niemieckie Seeläsgen) kopiąc rów odpływowy na swojej łące znalazł na głębokości 6-7 łokci bryłę żelaza o wadze około 102 kg. Rów odwadniający prowadzić miał do pobliskiego jeziora Niesłysz (jez. Niesulickie, niem. Nieschlitzer See). Okaz „żelaza” został sprzedany kowalowi i handlarzowi żelazem z Sulechowa (niem. Züllichau) Jähnschowi. Dopiero w 1847 r. został rozpoznany jako meteoryt przez „mechanika” Hartiga i za jego staraniem przewieziono go do Wrocławia. Meteoryt ten wzbudził spore zainteresował wśród uczonych, gdyż zaobserwowano w nim świeżo odkryte w meteorycie Braunau linie Neumanna.

Przełazy to meteoryt żelazny, oktaedryt gruboziarnisty (Og) typu IAB-MG i jest pod względem składu bardzo podobny do meteorytu Morasko. Niektórzy badacze sugerują, że obydwa meteoryty mogą pochodzić z tego samego deszczu meteorytów – patrz hipoteza bolidu wielkopolskiego.


Przełazy zostały pocięte na wiele kawałków, które trafiły do kilkudziesięciu kolekcji na całym świecie. W Polsce największe fragmenty (płytki) meteorytu Przełazy znajdują się w zbiorach Instytutu Geologii UAM w Poznaniu (580 g), w Muzeum Mineralogicznym UWr we Wrocławiu (278 g) i Muzeum Geologicznym UJ w Krakowie (239 g).

Są informacje[2], że współcześnie znaleziono jeszcze kilka nowych okazów meteorytów żelaznych w okolicach Przełazów. Jedną z osób, które znalazły tam meteoryty był pan Henryk Nowacki z Wrocławia. Tak jego znaleziska komentuje Marcin Cimała, który kupował od niego meteoryty:

(…) Podczas rozmowy i oglądania coraz to nowych, okazów okazało się, że dwie płytki pochodzą z okazu znalezionego 100 km od Moraska... w Przełazach! Nie da się ukryć, że wyglądają inaczej niż wszystkie inne rasowe „moraskity”, więc kupiłem mniejszą płytkę, aby się przekonać co wyjdzie po wytrawieniu. Czy będzie to Morasko z Przełaz, czy może właśnie Przełazy?

(pełna relacja i fotografie okazów → meteoryty.net: Meteoryt Morasko); więcej → Seeläsgen (Przełazy)/Galerie.


Opis znaleziska i jego losy wg Clarka (1852)

Według Clarka (1852) znaleziony okaz ważył 218 funtów (lbs.) i miał owalną formę. Bryła miała wysokość 143/12 cala (36,2 cm), w najwęższym miejscu 108/12 cala średnicy (27,1 cm), zaś w najszerszym 129/12 (32,4 cm). W najszerszym odwodzie miała 3910/12 cala (101,2 cm). Znaleziono ją na głębokości 14 stóp (feet; ~4,2 metra) wśród głazów przy kopaniu rowu odwadniającego. Została sprzedana jako bezużyteczne (stare!?) żelazo miejscowemu kowalowi. Po rozpoznaniu, że może to być żelazo meteorytowe, odkupiono bryłę za 1,5 dolara. Nabywca odrzucił początkową ofertę dr. Schneidera kupna okazu za 135 dolarów, ale ostatecznie sprzedał go za 225 dolarów. Doktor Schneider zachował połowę bryły dla siebie, drugą przekazał handlarzowi minerałów z Bonn Krantz'owi[3] (Buchner 1863, s. 178). Ten miał ją pociąć i uzyskać ze sprzedaży fragmentów 1500 dolarów dla niego.

Bryła była pokryta ciemną brązową zwietrzeliną grubości od ¼ do ¾ linii (0,5-1,5 mm)[4]. Na powierzchni widoczne były wgłębienia i wypukłości (regmaglipty?) charakterystyczne dla brył meteorytów żelaznych. Według Clarka bryła nie nosiła oznak fragmentacji (rozrywania)!

Opis wg Pokrzywnickiego (1964)

(zgodnie z oryginałem)
«
Pokrzywnicki (1964)

10. METEORYT PRZEŁAZY

Synonimy: Seeläsgen, See-Läsgen, Züllichau, Schwiebus, Branderburg, Branibor

W.m.s.: φ = 52°16' – λ = 15°23'1

Na kilka lat przed 1847 r. pewien rolnik z miejscowości Seeläsgen (obecnie Przełazy, pow. Świabodzin) kopiąc na swej wilgotnej łące rów odpływowy w kierunku pobliskiego jeziora Nieschlitzer See (Niesulica), wydobył z głębokości 6-7 łokci masę żelaza meteorytycznego wagi około 2 cetnarów (102 kg). Masę tą sprzedał kowalowi i handlarzowi żelazem Jähnschowi z Züllichau (Sulechów), gdzie przed domem tego ostatniego znalazł ją w listopadzie 1847 r. „mechanik” Hartig i wziął z niej próbkę. Gdy okazało się, że żelazo jest pochodzenia meteorytycznego, za jego staraniem przewieziono bryłę do Wrocławia.

Dr Schneider sądził z wyglądu otoczki meteorytu, że musiał on przeleżeć w ziemi dobrych paręset lat. Natomiast Duflos i Göppert uważali go za część spadłego 14 lipca 1847 r. syderytu Braunau. Pomijając pewne różnice w składzie tych dwóch meteorytów, przypuszczenie Duflosa i Göpperta wydaje się z różnych względów mało prawdopodobne.

Seelasgen (sklad).jpg


C. wł. = 7,63 i 7,71 (według Duflosa), 7,7345 (według Rammelsberga) i  7,66 (według Reinchenbacha). Według Perry'ego (1944, s. 128) zawartość Ni-Co = 5,74%. n = 15 (Kat. Met. Brit. Mus. – Prior & Hey 1953). Analiza Panetha na hel i uran dała: He – 2,0 i U – 14,7 (Watson 1941), z czego wyliczył on wiek meteorytu na 120 milionów lat. Według późniejszych analiz tego autora z 1942 r. wiek meteorytu ma wynosić 1000 milionów lat.

Meteoryt zaliczany jest zgodnie do oktaedrytów; różnice w opiniach polegają na zaliczeniu go do odmian oktaedrytów. Leonard (1956) zalicza do odmiany Ogg, Brezina (o. c.) – raz do Ogg, innym razem do Om. Inni autorzy (Heide 1934) do odmiany Ogg lub Og (Heide 1957; Perry 1944). Według mojej opinii należy przyjąć klasyfikację Kat. Met. Brit. Mus. (Prior & Hey 1953), a mianowicie Om.[5]

Seelasgen (kolekcje).jpg


Powyżej zostały przytoczone wszystkie kolekcje, gdzie przechowywany jest lub był meteoryt według danych Wülfinga i kilku innych dostępnych autorowi katalogów, aby uwypuklić zainteresowanie się kolekcjonerów tym meteorytem i jego rozdrobnienie. Przy tym należy zaznaczyć, że meteoryt ten nie wyróżnia się niczym szczególnym wśród oktaedrytów.

Od czasów Wülfinga wiele się zmieniło. Prawdopodobnie wszystkie wymienione kolekcje prywatne przeszły w inne ręce, głównie wielkich zbiorów państwowych, powstały zaś nowe kolekcje. Zresztą wykaz Wülfinga nie był wyczerpujący nawet za jego czasów. Uzupełnienie tego wykazu ogłosił niedawno Spencer (1949)8

Przypisy
1 Według Berwertha (o. c.) i Breziny (o. c.). Według Kat. Met. Brit. Mus. (Prior & Hey 1953) – 52°16'N – λ = 15°33'E.
2 Ten zbiór przeszedł do muzeum w Nowym Jorku.
3 Patrz met. Białystok.
4 Ten zbiór przeszedł do muzeum w Chicago.
5 Ten zbiór przeszedł do zbiorów watykańskich.
6 Ten zbiór znajdował się – według Siemaszki – w Wiedniu.
7 Dr Ulex posiadał również jakiś odłamek nieznanej bliżej wagi.
8 Literatura:
A. Duflos: „Chemische Zerlegung der Meteoreisenmasse von Seeläsgen”. Pogg. Ann. d. Phys., Bd. 74, s. 61-65, 1848;[6]
Rammelsberg: Ann. d. Phys., Bd. 74, s. 443-448, 1848 (analiza);[7]
Glocker: Ann. d. Phys., Bd. 73, s. 332-336, 1848;[8]
Schneider: Ann. d. Phys., Bd. 74, s. 57-61, 1848;[9]
Perry S.H. (1944, s. 128, 158, 165, 166) – zdjęcia mikroskopowe;
F. Watson (1941, s. 198);
Kat. Zb. Met. Węg. (Tokody & Dudich 1951)[10]; Merrill (1916, s. 147); Pogg. Ann. Ergänz., Bd. IV, s. 388-389, 1854[11]; F. Heide (1934, s. 112, 1957, s. 92); Göppert: Verh. Berl. Akad., 1847, s. 488)[12].

»



Hipoteza bolidu wielkopolskiego

Hipoteza „Bolidu wielkopolskiego” (Czajka, astroblemy.pl; zmodyfikowane)

W 2001 roku Rainer Bartoschewitz (Bartoschewitz et al. 2001) porównując wyniki analiz składu chemicznego meteorytu Tabarz z danymi dla MoraskaPrzełazów wysunął hipotezę, że te trzy meteoryt mają wspólne pochodzenie (patrz → Hipoteza Bartoschewitza). Meteoryty te są oktaedrytami gruboziarnistymi (Og, coarse octahedrites) typu IAB-MG. Również miejsca ich znalezienia (włączając meteoryt Jankowo Dolne o podobnym składzie) leżą niemal na jednej linii (patrz rysunek).

Niezależnie, w 2001 roku, ukazała się publikacja Jacka Brzustowicza (Czy cystersi z Bierzwnika widzieli meteoryt?) łącząca katalogowe wydarzenie Friedland 1304 (Grady 2000) z hipotezą, że w starych kronikach opisujących to wydarzenie jest mowa o bolidzie widzianym z Bierzwnika w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim (patrz → doniesienie Friedland 1304).

Z połączenia tych dwóch koncepcji, w 2010 roku Wiesław Czajka zaproponował hipotezę, że opisywaną w starych kronikach i katalogach kometę, obserwowaną w kwietniu 1305 roku (trzy dni przed i trzy dni po Wielkanocy), należy interpretować jako opis bolidu odpowiedzialnego za wspólny spadek meteorytów Tabarz, PrzełazyMorasko (patrz → hipoteza Bolid wielkopolski).


Źródła

Kesselmeyer (1861) (s. 367)

38. Seeläsgen, WSW. v.  Schwiebus in der Mark Brandenburg. 218 . Gefunden 1847. – Sp.-Gew.: 7,59-7,73. Preussen 52º14'N. 15º23'O. P.73.1848.329.[13] W. 1860. S. 1860.


Buchner (1861) (s. 480-481)

Seeläsgen, Preussen.

Göppert Breslauer Ztg. 1847, Dec. 8, 9. Nr. 287, 288[14]. Haid. Ber. 3, 471.[15] Ber. Schles. Gesellsch. 1847. 1848, 42.[16] PA. 73, 329, 334.[17] Duflos ebd. 74, 57, 61.[18] Rammelsberg ebd. 74, 443.[19] PhCtr. 1848, 143, 428.[20] AChPh. 66, 260.[21] Duflos ebd. 68, 259. Rammelsberg ebd. 68, 260.[22] SJ. (2) 6, 426.[23] Partsch WAB. 1, 1848, 153.[24] JbMin. 1848, 808. 1852, H. 2. Göppert EJ. 42, 428. Silliman u. Hunt ebd. 42, 458. RbH. Suppl. 4, 152. MCh. 904. Br. 124. PA. 108, 457.[25] 111, 363.[26] J. 1847/8, 1304. Berl. Ac. Ber. 47, 488.[27]

Rozwinięcia skrótów → patrz Bibliografia/Buchner Otto


Klein (1904)

1847 gefunden Seeläßchen, Schwiebus, Frankfurt a. O., Brandenburg


Berwerth (1903)

Seeläsgen [Ogg[5] (gefunden 1847) 52°14’N,
15°23’O], Schwiebus, Branderburg, Preußen, Deutschland.

Lokalizacja

Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
© Jan Woreczko & Wadi

(P) Przełazy

współrzędne wg innych autorów

* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki

Wieś Przełazy (niem. Seeläsgen) leży nad jeziorem Niesłysz (jez. Niesulickie, niem. Nieschlitzer See). Miasto Świebodzin (niem. Schwiebus)

Pole na którym znaleziono meteoryt nie mogło leżeć daleko od jeziora. Współrzędne podane przez Kesselmeyera (1861) (52°14'N, 15°23'E) wydają się bliższe rzeczywistemu miejscu znalezienia pierwszego okazu, niż oficjalnie podawane w Meteoritical Bulletin (52°16'N, 15°33'E).

Są współczesne doniesienia o znalezieniu kilku meteorytów żelaznych po wschodniej stronie jeziora Niesłysz w otoczeniu drogi do Wilkowa.[2] Okazy znajdował m.in. poszukiwacz Henryk Nowacki z Wrocławia, część tych okazów badał prof. Łukasz Karwowski. Więcej → Seeläsgen (Przełazy)/Galerie.


Mapy


Seeläsgen (Przełazy)/Galerie

Meteoryt Seeläsgen (Przełazy) w kolekcjach prywatnych

Więcej → Seeläsgen (Przełazy)/Galerie


Meteoryt Przełazy (Seeläsgen) ze zbiorów Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego (dla Wiki.Meteoritica.pl fot. Antoni Stryjewski)

Muzeum ma w swych zbiorach okazy o masach: 277,64 g (sc), 1,2 g (fp).


W zbiorach Muzeum Mineralogicznego Uniwersytetu Wrocławskiego znajduje się również okaz meteorytu żelaznego z etykietką „Meteoreisen. Schwiebus Coll. Klede”, „No.44.I.”. Jest bardzo prawdopodobne, że jest to niezidentyfikowany fragment meteorytu Przełazy (syn. Schwiebus, pol. Świebodzin) (fot. Antoni Stryjewski)


Meteoryt Seeläsgen (Przełazy) w kolekcjach zagranicznych


Przełazy i okolice (fot. Wiesław Czajka)


Bibliografia

  • American Journal of Science and Arts, Meteoritic Iron of Seeläsgen in Brandenburg, vol. 6, ser. 2, 1848, s. 426.[29] Plik DjVu.
  • Annalen der Chemie und Pharmacie, Meteoreisen, 68, 1848, s. 259-261.[30] Plik DjVu.
  • Bartoschewitz Rainer, (2001), Morasko – największy znany obszar rozrzutu na świecie?, Meteoryt, 4, 2001, s. 20. Plik PDF.
  • Boguslawski Georg von, (1854a), Zehnter Nachtrag zu Chladni's Verzeichnisse der Feuermeteore und herabgefallenen Massen (Wien 1819) (Schluss von S. 155.), Annalen der Physik, IV, 90 uzupeł. (ergänzungsband), 1854, s. 353-456. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Brezina Aristides, (1896), Die Meteoritensammlung des k.k. naturhistorischen Hofmuseums am 1. Mai 1895, Annalen des K.K. Naturhistorischen Hofmuseum. (Separatabdruck aus Band X, Heft 3 und 4.), Wien 1896.[31][32] Plik PDF.
  • Buchner Otto, (1861), Versuch eines Quellenverzeichnisses zur Literatur über Meteoriten, w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 455-482, (s. 480-481). Plik PDF; plik DjVu.
  • Buchner Otto, (1863), Die Meteoriten in Sammlungen, ihre Geschichte, mineralogische und chemische Beschaffenheit, Leipzig 1863, ss. 202, (s. 178-180).[33][34][35] Plik hPDF; plik DjVu.
  • Buchwald Vagn Fabritius, (1975), Handbook of Iron Meteorites. Their History, Distribution, Composition, and Structure, University of California Press, Berkeley 1975, (s. 1094-1098). ISBN 0-520-02934-8.[36] Pliki PDF. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Clark Smith William, (1852), On Metallic Meteorites. An Inaugural Dissertation, Göttingen 1852, ss. 112, (s. 49-52) (ilustracje).[37] Plik PDF.
  • Cohen Emil Wilhelm, (1897), Meteoreisen-Studien V, Annalen des K.K. Naturhistorischen Hofmuseum, Bd. XII, Wien 1897, s. 42-62.[38] Plik PDF.
  • Dąbrowski Bartosz P., (2001), Przełazy 2001, Meteoryt, 3, 2001, s. 22, 26. Plik PDF.
  • Duflos Adolph Ferdinand, (1847), Meteormassen zu Seeläsgen in der Mark Brandenburg, Tageblatt d. Naturw. Ver., Breslau 1847, s. 49-50.
  • Duflos Adolph Ferdinand, (1848), Chemische Zerlegung der Meteoreisenmasse von Seeläsgen (Przełazy), Annalen der Physik, 74, Bd. 150, 1848, s. 61-65. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Glocker Ernst Friedrich, Duflos Adolph Ferdinand, (1848), Auffindung einer Meteoreisen-Masse in der Mark Brandenburg, Annalen der Physik, 73, Bd. 149, 1848, s. 329-332. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    . Abs.: Am. J. Sci., 6, s. 426.
  • Glocker Ernst Friedrich, (1848a), Ueber die krystallinishe Structur des Eisens, Annalen der Physik, 73, Bd. 149, 1848, s. 332-336. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Göppert Heinrich Robert, (1847), Seeläsgen: Das Auffinden des 2 Ztr. schweren Meteoreisens, Bericht über die zur Bekanntmachung geeigneten Verhandlungen der Konigl. Preuss. Akademie der Wissenschaften zu Berlin, 1847, s. 488.[39] Plik DjVu.
  • Göppert Heinrich Robert, (1847), Über das Braunauer und das Seeläsgen'sche Meteoreisen, Journal für praktische Chemie, 42, 1847, s. 428-431. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Göppert Heinrich Robert, (1848), Übersendet ein Stückchen des bei Seeläsgen unweit Frankfurt an der Oder gefundenen Meteoreisen, Sitzungsberichte der mathematisch-naturwissenschaftliche Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, 1, 1848, s. 34-35. Plik PDF.
  • Haidinger Wilhelm Ritter von, (1848), Meteoriten in Schlesien, Berichte über die Mitteilungen von Freunden der Naturwissenschaften in Wien, III, nr 6, Wien 1848, s. 471-472.[40] Plik DjVu.
  • Jahres-Bericht der Schlesischen Gesellschaft für vaterländische Kultur, Meteormassen zu Seeläsgen in der Mark Brandenburg, 1847, s. 49-50.[41] Plik DjVu.
  • Jahres-Bericht der Schlesischen Gesellschaft für vaterländische Kultur, 1848, s. 42-43.[42] Plik DjVu.
  • Jahresbericht über die Fortschritte der reinen, pharmaceutischen und technischen Chemie, Physik, Mineralogie und Geologie,[43] Für 1847 u. 1848, Chemische Geologie/Meteorsteine und Meteorstaub, Giessen 1849, s. 1298-1320.[44] Plik DjVu.
  • Karwowski Łukasz, Jachymek Stanisław, Ludwig Anna, Gurdziel Agnieszka, (2003), Skorupa wietrzeniowa i obtopieniowa meteorytów w warunkach klimatu umiarkowanego na przykładzie Zakłodzia i MoraskaPrzełazów, materiały, II Seminarium Meteorytowe, 24-26 kwietnia, Olsztyn 2003, s. 48-54. Plik PDF.
  • Karwowski Łukasz, Muszyński Andrzej, (2006), Silicates association in nodules of iron meteorites Seelasgen, Morasko and Jankowo Dolne, Mineralogia Polonica – Special Papers, 29, 2006, s. 140-143.
  • Karwowski Łukasz, Muszyński Andrzej, (2007), Mineral association of nodules from iron meteorites Seelasgen, Morasko and Jankowo Dolne, Mineralogia Polonica – Special Papers, 31, 2007, s. 159-162.
  • Kesselmeyer Paul August, (1861), Ueber den Ursprung der Meteorsteine. Tafel XII-XIV., w: Broenner Heinrich L., Abhandlungen, herausegeben von der Senckenburgischen naturforschenden gesellschaft, Bd. 3, Frankfurt a.M. 1859-1861, s. 313-454, (s. 367). Plik PDF; plik DjVu.
  • Klein Hermann Joseph, (1904), Jahrbuch der Astronomie und Geophysik. Enthaltend die wichtigsten Fortschritte auf den Gebieten der Astrophysik, Meteorologie und physikalischen Erdkunde, XIV. Jahrgang 1903, Eduard Heinrich Mayer, Leipzig 1904. Plik DjVu (str. tytułowa).
  • Koblitz Jörn, MetBase. Meteorite Data Retrieval Software, Version 7.3 (CD-ROM), Ritterhude, Germany 1994-2012. MetBase.
Meteoryt Przełazy (Stanisława Strąbskiego Kalendarz czyli Rocznik na rok przestępny 1856, s. 151
  • J. Ludwik[45], (1855), Meteorolity i massy meteoryczne żelaza, Stanisława Strąbskiego Kalendarz czyli Rocznik na rok przestępny 1856, 1855, s. 151-155, (s. 151).[46] Plik ulLib.
  • Partsch Paul Maria, (1848), Bericht über das bei Seeläsgen, unweit Frankfurt an der Oder, gefundene Meteoreisen, Sitzungsberichte der mathematisch-naturwissenschaftliche Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, 1, 1848, s. 47-50. Plik PDF.
  • Pilski Andrzej S., Kryza Ryszard, Wasson John T., Muszyński Andrzej, Karwowski Łukasz, (2012), Pierwiastki syderofilne w meteorytach Morasko (Siderophile elements in the Morasko meteorites), Acta Soc. Metheor. Polon., 3, 2012, s. 62-70. Plik ASMP.
  • Pilski Andrzej S., Karwowski Łukasz, Kryza Ryszard, Muszyński Andrzej, (2012), Badania chemiczne deszczu meteorytów żelaznych Jankowo Dolne-Morasko-Przełazy, Acta Soc. Metheor. Polon., 3, 2012, s. 157-158 (streszczenie referatu). Plik PDF.
  • Pilski Andrzej S., Wasson John T., Muszyński Andrzej, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Nowak Monika, (2013), Low-Ir IAB irons from Morasko and other locations in central Europe: One fall, possibly distinct from IAB-MG, Meteoritics & Planetary Science, vol. 48(12), 2013, s. 2531-2541. Plik doi.
  • Rammelsberg Karl Friedrich, (1848), Ueber die chemische Zusammensetzung des Meteoreisen von Seeläsgen, Annalen der Physik, 74, Bd. 150, 1848, s. 443-448. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Reichenbach Karl Freiherr von, (1859b), Ueber die Zeitfolge und die Bildungsweise der näheren Bestandtheile der Meteoriten, Annalen der Physik, 108, Bd. 184, 1859, s. 452-465. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Reichenbach Karl Freiherr von, (1860), I. Meteoriten in Meteoriten. II. Meteoriten und Sternschnuppen, Annalen der Physik, 111, Bd. 187, 1860, s. 353-401 (ilustracje).[50] Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    ; plik PDF; plik PDF.
  • Rose Gustav, (1863), Systematisches Verzeichniss der Meteoriten in dem mineralogischen Museum der Universität zu Berlin, Annalen der Physik, 118, Bd. 194, 1863, s. 419-423 (tabele).[51] Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Schneider W.G., (1848), Ueber das Meteoreisen von Seeläsgen bei Schwiebus, Annalen der Physik, 74, Bd. 150, 1848, s. 57-61. Plik DjVu
    Źródło: Wiki.Meteoritica.pl
    .
  • Stankowski Wojciech T.J., Uścinowicz Grzegorz, (2011), The age of the Przełazy (Seelasgen) meteorite fall in the light of the metallic spherules content, Acta Geol. Pol., 61(1), s. 115-124, 2011. Plik PDF.
  • Stankowski Wojciech T.J., (2012), Upadek meteorytu Przełazy w świetle danych geomorfologicznych i geologicznych (The Fall of the Przełazy (Seeläsgen) Meteorite in the Light of Geomorphological and Gepological Data), Acta Soc. Metheor. Polon., 3, 2012, s. 104-111. Plik PDF.
  • Stankowski Wojciech T.J., (2015), The extraterrestrial matter falls in west-central Poland (Great Poland Lowland); historical and geological data, Acta Geol. Pol., 65(2), 2015, s. 273–278.[52] Plik doi.
  • Tokody László, Dudichné Vendl Mária, (1951), Magyarország meteoritgyűjteményei (Meteorite collections in Hungary), Akadémiai Kiadó, Budapest 1951, ss. 102. Plik GIF.


Przypisy

  1. ^ jeśli nie zaznaczono inaczej, podano współrzędne przyjęte w oficjalnej bazie meteorytów Meteoritical Bulletin Database
  2. ^ a b Bartoschewitz (2001), Czajka (astroblemy.pl)
  3. ^
  4. ^ 1 linia (długości) to 1/12 cala ≅ 2 mm
  5. ^ a b oktaedryt: Ogg – bardzo gruboziarniasty, Og – gruboziarnisty, Om – średnioziarnisty; patrz → Oznaczenia typów meteorytów u Pokrzywnickiego oraz woreczko.pl – Figury, struktury Widmanstättena
  6. ^ Duflos (1848)
  7. ^ Rammelsberg (1848)
  8. ^ Glocker (1848a)
  9. ^ Schneider (1848)
  10. ^ Tokody (1951)
  11. ^ Boguslawski (1854a)
  12. ^ Göppert (1847)
  13. ^ powołanie na Glocker (1848) (wg klucza: Poggendorff, Bd. 73, rok 1848, s. 329)
  14. ^ patrz → Seeläsgen (Przełazy)/Czasopisma
  15. ^ Haidinger (1848)
  16. ^ Jahres-Bericht der Schlesischen Gesellschaft (1847, 1848)
  17. ^ Glocker, Duflos (1848); Glocker (1848a)
  18. ^ Schneider (1848); Duflos (1848)
  19. ^ Rammelsberg (1848)
  20. ^ streszczenie Glocker, Duflos (1848), domniemanie, że może być to spadek z jednego z obserwowanych bolidów: 25 września 1641 roku w Lausitz, 9 lutego 1750 roku na Śląsku, 3 lipca 1762 roku koło Poczdamu, 8 marca 1796 roku w Lausitz; streszczenie Schneider (1848) i Duflos (1848)
  21. ^ błąd?
  22. ^ Annalen der Chemie (1848)
  23. ^ American Journal of Science and Arts, vol. 6, ser. 2, 1848
  24. ^ Partsch (1848)
  25. ^ Reichenbach (1859b)
  26. ^ Reichenbach (1860)
  27. ^ Göppert (1847)
  28. ^ więcej o podziale oktaedrytów na stronie o figurach Widmanstättena;
  29. ^ streszczenie artykułu Glocker et al. (1848)
  30. ^ wyniki analiz Duflosa i Rammelsberga
  31. ^ katalog kolekcji meteorytów Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu (stan na 1 maja 1895 roku); w kolekcji meteoryty z 497 różnych lokalizacji (kamiennych 316, żelaznych 181), o łącznej wadze 2184,432 kg (odpowiednio: 697,854 i 1486,578 kg); w tamtym okresie kolekcje w LondynieParyżu miały meteoryty z odpowiednio 449 i 380 różnych lokalizacji (Brezina 1896); patrz również → Brezina (1885); obecnie (1999, Koblitz MetBase) kolekcja zawiera 2316 różnych meteorytów (patrz → Meteoryty/Kolekcje)
  32. ^ pełen tytuł: „Die Meteoritensammlung des k. k. naturhistorischen Hofmuseums am 1. Mai 1895. Mit zwei Anhängen: 1. Berichte des Directors der Sternwarte Zacatecas, Prof. José A. y Bonilla, über den Meteoreisenfall von Mazapil. 2. Die Meteoritensammlung der Universität Tübingen”; publikacja ta ukazała się wcześniej jako artykuł Brezina (1895) w Annalen des K.K. Naturhistorischen Hofmuseum, Bd. X, 1895, s. 231-370, plik DjVu; bogato ilustrowana, zawiera m.in. 2 plansze z figurami Widmanstättena kilkunastu różnych meteorytów żelaznych
  33. ^ bardzo szczegółowy katalog: kolekcje, historia, analizy chemiczne i mineralogiczne meteorytów; wyprzedzający o wiele lat słynny XIX-wieczny katalog kolekcji meteorytów Wülfinga (1897); zobacz również → Światowe kolekcje meteorytów
  34. ^ według Buchnera największymi muzealnymi kolekcjami meteorytów były wówczas zbiory w: Wiedniu, LondynieBerlinie, zawierające odpowiednio: 194, 190 i 153 meteorytów; natomiast posiadaczami największych prywatnych kolekcji byli: R.P. Greg (Manczester, Wlk. Brytania), v. Reichenbach (Wiedeń, Austria) i Ch.U. Shepard (New Haven, USA), na które składało się odpowiednio: 191, 176 i 151 meteorytów
  35. ^ w katalogu są wymienione dwie „polskie” kolekcje: „Krakau, Universität (durch Herrn Professor Ritter v. Zepharovich)” zawierającą dwa meteoryty: Magura (162 g) i Elbogen (100 g) oraz kolekcję „Breslau, schles. Gesellsch.” w skład której wchodziły m.in. meteoryty: Grüneberg (160 g), Magura (172 g), Seeläsgen (1,812 kg); więcej o kolekcji wrocławskiej wg Buchnera przed 1863 rokiem, patrz → Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego
  36. ^ trzytomowe opracowanie (ponad 1400 stron), „biblia” meteorytów żelaznych (patrz → Woźniak (2021, ASMP)), znajduje się w zbiorach W&W
  37. ^ w swej pracy dyplomowej poświęconej meteorytom żelaznym opisuje Clark m.in. meteoryty: Bohumilitz, Brahin, Braunau, Elbogen, Hraschina, Lenarto, Magura, Seeläsgen, Schwetz, Steinbach; tam też kilka litografii przedstawiających przekroje meteorytów
  38. ^ o meteorycie Seeläsgen (Przełazy) w rozdz. 5. Rhabdit aus Seeläsgen. s. 52
  39. ^ krótka notatka dla Akademii
  40. ^ streszczenia/kopie artykułów w Breslauer Zeitung
  41. ^ streszczenie publikacji Duflos (1847)
  42. ^ streszczenie publikacji Duflosa (1847, 1848) i Schneidera (1848) z analizami meteorytu Seeläsgen (Przełazy); w tym tomie również notatka: Unser korrespondirendes Mitglied, Herr Apotheker Oswald in Oels, lieferte noch einen Bericht über eine wahrscheinlich meteorische Masse von höchst eigenthümlicher Beschaffenheit, die die Aufmerksamkeit der Naturforscher im höchsten Grade verdient, s. 43-44 – doniesienie o spadku 18 października 1847 roku „galaretowatej masy” (gallertartige Masse), autorem notatki, na podstawie relacji Herr Sydow, był aptekarz Oswald z Oleśnicy (niem. Oels)
  43. ^ red. Liebig Justus, Kopp Hermann
  44. ^ analizy chemiczne meteorytów m.in.: Braunau, Seeläsgen (Przełazy)
  45. ^ autor nieznany; w Roczniku Strąbskiego na rok 1854 znajduje się artykuł tego autora pt. Gwiazdy spadające, s. 66-69. Plik ulLib
  46. ^ w artykule wyjaśnienie natury meteorytów; oraz m.in. historie meteorytów: Braunau (rysunek meteorytu), Seeläsgen (Przełazy) (rysunek masy głównej) i Stannern; opis spadku dziwnej substancji 2 sierpnia 1736 roku!
  47. ^ monografia meteorytu Morasko; rozdziały:
    1. Muszyński Andrzej, Muszyńska Jadwiga, Wstęp (Introduction);
    2. Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Muszyńska Jadwiga, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Z historii – odkrycie i badania meteorytów Morasko, Przełazy (Seeläsgen), Jankowo Dolne (Historical notes – discovery and investigation of the Morasko, Przełazy (Seeläsgen) and Jankowo Dolne meteorites);
    3. Muszyński Andrzej, Stankowski Wojciech, Pilski Andrzej S., Kryza Ryszard, Nowak Monika, Deszcz meteorytów żelaznych Morasko, Przełazy, Jankowo Dolne (Iron meteorite shower Morasko, Przełazy, Jankowo Dolne);
    4. Kryza Ryszard, Pilski Andrzej S., Muszyński Andrzej, Karwowski Łukasz, Petrologia, skład chemiczny i pozycja systematyczna Moraska i pokrewnych meteorytów żelaznych (Petrology, bulk chemistry and systematic position of Morasko and other twin irons);
    5. Karwowski Łukasz, Kryza Ryszard, Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Zarys mineralogii meteorytu Morasko (Outline mineralogy of the Morasko meteorite);
    6. Kryza Ryszard, Helios Katarzyna, Karwowski Łukasz, Muszyński Andrzej, Drożdżewski Piotr, Spektroskopia Ramana w badaniach wybranych minerałów meteorytu Morasko (Raman spectroscopy investigations of selected minerals in the Morasko meteorite);
    7. Pack Andreas, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Muszyński Andrzej, Słaby Ewa, Raith Michael, Jakieła Rafał, Badania izotopowe wybranych minerałów meteorytu Morasko: wstępne wyniki (Isotopic studies of selected minerals from the Morasko iron: preliminary data), plik PDF;
    8. Dworzyńska Magdalena, Muszyński Andrzej, Mikrometeoryty: część deszczu meteorytu Morasko (Micrometeorites: a part of the Morasko meteorite shower);
    9. Gurdziel Agnieszka, Karwowski Łukasz, Pilski Andrzej S., Muszyński Andrzej, Kryza Ryszard, Wietrzenie w meteorycie Morasko (Weathering in the Morasko meteorite);
    10. Muszyński Andrzej, Pilski Andrzej S., Muszyńska Jadwiga, Kryza Ryszard, Karwowski Łukasz, Poszukiwania i nowe odkrycia w rezerwacie Meteoryt Morasko (Meteorite prospecting and new discoveries in the “Morasko Meteorite” reserve)
  48. ^ pierwsze i jak na razie jedyne, tak kompleksowe opracowanie na temat polskich meteorytów; warto jednak zaznaczyć, że Jerzy Pokrzywnicki niewątpliwie obficie korzystał z wcześniejszego bibliograficznego opracowania autorstwa Zofii Gąsiorowskiej (1966, maszynopis jej pracy powstał przed 1964 rokiem), ale nigdzie w jego publikacjach nie pojawia się jej nazwisko!? (Kosiński 2014)
  49. ^ patrz → Pokrzywnicki (1964)/Kolekcje
  50. ^ patrz → meteoryt Lenarto; publikacja zawiera również dwie plansze z rysunkami obrazów mikroskopowych meteorytów
  51. ^ katalog zbioru meteorytów Uniwersytetu w Berlinie; m.in. duże ilości meteorytów Schwetz (Świecie)Seeläsgen (Przełazy)
  52. ^ meteoryty: Jankowo Dolne, Morasko, Seeläsgen (Przełazy); doniesienie Bolid wielkopolski

Błąd rozszerzenia cite: Znacznik <ref> o nazwie „Krantz_Bonn”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.

Zobacz również

Linki zewnętrzne

Osobiste