(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)
Padvarninkai
Z Wiki.Meteoritica.pl
Padvarninkai → | |
Okaz meteorytu Padvarninkai o wadze 48 g (fragment okazu nr 9) (źródło: Kulik 1941)
| |
Spadek | |
Lokalizacja | Litwa |
Położenie[1] | 55°40'N, 25°0'E |
Data | 9 lutego 1929 r.,[2] 00:45[3] (sobota) |
Charakterystyka | |
Typ | achondryt, eukryt, EUC-mmict |
Masa | 3858 g (5343 g)[4], największy 2128 g |
Liczba okazów | 11 okazów (12)[4] |
Meteoritical Bulletin Database | |
Synonimy → | |
w NHM Cat: Andrioniskis (Andrioniškis), Andronishkis, Andronishkyai, Litau, Padvarninkaj; po rosyjsku: Андронишкис, Падварнинкай. Nazwa meteorytu po litewsku Andrioniškio meteoritas, po rosyjsku Андренишкис метеорит |
Spadek meteorytów o 00:45 po północy w nocy z 8 na 9 lutego 1929 roku[2] (sobota) na Litwie (achondryt, eukryt EUC-mmict). Według katalogu meteorytów znaleziono 11 okazów o wadze 3858 g, z których największy ważył 2,128 kg (wg Kulika (1941) znaleziono 12 okazów o łącznej wadze 5343 g). W 1969 roku znaleziono jeszcze ponad 1 kg okaz!
Spadek klasyfikowany jako deszcz meteorytów (метеоритный дождь).[3]
- Opis meteorytu Padvarninkai wg Kulik (1941)[5]
2. Падварнинкай (№№ 787-788)
[Синоним: Андронишкяй (3)[6]]
Выпал дождем в 0 ч. 45 м. по среднему европейскому времени 9.II.1929 г. в приходе Андронишкяй в Литве (55°40' с. ш., 25° в. д.). На площади в 10 км² через несколько месяцев после падения было собрано 12 экземпляров, покрытых характерной смоляно-черной блестящей мелкоморщинистой корой, весом от 27.81 г, а всего 5343 г. Из них проф. Кавецкис, в порядке обмена, передал АН СССР 63 г., в том числе один образец (№ 9) весом в 48 г (табл. 1, фиг. 9). Длительность полета болида исчисляется для этого случая в 4—5 секунд. Длину пути в воздухе П. Н. Чирвинский определяет в 269 км, высоту кажущегося радианта — в 86 км, высоту точки остановки — в 20 км и узел — в 805.1. [przypis: При счете от 0 ч. 1.1.1801 г. по 8.II.1929 г]
По петрографическому составу Падварнинкай определен как пироксен-маскелинитовый, богатый кальцием (10—12%) ахондрит-шерготит (группа эвкритов), — всего лишь второе из известных до сих пор случаев падение этого типа (первое имело место 25.VIII.1805 г. у Шерготи). Никелистого железа этот метеорит содержит мало (0.32—1.56%). П. Н. Чирвинский (3) отметил в нем наличие моно- и полисоматических хондр. [przypis: Если это так, то в таком случае этот метеорит не укладывается в принятую классификацию метеоритов, так как получается nonsens: «хондритовый ахондрит» (шариковый бесшариковый каменный метеорит)]
Метеорит исследовали и описали: на литовском языке проф. К. Слежевичиус, проф. М. Кавецкис (4) и доц. В. Кодатис; на немецком - Р. Браунс (5 и 6) и на русском — П. Н. Чирвинский (3).
(…)
ЛИТЕРАТУРА [fragment]
3. П. H. Чирвинский. Эвкрит 8/9 февраля 1929 г. из Падварнинкай в Литве. Зап. Р. мин. о-ва 1935, LXIV, 328—346.[7]
4. Prof. K. Slezovicius, prof. M. Kaveckis, doc. B. Kodatis. Meteoritas, kritęs Lietuvoje 1929 metų vasario mėn. 9 dieną. Atspausdinta is Matemat.-Gamtos Fakulteto Darbų V tomo. Kaunas. 1930. V. D. m.[8]
5. R. Brauns. Einige Bemerkungen zu dem in Litauen niederfallenden Meteoriten. Centralblatt fur Mineralogie, Geologie und Palaeontologie. 1930, № 10, SS. 401—407.[9]
6. R. Brauns. Die chemische Zusammensetzung und der Mineralbestand der Eukrite. Zentralblatt fur Mineralogie, Geologie und Palaeontologie. Abt. A, 1931. SS. 18—23.[10]
(…)
W ciągu kilku miesięcy po spadku znaleziono na obszarze 10 km² 12 sztuk (fragmentów) meteorytów o łącznej wadze 5,343 kg (najmniejszy miał 27,81 g) pokrytych charakterystyczną czarną, błyszczącą, drobno pomarszczoną skorupą (Kulik 1941). W 1969 roku znaleziono jeszcze jeden okaz meteorytu o wadze 1073,5 g (Васильев 1970). Według klasyfikacji Rose-Tschermak-Brezina[11] był on początkowo zaliczany do shergottytów (Holba et al.). Wiek meteorytu oszacowano na 4,548±0,010 mld lat.
Okoliczności spadku i późniejsze doniesienia zostały obszernie opisane w Ilustrowanym Kuryerze Codziennym oraz w innych ukazujących się wówczas w Polsce gazetach; patrz → relacje prasowe o doniesieniu Wobolniki.
Kolekcje
Meteoryt Padvarninkai w największych kolekcjach:
Zbiór waga fragmentów[12]
(Koblitz MetBase)uwagi Vilnius, Min. Mus. Univ. 2100 g main mass; 4 fragmenty (Wikipedia LT) Vilnius, Mus. Geol. Inst. 1168 g 2 fragmenty (Wikipedia LT) Moscow, Acad. Sci. 126 g Prague, Nat. Mus. 87 g London, Nat. Hist. Mus. 50 g Gifhorn, Bartoschewitz Colln. 29,8 g (…)
W polskich kolekcjach prywatnych znajdują się tylko małe fragmenty tego meteorytu.
Meteoryt ten znalazł się w przygotowywanej przez Jerzego Pokrzywnickiego monografii polskich meteorytów o roboczym tytule Kosmolityka (Kosiński 2012).
Lokalizacja
(A) Androniszki, (P) Padvarninkai
* W 2018 roku Google zmieniło zasady działania apletu, mapa może wyświetlać się niepoprawnie (pomaga Ctrl+F5); więcej → Szablon:GEMap-MyWiki
Wsie Androniszki (lit. Andrioniškis), Padvarninkai (ros. Падварнинкай).
Według Wikipedii (LT) (za Васильев 1970, 1977) w 1969 roku znaleziono jeszcze jeden okaz meteorytu o wadze 1073,5 g! Znalazł go 14 maja 1969 roku w odległości 6-7 km od wsi Padvarninkai, mieszkaniec miejscowości Onikszty (ros. Аникщяй, lit. Anykščiai) Вингрисом Повилась. W liście przesłanym do komisji meteorytowej litewskiej AN, oprócz okazu, załączona była mapa z zaznaczonym miejscem znaleziska (Васильев 1970). Prawdopodobnie elipsa spadku jest większa niż początkowo zakładano?
Okaz w dobrym stanie przeleżał w ziemi 40 lat, zachowane fragmenty skorupy były czarne, matowe. Na świeżym przełamie wnętrze było szare i niebieskawo szare, a jego struktura drobnoziarnista (Васильев 1970). Więc może i okazy ze spadku meteorytu Bialystok (Białystok) są jeszcze do znalezienia?
Próba wyznaczenia rejonu spadku na podstawie relacji świadków znajduje się w pracy Sleževičius et al. (1930). Tam też wyliczenia orbity heliocentrycznej meteoroidu.
Wagi znalezionych okazów (Kaveckis 1930):
Okaz
Nrwaga
[g]1 2128 2 589 3 292 4 128,6 5 104 6 98 7 87,3 8 87,5 9 61,8 10 27,8 11 184 suma 3858 g[13]
Galeria
Okazy meteorytu Padvarninkai (Andrioniškio) (szczegółowe opisy okazów w publikacji) (źródło: Sleževičius et al. 1930)
Bibliografia
- Brauns Reinhard, (1930), Einige Bemerkungen zu dem in Litauen niedergefallenen Meteoriten (Mit 3 Abbildungen im Text), Zentralblatt für Mineralogie, Geologie und Paläontologie, Abt. A, 1930, s. 401-407.
- Brauns Reinhard, (1931), Die chemische Zusammensetzung und der Mineralbestand der Eucrite, Zentralblatt für Mineralogie, Geologie und Paläontologie, Abt. A, 1931, s. 18-23.
- Чирвинский Пётр Николаевич (Chirvinsky Petr Nikolaevich), (1935), Эвкрит 8/9 февраля 1929 г. из Падварнинкай в Литве (Eucrite which fell in Padvarninkai, Lithunania, on Feb. 8/9 1929), Записки Российского минералогического общества, vol. 64(2), 1935, s. 328-346.
- +Holba Ágnes, Lukács Bela[14], Padvarninkai, the ex-shergottite (a study on bulk compositions), Sphaerula, 2, 25 (1998-2001). Plik TXT.
- Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), Meteor runął do jeziora na Wileńszczyźnie, nr 44 (14 lutego 1929), s. 12. Plik mLib.
- Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), A więc meteor spadł na Litwie pod Ucianami, nr 46 (16 lutego 1929), s. 10. Plik mLib.
- Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), W poszukiwaniu meteoru, nr 48 (18 lutego 1929), s. 8. Plik mLib.
- Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), Meteor kowieński „kulą ognistą”, nr 49 (19 lutego 1929), s. 5. Plik mLib.
- Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), Odnalezienie miejsca upadku meteoru, nr 50 (20 lutego 1929), s. 5. Plik mLib.
- Ilustrowany Kuryer Codzienny, (1929), Niedbalstwo uniwersytetu kowieńskiego, nr 255 (18 września 1929), s. 7. Plik mLib.
- Kaveckis Mykolas, (1930), Meteoritų sąstatas ir jų apibūdinimas (Kurze Zusammenfassung der Erforschung des in Litauen niedergefallenen Meteoritis), Lietuvos universiteto Matematikos-gamtos fakulteto darbai, Kaunas 1930, s. 151-176.[15]
- Koblitz Jörn, MetBase. Meteorite Data Retrieval Software, Version 7.3 (CD-ROM), Ritterhude, Germany 1994-2012. MetBase.
- Kodatis Bernardas, (1930), Rastųjų meteoritų identifikacija ir orbitos susekimas (Bahnbestimmung und Identifikationsbeweis der gefundenen Meteoriten), Lietuvos universiteto Matematikos-gamtos fakulteto darbai, Kaunas 1930, s. 141-150.[15]
- Kosiński Janusz W., (2012), Program działań na rzecz polskiej meteorytyki i „Kosmolityka” Jerzego Pokrzywnickiego[16] (The programme of workings on the thing of the Polish meteoritics and monograph „Kosmolityka” by Jerzy Pokrzywnicki), Acta Soc. Metheor. Polon., 3, 2012, s. 39-47.[17] Plik ASMP.
- Кринов Евгений Л., (1940b), Дополнение к списку метеоритов СССР, Природа, 12, 1940, s. 55-56, (s. 56).[18] Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Кулик Леонид А. (Kulik Leonid A.), (1941), Прирост коллекции метеоритов Академии Наук СССР в Москве с 1934 по 1939 г. (Meteorite collection of the Academy of Sciences of USSR. Augmentation between the years 1934 and 1939 in Moscow), Метеоритика (Meteoritika), vol. I, 1941, s. 73-123, (s. 76).[19] Plik TXT.
- Morozewicz Józef, (1931), Części składowe meteorytów i Wykaz meteorytów spadłych na historycznych ziemiach polskich, w: Tschermak G., Becke F., Podręcznik mineralogji, wydanie polskie, Warszawa 1931, s. 806-816. Tam lista polskich meteorytów z uwzględnieniem granic przedrozbiorowych. Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Rudnickaitė Eugenija (Рудницкайте Евгения), (2006), Vilniaus universiteto geologijos ir mineralogijos muziejaus meteoritų kolekcija, Geologijos akiračiai, 3, 2006, s. 51-60, (s. 54-56) (po litewsku).[21] Plik PDF; plik PDF.
- Slezevicius Kazys (Sleževičius Kazys), Kodatis Bernardas, Kaveckis Mykolas, (1930), Meteoritas, kritęs Lietuvoje 1929 metų vasario mėn. 9 dieną, Lietuvos universiteto Matematikos-gamtos fakulteto darbai, t. V (1 sąsiuvinys), Kaunas 1930, s. 131-176.[22] Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Sleževičius Kazys, (1930), Meteoritas, kritęs Lietuvoje 1929 metų vasario mėn. 9 dieną (Die Aufsuchung der im Jahre 1929 niedergefallenen Meteoriten), Lietuvos universiteto Matematikos-gamtos fakulteto darbai, Kaunas 1930, s. 131-140.[15]
- Васильев В.А., (1969), Каталог метеоритов коллекций Литовской ССР, Метеоритика (Meteoritica), vol. XXIX, 1969, s. 177-179.
- Васильев В.А., (1970), Новый экземпляр метеорита Андренишкис, Природа, 11, 1970, s. 67-69.[23] Plik DjVuŹródło: Wiki.Meteoritica.pl.
- Васильев В.А., (1977), Дополнение к Каталогу метеоритов коллекции Литовской ССР (Addendum to the catalogue of meteorite collections in the Lithuanian SSR), Метеоритика (Meteoritica), vol. 36, 1977, s. 159-161.
Przypisy
Zobacz również
- doniesienie Wobolniki
- meteoryty: Bialystok (Białystok), Zemaitkiemis
Linki zewnętrzne
- Meteoritical Bulletin Database (MBD) – meteoryt Padvarninkai
- Encyclopedia of Meteorites (EoM) – meteoryt Padvarninkai
- Vernadsky Institute of Geochemistry and Analytical Chemistry of Russian Academу of Sciences (The Laboratory of Meteoritics; Moscow, Vernadsky Inst. Geochem.) – Институт геохимии и аналитической химии им. В.И. Вернадского Российской академии наук (Лаборатория метеоритики), ГЕОХИ РАН ● Андронишкис ● [katalog → Явнель (1986)]
- meteorite.narodu.ru – Каталог метеоритов России и стран бывшего СССР (fotografia przekroju)
- Vilnius University Geology Museum – Vilniaus universiteto Geologijos muziejus
- Institute of Geology & Geography, Vilnius – Geologijos ir geografijos instituto, Vilnius
- Meteoryt Padvarninkai w kolekcjach polskich – Wadi & Jan Woreczko Collection
- Wikipedia – Androniszki
- Wikipedia (LT) – Andrioniškio meteoritas ● Padvarninkai (Andrioniškis)
Co jeszcze na stronę? (What else to supplement?) (poszukać, uzupełnić …) |
- publikacja Slezevicius (1930) - z mapami?