PayPal-donate (Wiki).png
O ile nie zaznaczono inaczej, prawa autorskie zamieszczonych materiałów należą do Jana Woreczko & Wadi.

(Unless otherwise stated, the copyright of the materials included belong to Jan Woreczko & Wadi.)

Pułtusk/Galerie

Z Wiki.Meteoritica.pl

1

Jeden z Kamieni spadłych w okolicy Pułtuska (źródło: Bayer 1868, Pogadanki astronomiczne) (jest to okaz ze zbiorów w Wiedniu)

Największy okaz meteorytu Pułtusk (7150 g) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu (fot. © NHM, Ludovic Ferrière)

Okaz meteorytu Pułtusk (7,150 kg) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu (fot. Tomasz Jakubowski)

Okaz meteorytu Pułtusk (325,3 g) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu (fot. Tomasz Jakubowski)

Fragment meteorytu Pułtusk (532,4 g) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu (fot. Tomasz Jakubowski)

Okazy meteorytu Pułtusk ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu (fot. Tomasz Jakubowski); zobacz również fotografię w Brandstätter (2013)

Okaz meteorytu Pułtusk ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Pradze (fot. Tomasz Jakubowski)

Okazy meteorytu Pułtusk ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Pradze (fot. Tomasz Jakubowski)

Zdjęcie największego okazu meteorytu Pułtusk w zbiorach Muzeum Ziemi (fot. M. Małachowska-Kleiber; źródło: Wszechświat, 1, 1969)

Okaz meteorytu Pułtusk (wcs 1235 g) ze zbioru Obserwatorium Astronomicznego UW. Na powierzchni widać stary, wykaligrafowany opis: „AEROLIT”

Zdjęcie prof. Michała Kamieńskiego[1] w jego gabinecie (1925 rok). Na biurku leży 1235 g okaz meteorytu Pułtusk, który służył mu jako przycisk do papieru 😀

Okazy meteorytu Pułtusk; trzy górne lewe ilustracje przedstawiają okaz 870 g (źródło: Rath 1868)

Okazy meteorytu Pułtusk o wagach od 20 do 870 g (źródło: Brezina 1894); trzy górne lewe ilustracje przedstawiają okaz 870 g (Rath 1868)

Orientowany okaz meteorytu Pułtusk (36,5 g; Rath 1868) (źródło: Meyers Großes Konversations-Lexikon, 1906)

Pultusk (Meunier 1884).jpg

Okazy meteorytu Pułtusk (Meunier 1884)

Jeden z okazów meteorytu Pułtusk z kolekcji The Ward=Coonley collection of meteorites.[2] Intrygujący podpis do ilustracji: „Style of mounting used in entire collection (Pedestal solid mahogany, with celluloid labels.)” (Ward 1900)

Okaz (107 g) meteorytu Pułtusk ze zbiorów Geological Survey of India, Calcutta

Okaz meteorytu Pułtusk w kolekcji Jarkko Kettunena (oraz pseudometeoryt Konstantynopol[3] i stare etykiety z kolekcji Krantz Rheinisches Mineralien-Contor)

Ward's Natural Science (kolekcja: Jarkko Kettunen); m.in. meteoryt Pułtusk, Imilac[4] oraz stare etykiety i katalogi

Okazy meteorytu Pułtusk z kolekcji muzeum w Iwano-Frankowsku prezentowane na wystawie w Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu w 1999 roku (fot: Kazimierz Mazurek)

Okazy meteorytu Pułtusk ze zbiorów Muzeum Geologicznego PAN w Krakowie


Zobacz również → Pułtusk/Największe okazy


Okazy i historyczne etykietki

Kolekcja Tomasza Jakubowskiego – Collecting Meteorites (fot. Tomasz Jakubowski)

Historyczne okazy meteorytu Pułtusk z kolekcji Tomasza Jakubowskiego

Okaz (304,5 g) z kolekcji PAN Muzeum Ziemi w Warszawie (nr inw. I/10/62)

Okaz (69,91 g) z kolekcji PAN Muzeum Ziemi w Warszawie (nr inw. I/10/69)

Okaz (36,69 g) z kolekcji Muzeum Geologicznego PAN w Krakowie (nr inw. B-V-57/33.50)

Okaz (~30 g) z kolekcji „Dr. A. Krantz in Bonn”[5]

Okaz z kolekcji „Dr. F. Krantz Rheinische Mineralien-Contor Bonn”[5]

Okaz (~371 g) z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu („K.k. Naturh. Hofmus. Mineral.-Petr. Abth.”)

Okaz (~199 g) ze starymi etykietkami (niezidentyfikowane!)

Okaz (~46 g) z kolekcji „Erich Zirkl”[6] (prawa etykietka). Na etykietce po lewej informacja, że opisu meteorytu dokonał Szymanski Karl (1868), jest to wg katalogu Wülfinga (1897), pierwsza publikacja na temat spadku meteorytu Pułtusk[7]

Okaz (21,3 g) z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu („Muséum National d'Histoire Naturelle, Minéralogie”)

Okaz (~14 g) z kolekcji „Anton Berger, Wien-Mödling”[6]

Okaz (~10 g) z kolekcji „Dr. F. Krantz Rheinische Mineralien-Contor Bonn”[5]/„Geol. úst. Mas. univ. v Brně”

Okaz (~9,5 g) z kolekcji „The George F. Kunz Collection”[8][6]

Okaz (~6 g) z kolekcji „Herb Obodda”[6]

Tomasz Jakubowski (Facebook): „Some months ago I purchase small set of old historic meteorites with hand written labels. On photo: Farm Goamus IVA (Gibeon)[9], Vaca Muerta MES[10] (in vial), Bohumilitz IAB (in vial), Tieschitz H/L3.6 (in vial), Magura IAB (in vial), Stannern EUC (in vial), Pultusk H5 10g Dr.F.Krantz[5] and Kuleschovka L6 22g. Meteorites in vials was newer opened. Sounds Kuleschovka is rarest one, no idea do anyone have pieces in private hand.”


Kolekcja Alana Mazura (fot. Alan Mazur)

Niemal kompletny okaz (~0,82 g) z kolekcji „Dr. F. Krantz Rheinische Mineralien-Contor Bonn”[5]

Kompletny okaz (22,9 g) początkowo w kolekcji „Dr. F. Krantz Rheinische Mineralien-Contor Bonn”[5] (oferowany za 7 marek, ℳ), a później w kolekcji „Ward's Natural Science Establishment, Rochester, N.Y.”[2] (M57.12, Ward 1904) (oferowany za $2.30)



Okazy pochodzące z różnych kolekcji instytucjonalnych

223 gramowy okaz z kolekcji Roberta Haaga (źródło: Haag 2003, za zgodą)

Okaz 311,9 g pochodzący z kolekcji Ukraińskiej Akademii Nauk (fot. za zgodą właściciela)

Kompletny okaz o wadze 436 g pochodzący z kolekcji Muzeum Geologicznego PAN w Krakowie; obecnie w kolekcji Jarkko Kettunena (fot. Tomasz Jakubowski)

Kompletny okaz o wadze 8,4 g pochodzący z kolekcji Lyon Catholic University; zakupiony od Alain Carion do kolekcji Mendy Ouzillou (fot. Jarkko Kettunen)


Mass media

Film z profilu W Gabinecie Astronoma (In the astronomer's office) na YouTube.

YouTube – Meteoryty w Muzeum Ziemi PAN w Wa-wie (część 1)

YouTube – Meteoryty historyczne - opowiada dr Tomasz Jakubowski


Na filmie (05m08s) drugi na świecie co do wielkości okaz meteorytu Pułtusk, który znajduje się w zbiorach Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie. Tam też masa główna meteorytu Grüneberg (Wilkanówko) (06m14s).

YouTube – Berlin, MHN - METEORYTY 2006


Bibliografia

  • Bayer Julian, (1868), Pogadanki astronomiczne. Wydanie nowe pomnożone, W Drukarni K. Kowalewskiego, Warszawa 1868, 1869.[11] Plik wLib; plik jLib.
  • Biała Jadwiga, Jakubowski Tomasz, (2019), Meteoryt Pułtusk w wybranych zagranicznych kolekcjach (Pułtusk meteorites in selected world collections), Acta Soc. Metheor. Polon., 10, 2019, s. 13-22.[12] Plik ASMP.
  • Brezina Aristides, (1894), Die Gestaltung der Meteoriten (Vortrag, gehalten den 17. Januar 1894) (Mit 32 Abbildungen im Texte), Schriften des Vereins zur Verbreitung naturwissenschaftlicher Kenntnisse, 34, 1894, s. 251-274 (ilustracje).[13] Plik PDF.
  • Haag Robert, (2003), Collection of Meteorites, Tucson 2003, (s. 110).[14]
  • Rath Gerhard vom, (1868), Über die Meteoriten von Pultusk im Königreich Polen, gefallen am 30. Januar 1868 (Herzu 1 Tafel.), Bonn 1868, ss. 27.[15] Plik DjVu; plik PDF.
  • Ward Henry Augustus[2], A.M., LL.D., (1904), Catalogue of the Ward-Coonley Collection of Meteorites, Chicago 1904, ss. 124, (s. 70, 92) (plansze).[16] Plik iDjVu; plik DjVu.

Przypisy

  1. ^ Michał Kamieński (1879-1973) – polski astronom, specjalista mechaniki nieba; profesor astronomii Uniwersytetu Warszawskiego i dyrektor Obserwatorium Astronomicznego UW. Wikipedia – Michał Kamieński
  2. ^ a b c Ward Henry Augustus (1834-1906) – amerykański przyrodnik i geolog. Założyciel przedsiębiorstwa Ward's Natural Science zajmującego się pozyskiwaniem i handlem okazami przyrodniczymi (minerały, meteoryty, skamieniałości, okazy flory i fauny)
  3. ^ wątpliwy spadek (Doubtful eucrite) kilku kamieni w lipcu 1805 roku w tureckim Constantinople (Chladni 1819, Wien, s. 278); patrz → Stannern
  4. ^ meteoryt żelazno-kamienny Imilac, znalezisko z 1822 roku z Chile; pallasyt PMG, TKW 920 kg; patrz → ING PAN w Krakowie
  5. ^ a b c d e f A. i F. Krantz – istniejąca od 1833 firma handlująca minerałami i meteorytami; założył ją we Freibergu August Krantz, później działalność kontynuował jego bratanek Fritz (Friedrich) Krantz; do dziś wiele okazów meteorytów w różnych kolekcjach ma etykiety podpisane, np. Dr. F. Krantz, Rheinisches Mineralien-Contor Bonn; pod koniec XIX wieku kolekcja Krantza zawierała wg Wülfing (1897) meteoryty z 54 różnych lokalizacji o łącznej wadze 72 kg; firma istnieje do dziś; patrz → Krantz Rheinisches Mineralien-Contor
  6. ^ a b c d więcej o kolekcjonerze → portal MinRec.org – Label Archive
  7. ^ patrz → Jahrbuch für Mineralogie, Geognosie, Geologie und Petrefaktenkunde/Artykuły
  8. ^ George Frederick Kunz – amerykański kolekcjoner minerałów i meteorytów. Jego kolekcja meteorytów (Wülfing 1897) „Kunz (Privatsammlung des Herrn George F.Kunz; New-York, 11—15 Union Square; mitgeteilt durch den Besister (jetzt grossenteils in Chicago))”, liczyła 51 różnych meteorytów o łącznej wadze 1252 kg!; Meteorite Labels and Biographies Archive (MinRec)
  9. ^ meteoryt żelazny Gibeon, znalezisko z 1836 roku w Namibii; typ IVA, TKW 26 ton; patrz → Rinne (1910)
  10. ^ meteoryt żelazno-kamienny Vaca Muerta (po hiszp. martwa krowa) (syn. Taltal) znalezisko z 1861 roku w Chile; mezosyderyt MES-A1, TKW 3,83 tony
  11. ^ część: Pogadanka 20, s. 205-224; wydanie z 1869 roku zostało rozszerzone i jest w nim część o meteorytach Bjelaja Zerkov i Lixna: Dodatek dziewiąty. O aerolitach spadłych w Białocerkwi i w okolicach Dynaburga, s. 356-357
  12. ^ patrz → Pułtusk/Największe okazy
  13. ^ zawiera 32 litografie okazów meteorytów: Bella Roca, Babb's Mill (Blake's Iron), Cabin Creek, Glorieta Mountain, Goalpara, Hessle, Hex River Mountains, Ilimaes (iron), Kokstad, Mocs, Puquios, Pultusk (Pułtusk), Sarepta, Stannern, Tucson (syn. Santa Rita)
  14. ^ okazy z jednej z największych prywatnych kolekcji meteorytów: Brahin, Knyahinya, Łowicz, Magura, Mocs, Pillistfer, Pułtusk, Stannern (fot. Robert Haag, za zgodą, © Robert Haag collection credit)
  15. ^ zawiera planszę z rysunkami okazów meteorytu; wydane również jako: Rath Gerhard vom, (1868), Ueber die Meteoriten von Pultusk im Königreich Polen, gefallen am 30. Januar 1868, Abhandlungen aus dem gebiete der naturwissenschaften, mathematik und medicin, 1868, s. 135-161. Plik hPDF; plik PDF; oraz w: Der Königlichen Rheinischen Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn zur Feier ihres fünfzgjährigen Jubiläums am 3. August 1868 die Niederrheinische Gesellschaft für Natur und Heilkunde, Bonn 1868, s. 135-161. Plik PDF
  16. ^ kolekcja zawierała meteoryty z 603 różnych lokalizacji; katalog miał wiele wcześniejszych wydań, np.: katalog z 1900 wymienia 424 różne meteoryty, natomiast z 1901 – 511 różnych meteorytów; wg katalogu Wülfinga z 1897 kolekcja liczyła wówczas 179 różnych meteorytów; ilustrowany katalog z 1892 roku; więcej patrz → Ward's Natural Science

Zobacz również

Źródło „http://wiki.meteoritica.pl/index.php5/Pu%C5%82tusk/Galerie”
Osobiste